แม่อวี๋ยังแอบคิดว่าเสี่ยวเชี่ยนจะหาทางบ่ายเบี่ยง อันที่จริงที่แม่อวี๋พูดเรื่องลูกใช่ว่าจะอยากอุ้มหลานเลยตอนนี้ ก็แค่เกริ่นๆถามเสี่ยวเชี่ยนดู ใครจะไปคิดว่าเสี่ยวเชี่ยนพูดคำพูดที่เธออยากฟังพอดี
“อ้อ ดีเลยจ้ะ แบบนี้ก็เยี่ยมเลย เรื่องพี่เลี้ยงไว้เป็นหน้าที่แม่เอง แม่จะเริ่มหาให้ตั้งแต่ตอนนี้เลย อันที่จริงถึงตอนนั้นแม่ก็เกษียณแล้ว ไว้แม่มาช่วยเลี้ยงก็ได้นะ ฮ่าๆ เรื่องนี้ดีมากๆ”
แม่อวี๋พูดชมไม่ขาดปาก สีหน้าดีใจอย่างเห็นได้ชัด
เสี่ยวเฉียงยังคงทำหน้าอึ้งมึนงงไม่หาย จนกระทั่งเสี่ยวเชี่ยนแทะซี่โครงเสร็จโยนกระดูกใส่ชามเขา แล้วยิ้มพลางถาม
“ทำไม นายยังไม่พร้อมเป็นพ่อคน ไม่อยากมีลูกไวขนาดนี้ใช่ไหม?”
“อยากๆๆ ผมอยากมี” อวี๋หมิงหลางรีบตอบ แล้วยิ้มฮี่ๆให้ เพื่อกลบเกลื่อนความดีใจเขารีบคีบกระดูกที่เธอโยนมายัดเข้าปาก
แข็งเป็นบ้าเลย
ต้าอีเห็นแม่สามีดีใจขนาดนั้นจึงพลอยยิ้มไปด้วย
อันที่จริงเธอรู้อยู่ก่อนแล้วว่าประธานเชี่ยนอยากมีลูก คราวก่อนที่ไปร้านหนังสือประธานเชี่ยนซื้อหนังสือเตรียมพร้อมมีบุตรตั้งหลายเล่ม
เนื่องจากประธานเชี่ยนปล่อยข่าวดีนี้ออกมา แม่อวี๋กับเสี่ยวเฉียงจึงอารมณ์ดีเป็นพิเศษ โดยเฉพาะเสี่ยวเฉียง มีความสุขเสียจนรับหน้าที่ล้างชามเองแถมยังฮัมเพลงขณะล้างเสียด้วย
ระหว่างทางกลับบ้าน ต้าอีกอดพ่านพ่านที่หลับไปแล้ว เธอมองหน้าพี่รองด้านข้างที่กำลังขับรถ จากนั้นจึงถามอย่างลังเล
“คุณชอบเด็กหรือเปล่า?”
“พ่านพ่านเหรอ?” พี่รองคิดว่าเธอพูดถึงพ่านพ่าน
ต้าอีส่ายหน้า “ฉันหมายถึง วันนี้ดูหมิงหลางมีความสุขมาก แล้วคุณ…”
“ไม่อยากมี ยุ่งยาก”
พี่รองปฏิเสธแล้วหันไปมอง “มีพ่านพ่านก็พอแล้ว ถ้าแม่พูดอะไรกับคุณก็บอกให้เขามาคุยกับผม”
ต้าอีไม่เหมือนกับเสี่ยวเชี่ยน ถึงเสี่ยวเชี่ยนจะเรียนข้ามชั้นไปสองปี แต่ความรู้ของเธอมีมากพอ หากเสี่ยวเชี่ยนมีลูกก็คงไม่เหนื่อยมาก แต่ตอนนี้ต้าอียังอยู่ในช่วงสั่งสมความรู้และประสบการณ์ แถมยังต้องคอยดูแลพ่านพ่าน พี่รองเป็นห่วงคิดจะหาพี่เลี้ยงมาช่วย แต่ต้าอีอยากประหยัดเงินจึงไม่เอาพี่เลี้ยง เธอจึงมีหน้าที่คอยดูแลครอบครัวไปด้วย
ถ้าเวลานี้มีลูกอีกคน ต้าอีจะต้องเหนื่อยมากแน่ พี่รองไม่อยากให้เธอลำบาก
ท่าทีของเขากลับทำให้ต้าอีเข้าใจเป็นว่าเขาไม่ชอบเด็ก เธอจึงเงียบไปไม่ถามอะไรอีก
“พรุ่งนี้คุณยังต้องไปที่สนามแข่งอีกไหม?” พี่รองถาม
“ไปค่ะ ฉันเป็นผู้ช่วยของประธานเชี่ยน ตอนที่เขาไปถกประเด็นฉันมีหน้าที่เตรียมข้อมูลให้ และเป็นคนคอยช่วยประธานเชี่ยนเสริมด้วย ฉันแอบเครียดนิดหน่อย…พี่รอง ฉันจะไหวไหม?”
ต้าอีได้ยินมาว่าการแข่งถกประเด็นพรุ่งนี้ ผู้ช่วยของคนอื่นถ้าไม่ได้มีประสบการณ์หลายปี ก็เป็นถึงดอกเตอร์ ถ้าประธานเชี่ยนเป็นผู้เข้าแข่งขันที่วุฒิการศึกษาต่ำสุดประสบการณ์น้อยสุด งั้นเธอก็คงเป็นผู้ช่วยที่การศึกษาต่ำสุด ประสบการณ์น้อยสุดเหมือนกัน
“คุณทำได้” พอพี่รองพูดจบก็เหลือบมองเธอ “ผมว่าคุณเก่งมาก”
ต้าอีหน้าแดงทันที
ถึงจะคบกันมาหลายปีแล้ว แต่พอได้ยินเขาชมแบบนี้หัวใจก็ยังเต้นแรง
“คุณทำเหมือนตอนปกติก็พอ ไม่ต้องกดดันหรอก”
พี่รองพูดต่อในใจ ยังไงนั่นมันก็การแข่งของเมียเจ้าเล็กมัน…
ต้าอีพยักหน้าจริงจัง “เพื่อประธานเชี่ยนฉันจะพยายามให้เต็มที่”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย