แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 900

เสี่ยวเชี่ยนวางสายแล้วเข็นรถฟู่กุ้ยเตรียมเดินออก แม่อวี๋เดินตามด้วยความเป็นห่วง

“แม่ไม่ต้องตามมาหรอกค่ะ ไปอยู่บ้านพี่สะใภ้รองดีกว่า พวกเราไปเดี๋ยวก็กลับ พรุ่งนี้เสี่ยวเฉียงต้องทำงานอยู่ค้างไม่ได้” เสี่ยวเชี่ยนทิ้งแม่อวี๋ไว้ที่บ้านแล้วพาฟู่กุ้ยออกไป

ตอนที่ผ่านร้านหนังสือเล็กๆ อยู่ๆฟู่กุ้ยก็บอกให้เสี่ยวเชี่ยนหยุดรถ

“มีอะไรเหรอ?”

“เธอช่วยพี่ลงไปซื้อหนังสือหน่อย” ฟู่กุ้ยเคลื่อนไหวไม่สะดวก ลงจากรถไม่ได้

ร้านหนังสือใหญ่ๆปิดหมดแล้ว มีแต่ร้านหนังสือขนาดเล็กที่เป็นกิจการส่วนตัวแบบนี้ที่ยังเปิดอยู่

“จะซื้อหนังสืออะไรเหรอ?”

“คำสอนท่านผู้นำ แนวคิดท่านผู้นำ หนังสืออะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับท่านผู้นำ จะเหมาเจ๋อตุง เติ้งเสี่ยวผิงหรืออะไรก็ได้ เห็นอันไหนก็หยิบมา”

“…จะเอาไปทำอะไร?” เสี่ยวเชี่ยนเดาทางไม่ถูกว่าเขาคิดอะไรอยู่

ฟู่กุ้ยพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน “พี่จะไปพาพี่สะใภ้เธอกลับมา”

ดุเดือด

แมนมาก

เท่ห์

เสี่ยวเชี่ยนเข้าใจทันที ใช้ได้นี่พี่ฟู่กุ้ย ช่วงเวลาสำคัญแบบนี้มีความเป็นพี่ใหญ่ดีมาก

ผู้คงแก่เรียนพอมีอารมณ์ขึ้นมาก็เลือดร้อนไม่แพ้พวกชอบใช้กำลังเลยแฮะ

สักพักเสี่ยวเชี่ยนก็หอบหิ้วหนังสือออกมา เจ้าของร้านมองส่งเสี่ยวเชี่ยนด้วยความซึ้งใจ

ขอบคุณสาวสวยคนนี้จริงๆที่มาเอาหนังสือที่ดองอยู่ในร้านเขาตั้งหลายปีไปสักที

ระหว่างทางไม่มีการพูดคุย กว่าจะไปถึงบ้านหลิวเหมยก็เป็นเวลาเช้ามืดแล้ว พอถึงที่นั่นก็เห็นอวี๋หมิงหลางยืนหน้าบึ้งเฝ้าอยู่หน้าบ้าน อีกทั้งยังก้มมองนาฬิกาเป็นระยะ

พอเห็นรถเสี่ยวเชี่ยนมาเขาก็หน้าบึ้งยิ่งกว่าเดิม น่ากลัวเข้ากับบรรยากาศท้องฟ้าที่มืดสนิท

เสี่ยวเชี่ยนไม่เห็นสีหน้าบึ้งตึงของเขา เธอเห็นแค่เขายืนอยู่หน้าบ้าน รู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาทันที สามีเธอนี่ดีจริงๆ

ซึ้งใจอยู่ได้ไม่ถึงหนึ่งนาที อวี๋หมิงหลางพาฟู่กุ้ยลงจากรถ เสี่ยวเชี่ยนลงจากรถยังไม่ทันได้พูดชมก็ถูกอวี๋หมิงหลางจับข้อมือไว้แล้วเขาก็เปิดประตูรถเธอเข้าไปด้อมๆมองๆแถวที่นั่งคนขับ

“นายดูอะไรของนาย?” เสี่ยวเชี่ยนไม่เข้าใจ

“ก็ดูไงว่าคันเร่งมันถูกคุณเหยียบจนพังหรือเปล่า ไถเกียร์จนสุด ขับพุ่งมาด้วยความเร็วสองร้อยตลอดทาง ใช้ได้นี่ ประธานเชี่ยน มีอะไรจะพูดไหม?”

เสี่ยวเชี่ยนยิ้มแหยๆ

“นายก็พูดเว่อร์ไป ทางด่วนขับตามใจชอบได้เหรอ สองร้อยก็เว่อร์เกิน”

“ไม่ถึงสองร้อยแต่อย่างน้อยๆก็ร้อยสามสิบขึ้น ไม่อย่างนั้นคุณจะมาถึงไวขนาดนี้ได้ยังไง ผมคอยดูเวลาตลอด ถ้าเทียบกับระยะทางและความเร็ว คุณมาถึงเวลานี้ก็แสดงว่าเหาะมา”

เสี่ยวเชี่ยนชูนิ้วกลางในใจ มิน่าไอ้บ้านี่มายืนเฝ้าหน้าบ้าน ที่แท้ก็ออกมาจับผิด?

“ถนนเส้นนี้ไม่จำกัดความเร็ว ฉันก็เลยขับไวหน่อย”

“หน่อย?”

อวี๋หมิงหลางเลือกเน้นคำท้าย

เสี่ยวเชี่ยนกลัวเขากัดประเด็นนี้ไม่ปล่อย ตานี่ถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยล่ะก็นิดหน่อยก็ไม่เกรงใจ กล้าเถียงคอเป็นเอ็นกับเธอทันที แต่ตัวเธอเองก็ผิดจริงเลยไม่กล้าเถียงกลับ ครั้นแล้วจึงชี้ไปที่ฟู่กุ้ยที่กำลังพยายามเข็นรถตัวเองแล้วแสร้งทำเป็นพูดอย่างจริงจัง

“ดูนั่น เราสองคนยังไวไม่เท่าคนนั่งรถเข็นเลยนะ เร็วเข้า รีบตามไปดู ตกลงเกิดอะไรขึ้นกับหลิวเหมย หลิวเหมยกับฟู่กุ้ยจะยังพัฒนาไปได้ต่อหรือเปล่า?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน