แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 904

จะว่าไปเสี่ยวเฉียงก็เป็นคนฉลาดไอคิวสูงอยู่แล้ว

ห้องที่เก็บเสียงไม่ดีแบบนี้มีคำพูดที่ไม่อาจบรรยายได้ลอยมา เขาก็เข้าใจอะไรขึ้นมาได้ทันที

หนึ่ง ห้องที่นี่ไม่เก็บเสียงเท่าไร อย่าเพิ่งทำอะไรกัน ถึงเมียเขาเสียงจะเพราะ แต่เขายังไม่ใจกว้างขนาดจะให้คนอื่นมาได้ยินเสียงอันไพเราะของเมียเขา

นั่นเป็นสมบัติของเขาคนเดียว

ดังนั้นอย่าเพิ่งทำอะไรตอนนี้

สอง ลูกบอลนี่…

เสี่ยวเชี่ยนเห็นสายตาเขาเอาแต่จับจ้องไปที่ลูกบอล รู้สึกใจคอไม่ดี

เธอรีบเขย่าแขนเขา “ง่วงแล้ว นอนก่อนนะ”

นอนที่เธอว่าก็คือนอนหลับปกติ แต่ทันใดนั้นอวี๋หมิงหลางก็ได้ยินเสียงจากห้องข้างๆดังมาอีก

“พวกผู้หญิงเนี่ยปากไม่ตรงกับใจ ทนไม่ไหวแล้วใช่ไหมล่ะ?”

เสี่ยวเฉียงสีหน้าเปลี่ยน นี่หมายถึงใครกัน?!

เสี่ยวเชี่ยนไม่ถูกใจสิ่งนี้ ลุกขึ้นเตรียมลากอวี๋หมิงหลางไปทำเรื่องคืนห้อง นี่มันโรงแรมอะไรกันวะ?!

ห้องราคาออกจะแพงแต่เก็บเสียงแย่ได้ขนาดนี้ งบตกแต่งเอาไปลงกับอะไรหมด?

อวี๋หมิงหลางส่ายหน้าให้เธอ แล้วชี้ไปที่เตียงเพื่อบอกให้เธอกลับไป

เสี่ยวเชี่ยนไม่เข้าใจ ตานี่คงไม่เพี้ยนขนาดจะแข่งเสียงดังกับห้องข้างๆหรอกนะ?

ไม่ถูกสิ…นั่นไม่ใช่นิสัยของเขา แล้วเขาคิดจะทำอะไร?

ขณะที่เสี่ยวเชี่ยนกำลังงงอยู่นั้นเธอก็เห็นเสี่ยวเฉียงเปลือยท่อนบนเดินเข้าห้องน้ำแล้วใช้แก้วแบบใช้ครั้งเดียวรองน้ำมาเทใส่มือ เดินไปที่กำแพง เมื่อมั่นใจแล้วว่ากำแพงด้านนั้นคือฝั่งหัวเตียง เขาก็เตรียมน้ำในมือให้พร้อม เสี่ยวเชี่ยนกำลังงงว่าเขาจะทำอะไร

เธอเห็นพี่หลางที่ไม่พูดพล่ามทำเพลงเริ่มตบมืออย่างมีจังหวะ เสียงตบมือที่ในมือมีน้ำอยู่ด้วยนั้นไม่อาจบรรยายได้จริงๆ

อุ๊บ!

เสี่ยวเชี่ยนเกือบหลุดหัวเราะ

ตานี่รู้สึกเบื่อขนาดไหนกัน?

อีกฝ่ายเงียบไปสักพัก จากนั้นก็เหมือนจะไม่ยอม เสียงอย่างว่าดังสนั่นขึ้นเรื่อยๆ เสี่ยวเฉียงนั่งไขว้ขาที่เก้าอี้พลางตบมืออย่างเป็นจังหวะ

ไอ๊หยา! ทางนั้นไม่ยอมแพ้ เสียงฉึกฉักดังอย่างต่อเนื่อง

ทางนั้นก็ฉึกฉักไป เสี่ยวเฉียงก็ตบมือของเสี่ยวเฉียงไป

เพราะคำพูดที่แซวเสี่ยวเชี่ยนประโยคนั้น เสี่ยวเฉียงจึงคิดจะเอาคืนแทนเมีย น้ำแห้งแล้วก็เทอีก ตบมือต่อ!

จนกระทั่งเสียงขย่มเตียงของทางนั้นหยุดลงเสี่ยวเฉียงจึงยืนขึ้นพร้อมยิ้มเยาะ จากนั้นก็ตบมืออย่างเมามัน ทางนั้นเงียบไปสักพักถึงมีเสียงผู้ชายพูดด้วยความโมโหดังขึ้น

“ตบผมทำไม!”

“ดูทางนั้นซิ! ไม่ได้เรื่อง!”

อุ๊บ! เสี่ยวเชี่ยนกลั้นไว้ไม่อยู่ การเอาคืนแบบนี้มัน…

ทางนั้นดูเหมือนจะเริ่มทะเลาะกันด้วยเสียงเบา พี่หลางยังเล่นไม่พอ เสี่ยวเชี่ยนเอ็นดูเขาจึงไปลากมา

พอได้แล้วน่า

เสี่ยวเฉียงยังไม่ยอม เปลี่ยนที่ตบมือต่อ ตบไปพูดไป “ลูกบอลก็เหมือนๆกัน แต่ความแตกต่างระหว่างคนเราทำไมมันมากขนาดนี้?

ทางนั้นเงียบสนิท

ผ่านไปสามนาทีก็มีเสียงปิดประตูดังปัง! แถมตามมาด้วยเสียงเดินกระแทกกระทั้น ได้ยินเสียงผู้หญิงบ่นอย่างไม่พอใจมาแว่วๆ “ไม่ต้องมายุ่ง ฉันจะเดินเอง!”

อวี๋หมิงหลางผายมือให้เสี่ยวเชี่ยน “พวกอ่อนหัด คิดจะสู้กับผม?”

“นายนี่นะ…”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน