แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 906

อวี๋หมิงหลางเล่าเรื่องฟู่กุ้ยให้พ่อเลี่ยวฟังด้วยเสียงเบา

“…หลังเกิดเรื่องเขากลัวจะกระทบการสอบของต้าหลงก็เลยไปพักอยู่กับหลิวเหมยครับ แม่ผมดูให้แล้ว อาการไม่หนัก พักสักเดือนก็หายครับ”

“หนึ่งเดือน?” พ่อเลี่ยวหน้านิ่ว

อวี๋หมิงหลางกำลังจะอธิบาย แต่พ่อเลี่ยวก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมาก่อน

“ดี แบบนี้ดี”

นี่มัน…อิหยังวะ?

เสี่ยวเฉียงทำตาตี่ใส่

ได้ยินข่าวลูกชายตัวเองเกิดอุบัติเหตุขาหัก พ่อปกติเขามีท่าทางแบบนี้กันเหรอ?

นี่ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าเป็นพ่อลูกแท้ๆกัน เสี่ยวเฉียงคงคิดว่านี่คงเป็นพ่อตัวปลอม

“อาเลี่ยวครับ—”

“ไม่เป็นไรๆ ปกติหยุนฉางงานยุ่งเหลือเกิน ทำงานล่วงเวลาก็บ่อยจนไม่มีเวลาส่วนตัว ตอนนี้แน่ใจเรื่องความสัมพันธ์กับหลิวเหมยแล้ว ให้เขาได้หยุดบ้างก็ดีเหมือนกัน บางครั้งอาเห็นเขาทำงานตัวเป็นเกลียวก็อยากให้เขาได้พักผ่อนบ้าง”

ครั้งนี้ดีเลย ได้พักตั้งหนึ่งเดือน

อีกอย่างฟังจากที่หมิงหลางเล่า หลิวเหมยคอยดูแลอยู่ไม่ห่างด้วย ก่อนแต่งงานได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเยอะๆ พ่อเลี่ยวรู้สึกพอใจมาก

ความคิดแบบนี้…อวี๋หมิงหลางพูดในใจ หรือเรียนกฎหมายมากเกินไป สมองก็เลยคิดไม่เหมือนคนอื่น?

ไม่น่าใช่ ปริญญาโทเขาก็จบด้านกฎหมาย ก็ไม่เห็นว่าสมองของเขาจะไม่เหมือนคนอื่นตรงไหน

ถ้าเสี่ยวเชี่ยนรู้ความคิดของเขาในตอนนี้จะต้องเขียนคำว่า เหอๆ ใส่เขาตัวโตๆแน่

ในสายตาของเสี่ยวเชี่ยน สมองของเสี่ยวเฉียงเป็นอะไรที่พิลึกมาก ถ้าจะบอกว่าเสี่ยวเฉียงพิลึกอันดับหนึ่ง ต้าหลงก็คงเป็นที่สอง

แต่ต้าหลงก็ยังตามเสี่ยวเฉียงไม่ทันอยู่ดี ถึงเสี่ยวเฉียงจะเป็นคนที่มีอีคิวเป็นที่น่าประทับใจมากในบางครั้ง แต่อย่างน้อยๆสมองก็ฉลาดเกินใคร แถมคะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัยก็เป็นอันดับหนึ่งของมณฑล

ส่วนเฉินจื่อหลงน่ะเหรอ…

เวลานี้เฉินจื่อหลงเดินด้วยใจหวาดหวั่นตามพี่สาวตัวเองที่เดินประหนึ่งนางพญาเข้าไปในห้องของเขา อารมณ์เหมือนถูกเข้าตรวจค้นห้อง เขากลัวเสียจนไม่กล้าหายใจเสียงดัง

เสี่ยวเชี่ยนเดินไปที่โต๊ะเขียนหนังสือ นิ้วมือวาดลงไปบนโต๊ะเบาๆ มองดูบนโต๊ะแล้วแสยะยิ้ม

“นายก็ดูเหมือนคนเตรียมตัวสอบดีนะ ฝุ่นบนโต๊ะนี่ถ้าเอาน้ำลงหน่อยก็นวดเป็นแป้งทำหมั่นโถวได้แล้ว!”

“อาจารย์บอกว่าก่อนสอบต้องทำจิตใจให้สบาย ก่อนสอบสามวันห้ามอ่านหนังสือ พักผ่อนให้เป็นเวลา” ต้าหลงเห็นเสี่ยวเชี่ยนแล้วรู้สึกเหมือนกำลังเจออาจารย์ที่ปรึกษา

ไม่สิ น่ากลัวยิ่งกว่าอาจารย์ที่ปรึกษาอีก

เพราะอาจารย์ที่ปรึกษาไม่มีทางลงไม้ลงมือกับเขา

ช่วงหลายปีมานี้ต้าหลงสูงขึ้นเยอะ หุ่นเหมือนเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเสี่ยวเชี่ยนที่ตัวเตี้ยกว่าเขามาก กลับกลายเป็นว่านอนสอนง่ายเหมือนเด็กประถม แค่เสี่ยวเชี่ยนถลึงตาใส่ เขาก็ไม่กล้าพูดอะไร นี่เป็นความเคยชินที่บ่มเพาะมาหลายปี

“คิดว่าฉันโง่เหรอ? ฝุ่นที่อยู่บนโต๊ะนายเพิ่งมีแค่สามวันหรือไง? ปิดครึ่งเดือนเพื่อให้เตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย นายก็เอาแต่กินๆนอนๆอยู่ในบ้าน หนังสือไม่อ่าน ถ้าตอนนี้ฉันถามพวกสูตรคำนวณคิดว่าตัวเองจำได้ไหม?”

“พี่! ผมผิดไปแล้ว!” ต้าหลงกลัวเสี่ยวเชี่ยนพูดเรื่องพวกนี้ที่สุด พอพูดขึ้นมาเขาก็ปวดหัว

ยุคสมัยนี้ช่วงก่อนสอบเข้ามหาวิทยาลัยจะมีการหยุดเรียน บางที่ก็สิบกว่าวัน บางที่ก็นานกว่านั้น แตกต่างจากอีกยุคสมัยหลังจากนี้ที่ให้หยุดแค่สองสามวัน ระหว่างที่หยุดนี้ก็เพื่อให้นักเรียนได้ทบทวนและสรุปเนื้อหาด้วยตัวเอง เสี่ยวเชี่ยนรู้ว่าน้องชายตัวเองไม่เอาไหนแน่นอน มัวแต่สรุปเรื่องกินล่ะไม่ว่า

เสี่ยวเชี่ยนนั่งลงบนเตียงของต้าหลง มือก็ลูบคลำไปเรื่อยแล้วก็เจอหนังสือการ์ตูนเรื่องสแลมดังก์อยู่ในผ้าห่ม หน้าปกดูคุ้นตา

เสี่ยวเชี่ยนเพ่งมอง “กล้าขโมยการ์ตูนมาจากบ้านฉันเลยเหรอ?!”

นี่มันหนังสือที่อยู่ในบ้านสองชั้นของอวี๋หมิงหลางในเมืองQเหรอ? เวอร์ชั่นนี้เธอฝากคนซื้อกลับมา ไม่เหมือนกับที่ข้างนอกขายกัน!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน