หลังจากที่ได้รู้สถานการณ์คร่าวๆแล้ว เสี่ยวเชี่ยนก็พอจะเข้าใจถึงสิ่งที่พี่สะใภ้เจอมา
เสี่ยวเชี่ยนทำการทดสอบเธออย่างง่ายๆและก็พบว่าเนื่องจากเธอขาดความรักในวัยเด็กจึงทำให้เกิดความรู้สึกอยากถูกเติมเต็ม ต่อมาก็เป็นโรคซึมเศร้าหลังคลอดอีก
ตอนนี้พี่สะใภ้กำลังอยู่ในช่วงวิกฤติ
ในใจเธอมีความรักของแม่ที่มีต่อลูกสาว แต่ขณะเดียวกันเธอก็รำคาญเด็กคนนี้ที่ติดคนโดยที่เธอไม่รู้ตัว เด็กคนนี้ได้ดูดเอาพลังของเธอไปทั้งหมด แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่น ความรักที่เธอมีให้ลูกสาวนั้นเป็นรักแท้ จนยอมแบกรับความกดดันเรื่องหย่าจากสามี แต่เวลาที่เธอเกลียดเด็กก็เกลียดจริงๆ โดยเฉพาะตอนที่เด็กงอแงกับตอนทะเลาะกับสามี เธอเกลียดเข้าไส้
เธอต้องเสียสละไปมากเพื่อลูกคนนี้ แต่การเสียสละของเธอนั้นกลับดูเหมือนไม่ได้รับการตอบแทน บางครั้งเธอก็เผลอคิดไปว่า ถ้าไม่มีลูกคนนี้เธอยังจะต้องกลุ้มใจเรื่องการใช้ชีวิตแบบนี้ไหม?
ความคิดแบบนี้เกิดขึ้นแค่ตอนที่ทะเลาะกับสามีกับตอนที่ลูกติดเธอมากเกินไป หลังจากที่ความรู้สึกเกลียดเด็กผ่านพ้นไปเธอก็จะเข้าสู้ห้วงตำหนิตัวเอง เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี เสียทีที่เป็นแม่คน
ถึงขนาดที่บอกสามีว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ปกติ เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมบางครั้งถึงได้เกลียดเด็กขนาดนั้น
เรื่องพวกนี้เธอพูดไปก็ร้องไห้ไป
“พี่อยากเอาใจใส่ลูกให้มากกว่านี้นะ แต่เวลาที่เขาติดพี่มากๆ อีกทั้งพี่เหนื่อยจากงานมาทั้งวัน พอเห็นเขาเป็นแบบนั้นพี่ก็จะโมโหมาก เกลียดเขามาก เกลียดที่ทำไมเขาไม่เห็นใจพี่ พี่อุตส่าห์พยายามหาเงินเพื่อเป็นค่าผ่าตัดให้เขา ทำไมยังมาทำกับพี่แบบนี้? แต่พออารมณ์เย็นลงพี่ก็คิด เขาเพิ่งจะอายุเท่าไรเอง เป็นแค่เด็กที่ไร้เดียงสา พี่ไปเกลียดเขาแบบนั้นก็เห็นแก่ตัวเกินไป พี่สับสนจัง ไม่รู้จะทำไง…”
พี่สะใภ้เอามือปิดหน้าร้องไห้ เสี่ยวเชี่ยนนั่งมองเธอร้องไห้อย่างเงียบๆ
จาการที่นั่งมองผู้หญิงที่อับจนหนทางคนนี้ เสี่ยวเชี่ยนเหมือนได้เห็นผู้หญิงอีกนับพันนับหมื่นที่เป็นเหมือนพี่สะใภ้
ชีวิตพวกเธอเรียบง่ายเหมือนคนเดินถนนทั่วไป พวกเธออยากทำอะไรให้ได้มากกว่านี้ เหมือนกับแม่ผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่วรรณกรรมนับพันนับหมื่น แต่ความคิดกลับตามไม่ทันกำลังตัวเอง การเปรียบเทียบที่ชัดเจนแบบนี้ทำให้ผู้หญิงพวกนี้เกิดการปฏิเสธตัวเอง
ลักษณะพิเศษต่างๆหลายอย่างดูขัดแย้งในตัวมารวมอยู่ด้วยกัน ความรักกับความเกลียดชัง การพึ่งพากับการยืนหยัดด้วยตัวเอง อยากหย่าแต่ก็ต้องทนอยู่ในครอบครัวเพื่อลูก นี่คือชีวิตผู้หญิงในปัจจุบันส่วนใหญ่ที่อยู่ในสังคมที่กำลังเปลี่ยนแปลงนี้
“อันที่จริง การเกลียดเด็กก็เป็นเรื่องปกตินะคะ”
“อะไรนะ?” พี่สะใภ้ที่กำลังร้องไห้เงยหน้ามองเสี่ยวเชี่ยน เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินอะไรแบบนี้
“ฉันจะบอกให้นะคะ ถ้านักจิตวิทยาวิจัยสีหน้า ความรู้สึกเกลียดเด็กสิถึงจะเป็นเรื่องปกติ พี่เชื่อไหมคะ?”
“แต่ใครๆก็พูดกันว่าแม่ควรเป็นผู้ให้ ควรเสียสละทุกอย่างให้ลูก”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย