“เขาเป็นคนต่างชาติ ไม่เข้าใจเรื่องพิธีแต่งงานพวกนี้หรอก ไปจ้างคนเขียนได้ก็ถือว่าเก่งแล้ว ช่างเถอะ มา เรามาคล้องแขนดื่มเหล้ากันดีกว่า~”
อวี๋หมิงหลางเทเหล้าลงแก้ว คล้องแขนดื่มเหล้าพร้อมเธอ ภรรยาผมคือเสี่ยวเชี่ยน รักกันตลอดไป
พระจันทร์เต็มดวงสาดส่องแสงจันทร์ลงบนคู่รักที่โอบกอดกันหลังดื่มเหล้าเสร็จ ชุดแต่งงานถูกปลดออกทีละชิ้น แสงจันทร์สีทองส่องประกายงดงามยามค่ำคืน
พระจันทร์ดวงเดียวกัน แสงจันทร์สาดส่องลงบนสถานที่ที่อยู่ห่างไกลจากเสี่ยวเชี่ยนเป็นพันลี้ ที่ริมแม่น้ำ ชายชุดขาวยืนอย่างโดดเดี่ยว เงาของเขาสะท้อนลงบนผืนน้ำ
ในมือของเขามีขลุ่ยไผ่ เป่าเพลงดอกไม้สวยจันทร์เต็มดวง เดิมควรจะบรรเลงเพลงรักโบราณที่ใช้เวลาแต่งงาน หรืออาจเป็นเพราะคนเป่ามีเรื่องที่อยากพูดแต่ก็พูดออกไปไม่ได้ ทำให้เพลงที่บรรเลงออกมานั้นมีกลิ่นอายความเศร้าเจือปนอยู่
ข้างกายเขามีเหล้าดอกไม้แกะสลักที่ตอนนี้เหลือเพียงไหเปล่า
เหล้าดอกไม้แกะสลักที่ถูกเก็บเอาไว้หลายปีได้ถูกเอาออกมา แต่ไม่รู้เลยว่าเบบี๋เชี่ยนของเขาจะได้ดื่มเหล้าที่เป็นสัญลักษณ์ความรักของพ่อนี้หรือเปล่า
เขาไม่อยู่ข้างกาย แต่เหล้าของเขาถูกเอาไปมอบให้แล้ว ตอนขอบคุณพ่อแม่ ขอแค่มีเหล้าของเขาอยู่ก็เท่ากับเขาได้อยู่ด้วย
เท่าที่เขาวิเคราะห์นิสัยของอวี๋หมิงหลาง หมอนั่นรักเสี่ยวเชี่ยนมาก ไม่มีทางพลาดขั้นตอนไหนแน่นอน เวลานี้คงกำลังทำพิธีผูกผมชดเชยให้เบบี๋เชี่ยนอยู่แน่ๆ
พอนึกถึงเบบี๋เชี่ยน จังหวะเพลงก็ไวขึ้นมาหน่อย
จบไปหนึ่งเพลง ชีอวี่เซวียนวางขลุ่ย จากนั้นก็เงยหน้าหัวเราะออกมาเสียงดัง
“ฮ่าๆๆ!”
ไม่ได้เพื่ออะไร แต่เพราะเขานึกถึงของขวัญแต่งงานที่เขาให้ไป คำอวยพรที่เขาเขียนเองกับมือ
หึหึ งานแต่งของลูกสาวมันคือชีวิตของพ่อแม่ ไม่มีเขาไปร่วมด้วยแล้วมันจะสำเร็จเหรอ? คำอวยพรนั่นเขาเขียนให้เบบี๋เชี่ยนเองกับมือ โดยเฉพาะคำสุดท้าย ขอร่วมเป็นพยาน! มันแสดงให้เห็นถึงสถานะของเขา ในเมื่อเบบี๋เชี่ยนชอบ เขาก็จะฝืนเขียนคำอวยพรให้ ยอมรับการแต่งงานของเธอกับหมาทหารชุดเขียวนั่นชั่วคราว ถ้าไอ้หมอนั่นกล้ารังแกเบบี๋เชี่ยนของเขาล่ะก็ เขาจะเอาคำอวยพรกลับมาฉีกทิ้ง การแต่งงานถือเป็นโมฆะ!
เพอร์เฟค!
แต่ทว่าชีอวี่เซวียนผู้ตกอยู่ในห้วงความคิดที่ตัวเองว่าดีแต่กลับไม่กล้าไปเผชิญความจริงกับเสี่ยวเชี่ยน เขาไม่ได้สังเกตเลยว่า ตรงจุดที่ห่างออกไปไม่ไกลมีดวงตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องเขาอยู่!”
“เห็นยัง หมอนั่นแหละ!”
คนที่อยู่แถวนั้นสองคนกระซิบกันแล้วชี้มาทางชีอวี่เซวียนที่หัวเราะอย่างบ้าคลั่งอยู่ตรงริมน้ำ
“ฉันก็แอบมองอยู่นานแล้ว! หมอนี่ตอนแรกทำลับๆล่อๆอยู่ตรงริมน้ำ เมื่อกี้เห็นดื่มเหล้าอยู่คนเดียว สักพักก็เป่าเพลงประหลาดๆ ตอนนี้ยังเงยหน้ามองฟ้าหัวเราะเสียงดังอีก ฉันสงสัยว่ามันจะ—”
สองคนมองหน้ากันแล้วพูดออกมาพร้อมกัน
“เป็นบ้า!”
มีปัญหา โทรหาตำรวจ 110จัดไป!
…
ครึ่งชั่วโมงต่อมาอาข่าโทรหาศาสตราจารย์ชี พอได้ยินเสียงแปลกๆลอดเข้ามาในโทรศัพท์จึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น
“บอสทำอะไรอยู่อะคะ?”
“เพิ่งลงจากรถตำรวจ”
“ดึกขนาดนี้ยังมีคดีต้องทำอีกเหรอคะ?” สมกับเป็นบอสจริงๆ ไปที่ไหนก็ยุ่งตลอด

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย