แกร๊ก!
ฉันที่กำลังนั่งอยู่เป็นต้องสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ เมื่อมีใครบางคนเปิดประตูเดินเข้ามาในห้อง
ฉันรีบหันไปมองก็พบว่าเป็นผู้ชายตัวโตคนที่ขืนใจฉันกำลังเดินเข้ามา เขาพุ่งตรงมาทางนี้พร้อมทำทีเป็นว่าจะนั่งลงข้างๆ และพอเห็นแบบนั้นฉันก็รีบลุกขึ้นหนีเขาทันที
ทว่าฉันกลับถูกเขาคว้าเอวไว้แล้วออกแรงดึงให้นั่งลงบนหน้าตักแกร่ง จากนั้นเขาก็ใช้มือรวบผมฉันออกไปให้พ้นจากต้นคอ แล้วประทับจูบลงมาอย่างแผ่วเบา ทำเอาขนฉันลุกชันไปทั้งตัว
ฉันได้แต่นั่งเกร็งจนตัวสั่นไม่กล้าขยับไปไหนและไม่กล้าที่จะพูดอะไร เพราะกลัวว่าเขาจะทำแบบเรื่องนั้นกับฉันอีก
"คุณกลัวผม ?" เขาเอียงคอพร้อมกับเลิกคิ้วมองหน้าฉัน แถมยังถามราวกับว่าเมื่อกี้เขาไม่ได้ขืนใจฉันยังไงอย่างงั้น
"....."
"ไม่ต้องกลัว"
"บะ บัวอยากกลับบ้าน"
"คุณว่าห้องนี้สวยไหมกอบัว?"
เขารู้จักชื่อฉันเต็มๆ ของฉันได้ยังไงกัน ฉันไม่เคยบอกเขาเลยนิ...
"ผมถามคุณอยู่นะ" เขาขมวดคิ้วพร้อมกับกดเสียงต่ำ บ่งบอกถึงความไม่สบอารมณ์
"สะ สวยค่ะ"
"ผมยกให้คุณ" เขาบอกแล้วระบายยิ้มจางๆ
เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เขาบอกว่าจะยกห้องนี้ให้ฉันอย่างนั้นเหรอ ? เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่า อยู่ๆ จะมายกห้องให้ฉันทำไม เขาต้องการอะไรกันแน่นะถึงได้ทำแบบนี้
"ปล่อยบัวเถอะ บัวอยากกลับบ้าน บัวสัญญาว่าบัวจะไม่บอกเรื่องวันนี้กับใคร บัวจะไม่แจ้งความ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แรงรัก แรงสวาท 20+
อีดอก ร้องไห้แม่ร่งทุกตอน อีฟายยยยยย...