แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 58

ไม่รู้สิ ความรู้สึกของฉันมันบอกว่าตอนนี้เหมือนพี่ดินกำลังมีอะไรในใจ เขาแปลกไปจนฉันรู้สึกได้ เขาทะเลาะกับพ่อมาหรือเปล่า หรือว่าเดเนียลมาพูดอะไรให้พี่ดินคิดมากอีก

"แต่ผมอยากให้คุณไปอยู่ที่บ้านไร่นะกอบัว ที่นั่นบรรยากาศดีจริงๆ" พี่ดินพูดขึ้นมาอีกครั้ง ทำเอาฉันเริ่มลำบากใจที่จะปฏิเสธเขาแล้วสิ

"งั้น...บัวขอคิดดูก่อนนะคะ" จริงๆ ฉันเองก็ชอบที่นั่นนะ แต่ถ้าต้องห่างกับพี่ดินฉันก็ไม่อยากไปจริงๆ

พี่ดินดันร่างฉันให้นอนราบไปกับเตียงนอน จากนั้นเขาก็ขึ้นมาคร่อมตัวฉัน

"พี่ดินจะทำอะไรบัวท้องอยู่นะคะ" ฉันร้องท้วงเขาเพราะตอนนี้พี่ดินเอาแต่ซุกไซ้ซอกคอฉันไปมา

เขาจะทำเรื่องอย่างว่ากับฉันได้ยังไง ฉันกำลังท้องอยู่ ไม่กลัวฉันแท้งหรือไงกัน

"ผมจะทำเบาๆ ผมสัญญา" พี่ดินพูดอู้อี้ตรงซอกคอของฉัน

"อื้อ ไม่เอาพี่ดิน บัวกลัว..." ฉันพยายามดันหน้าพี่ดินออก

พี่ดินเงยหน้าขึ้นมามองฉันก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แล้วก็ลุกขึ้นนั่งหันหลังให้ฉัน พี่ดินกำลังโกรธฉันอยู่ใช่ไหม

"พี่ดินบัว..."

"ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณ"

"พี่ดินกำลังโกรธบัวอยู่ บัวรู้"

พี่ดินเงียบไม่ตอบอะไร ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วก็ขยับเข้าไปช้อนมือกอดพี่ดินจากด้านหลัง

"ผมจะไปอาบน้ำ" พี่ดินแกะมือฉันออกแล้วก็ลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปเลย

ฉันมองตามแผ่นหลังของพี่ดินแล้วก็เม้มปากเข้าหากันแน่น ก็ฉันกลัวว่ามันจะกระทบกระเทือนถึงลูกนิ

เฮ้อ....

ฉันตัดสินใจกดเข้าไปดูในอินเตอร์เน็ตว่าคนท้องสามารถมีเพศสัมพันธ์ได้หรือเปล่า จากที่ไล่อ่านหลายๆ กระทู้ ก็พอจะมั่นใจแล้วว่ามันสามารถมีเพศสัมพันธ์กันได้แต่ต้องทำเบาๆ แต่ทางที่ดีก็ควรไปปรึกษาแพทย์

ฉันกดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วก็ถอนหายใจออกมายาวๆ ฉันจะทำยังไงดีฉันไม่ชอบเลยที่พี่ดินมาโกรธฉันแบบนี้

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...

พี่ดินเดินออกมาจากห้องน้ำ เขาใส่แค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวเช่นเคย

"ผมจะดูบอล ถ้าคุณง่วงก็นอนก่อนเลย"

พูดจบพี่ดินก็เดินออกจากห้องไปเลย เขายังไม่หายโกรธฉันด้วยซ้ำ นี่เรื่องเซ็กซ์มันสำคัญกับเขามากขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ

ฉันตัดสินใจลุกขึ้นอาบน้ำ หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินออกไปหาพี่ดินด้านนอก

"อึก...พะ พี่ดิน พี่สูบบุหรี่เหรอคะ" ฉันเอามือปิดปากตัวเองไว้แล้วก็วิ่งเข้าห้องน้ำ

เมื่อกี้เดินออกจากห้อง ยังไม่ทันจะเข้าไปใกล้พี่ดิน กลิ่นบุหรี่มันก็ลอยมาแตะจมูกฉันซะก่อน

"อึก...อ้วก...อ้วก..."

มันอ้วกจนแทบจะไม่มีอะไรให้ออกมาอีกแล้ว ข้าวก็กินไม่ได้ กินก็อ้วก แล้วตอนนี้ฉันก็หิวมากด้วย

ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำสภาพเหมือนคนกำลังจะหมดแรงเต็มที มันเวียนหัวมากตอนนี้

"ผมขอโทษ ผมลืมว่าคุณเหม็นบุหรี่" พี่ดินพูดขึ้นเบาๆ เขากำลังยืนรอฉันอยู่หน้าห้องน้ำ

"พี่ดินบัวเหม็น ไปอาบน้ำเลย" ฉันเอามือปิดจมูกตัวเองไว้ แอบเห็นว่าพี่ดินทำหน้าสำนึกผิดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำอีกรอบ

ไม่นานพี่ดินก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

"หิวไหม ผมจะให้ชาติซื้อมาให้"

"พี่ดินหายโกรธบัวแล้วเหรอคะ"

"ผมถามว่าคุณหิวไหม"

"บัวหิวค่ะ แต่บัวทานอะไรไม่ได้เลยมันเหม็นไปหมด"

"แพ้หนักขนาดนั้นเลยเหรอ ?" พี่ดินเลิกคิ้วถามฉันอย่างคาดไม่ถึง คงเพราะไม่คิดว่ามันจะหนักขนาดนี้

ฉันพยักหน้าตอบกลับเขาไป

"งั้นลองไปหาอะไรทานข้างนอกดูไหม คุณจะได้เลือกได้ว่าอยากกินอะไร ?"

"พี่ดินจะพาบัวออกไปข้างนอกเหรอคะ ^_^"

ฉันคลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ ฉันไม่ได้ออกไปไหนเลย พอได้ยินพี่ดินบอกว่าจะพาฉันไปข้างนอกแล้วมันรู้สึกตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้

"อื้ม ลุกขึ้นมาสิ"

ฉันลุกขึ้นแล้วเข้ามาควงแขนพี่ดินพากันเดินออกจากห้องไป

"กอบัวคุณปล่อยแขนผมก่อนก็ได้เดี๋ยวก็ล้มหรอก"

"ก็ได้ค่ะ"

ฉันค่อยๆ ปล่อยมือออกจากแขนพี่ดิน เฮ้อ...ฉันไม่ได้อยากจะปล่อยมือออกหรอกนะ ฉันอยากกอดพี่ดินไปตลอดทางเลย ฉันติดเขามาก ปกติกลิ่นตัวพี่ดินหอมมาก แต่เวลาสูบบุหรี่ก็จะเหม็นเอามากๆ เหมือนกัน

ณ คอนโด....

"กอบัว คุณเป็นอะไร จะมาอารมณ์เสียใส่ผมทำไม" มาถึงพี่ดินก็ถามทันที

"ก็พี่ดินอารมณ์เสียใส่บัวก่อน"

"โอเคๆ ผมขอโทษผมแค่ไม่อยากให้คุณกินอะไรแปลกๆ แบบนั้น"

"ใครเขาก็กินกันนะพี่ดิน"

"แต่ผมไม่เคยกิน"

"บัว...อื้อ" ฉันร้องท้วงในลำคอ เพราะจู่ๆ พี่ดินก็ก้มมาจูบฉันโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว

มือหนาของเขายกขึ้นมาประคองใบหน้าฉันไว้ พี่ดินจูบฉันสักพักก่อนจะถอนจูบออกแล้วมองริมฝีปากฉันอย่างอ้อยอิ่ง

"ห้ามเถียง"

"...."

"ไปนอนกันเถอะ ผมง่วงแล้ว" จบคำพูดของพี่ดินพี่ดินก็จูงมือฉันเข้าไปในห้องนอน

ตอนนี้พี่ดินนอนกอดฉันแน่นเลย มือหนาของเขากำลังลูบท้องของฉันไปมาเบาๆ อย่างอ่อนโยน

"พี่ดินจำได้ไหม พี่เคยบอกบัวว่าอะไร"

ฉันพูดขึ้นพร้อมกับความรู้สึกที่มันจุกแน่นไปทั่วอก ถึงตอนนี้เขาจะเปลี่ยนไป แต่ฉันก็ยังจำคำที่เขาเคยบอกฉันได้

"อะไร" พี่ดินถามเสียงเรียบ

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะพลิกตัวหันหน้าไปทางพี่ดิน

"พี่ดินเคยพูดว่า พี่ไม่ชอบเด็ก พี่ไม่ชอบอะไรที่มันจำเจ พี่ไม่เคยคิดที่จะมีครอบครัว"

จบคำพูดของฉัน ทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบ ฉันได้ยินแค่เสียงลมหายใจของอีกคน แต่เขากำลังมีสีหน้าและแววตายังไงฉันไม่รู้เลย เพราะบรรยากาศในห้องตอนนี้มันมืดสนิทจนมองอะไรไม่เห็น

"จำคำพวกนี้ที่พี่ดินเคยพูดกับบัวได้ใช่ไหม"

"อื้ม ผมจำได้"

"พี่ดินบอก..."

"มันดึกแล้ว นอนเถอะผมง่วง" พี่ดินพูดสวนขึ้นแล้วก็เงียบไปทั้งอย่างนั้น น่าขันที่ฉันไม่กล้าขัดขืนเขาเลย