แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 59

ทุกอย่างก็กลับมาอยู่ในความเงียบสงบอีกครั้ง

มันเหมือนกับว่าทุกครั้งที่ฉันอยากจะรู้อะไร เรื่องที่มันติดค้างอยู่ในใจ พี่ดินก็จะตอบส่งๆ มาตลอดเลย

"พี่ดินคะ"

"พี่ดิน..."

ฉันลองเรียกพี่ดินอีกครั้งแต่ก็ไร้เสียงตอบกลับ พี่ดินคงจะหลับไปแล้ว ฉันคงคิดมากไปเอง เฮ้อ...

เช้าวันใหม่....

"กอบัว คุณตื่นเถอะมันสามโมงแล้วนะ"

ฉันตื่นมาเพราะเสียงปลุกพร้อมกับมือหนาที่เขย่าตัวฉันเบาๆ

"บัวยังไม่อยากตื่นเลยค่ะพี่ดิน บัวขอนอนต่อนะคะ" มันรู้สึกเพลียๆ ไม่อยากตื่นจริงๆนะ

"กอบัวตื่นได้แล้ว ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล"

"อื้อ ไปทำไม ไว้วันอื่นได้ไหมวันนี้บัวขี้เกียจ" ฉันพูดพลางทำหน้าอ้อนพี่ดิน ตอนนี้มันง่วงมากจนฉันอยากนอนต่ออีกสักชั่วโมง

"ไม่ได้" พี่ดินตอบเสียงแข็งแววตาคมจ้องดุฉันมากขึ้นอีกระดับ

ฉันทำหน้างอใส่พี่ดินก่อนจะดันตัวลุกขึ้น ได้แต่พ่นลมหายใจระบายออกมาแรงๆ พยายามข่มอารมณ์หงุดหงิดของตัวเอง คนอยากจะนอนก็มาบังคับกันอยู่ได้

"ไปอาบน้ำ"

ฉันลุกขึ้นจากเตียงเดินกระแทกเท้าไปหยิบผ้าขนหนู แล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างอารมณ์เสีย

"เดี๋ยวนี้คุณกล้าทำใส่ผมขนาดนี้เลยหรือไงกอบัว" เสียงพี่ดินพูดอยู่หน้าห้องน้ำ น้ำเสียงเขาตอนนี้ฟังดูก็รู้ว่าคงไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่

ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ก็คนอยากนอนมันง่วงอะจะให้ทำยังไงเล่า

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินไปหาพี่ดินที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ตรงโซฟาตัวใหญ่

"เสร็จแล้วค่ะ" ฉันพูดโดยไม่มองหน้าพี่ดิน

"งอนผม ?"

"ก็บัวง่วง"

"ไปฝากท้องแค่แป๊บเดียว"

"ก็รีบๆ ไปสิคะ บัวจะรีบกลับมานอน" พูดจบฉันก็เปิดประตูห้องเดินนำพี่ดินออกมาเลย

รู้แหละว่ามันไม่ดีที่ไปหงุดหงิดใส่พี่ดินแบบนั้น แต่ฉันควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้จริงๆ

ภายในรถ...

"ช่วงนี้คุณหงุดหงิดบ่อยไปแล้วนะกอบัว" พี่ดินหันมาทำตาดุใส่ฉัน

"...." ฉันไม่ได้ตอบอะไร แค่เบือนหน้าหนีพี่ดินไปทางอื่น

"กอบัว หันหน้ามา"

ฉันปิดปากเงียบทำเหมือนไม่ได้ยินที่พี่ดินสั่ง แอบได้ยินเสียงพี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนที่เขาจะเอามือมาจับปลายคางฉันให้หันหน้าไปหาเขา

"อื้อ..." ฉันร้องท้วงในลำคอเพราะจู่ๆ พี่ดินก็กดริมฝีปากลงมาจูบฉันอย่างหนักหน่วง

ฉันพยายามดันตัวพี่ดินออกเพราะรสจูบของเขามันทำให้ฉันแทบจะหายใจตามไม่ทันอยู่แล้ว

เฮือก....

ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อพี่ดินถอนจูบออก

"เด็กดื้อแบบคุณต้องโดนแบบนี้กอบัว"

สายตาที่พี่ดินใช้มองฉันอยู่ตอนนี้มันทำให้ใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นมาเลย

"อะ...ออกรถได้แล้วค่ะ"

พี่ดินยิ้มมุมปากนิดๆ ก่อนจะขับรถออกจากคอนโดตรงไปที่โรงพยาบาลโดยไม่พูดอะไรอีก

ณ โรงพยาบาล...

พี่ดินพาฉันมาฝากครรภ์เสร็จแล้วเรียบร้อย ตอนนี้เรากำลังนั่งคุยกับพี่หมอเพื่อนของพี่ดินอยู่ พี่หมอแนะนำเรื่องอาหาร เรื่องการดูแลทารกในครรภ์อะไรประมาณนี้

"ช่วงแรกๆ ก็จะแพ้หนักหน่อยนะ" พี่หมอบอกฉัน พลางยิ้มหวานให้ฉันด้วย

ตึก!

อยู่ดีๆ พี่ดินก็วางมือลงบนโต๊ะทำงานพี่หมอเสียงดังจนฉันตกใจสะดุ้งโหยง

"พี่ดิน ทำอะไรของพี่เนี่ยบัวตกใจหมด"

พี่ดินไม่พูดอะไร แถมยังหันมาทำตาดุใส่ฉันแทนอีก เป็นอะไรของเขาอีกแล้วเนี่ย

"อะไรของมึงไอ้ดิน กูแค่ยิ้มให้เมียมึงไม่ได้หรือไง"

"อ๊า อ๊า ซี๊ด~" ฉันครางออกมาในลำคอเบาๆ

"อ๊า ผมขอทำแรงกว่านี้อีกนิดได้ไหม ซี๊ด คุณจะเจ็บท้องไหม" พี่ดินถามฉันเสียงกระเส่า

"ละ...ลองดูก็ได้ค่ะ อ๊าง"

จบคำพูดฉันพี่ดินก็กระแทกเข้ามารัวกว่าเดิมนิดนึง ดูเหมือนพี่ดินเองก็กลัวจะกระทบกระเทือนถึงลูกเหมือนกัน

"จะ...เจ็บท้องไหม อ๊าซี๊ด"

"มะ...ไม่ค่ะ ไม่เจ็บ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าง"

พี่ดินทำต่อไปประมาณไปเกือบครึ่งชั่วโมงได้ถึงจะเสร็จ

แต่หลังจากพี่ดินเสร็จเพิ่งผ่านไปไม่กี่นาทีเขาก็เริ่มทำอย่างว่าต่ออีกรอบและทำต่อเรื่อยๆ ฉันร้องห้ามเขาก็ไม่ฟังฉันเลย

ช่วงสายๆ ของอีกวัน....

พี่ดินเพิ่งออกไปบริษัทเมื่อกี้ พอดีมีสายโทรเข้ามา เห็นเขาว่าต้องรีบไปประชุมด่วน ทำให้ฉันต้องนั่งกินข้าวคนเดียวอีกเช่นเคย แต่ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวตอนเย็นพี่ดินก็กลับมาทานพร้อมฉันอยู่แล้ว เขาต้องไปทำงานตามหน้าที่เขานี่นะ

หลังจากทานข้าวได้ไม่กี่คำ ฉันก็ต้องรีบวิ่งไปอ้วกอีกเช่นเคย พออ้วกเสร็จฉันไม่ได้ทานข้าวต่อแล้วเพราะกลัวจะอ้วกออกมาอีก แค่นี้ก็จะหมดแรงแล้ว เมื่อคืนก็กว่าจะได้นอน

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นเบาๆ ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปเปิดประตูห้อง แต่เพิ่งจะนึกขึ้นได้ก็ตอนเปิดประตูไปแล้วว่าคงจะไม่ใช่พี่ดินแน่ๆ เพราะพี่ดินเพิ่งออกไปและปกติเขาก็ไม่เคยเคาะห้องด้วย

ฉันมองคนที่อยู่หน้าประตูอย่างหวาดระแวง อีกฝ่ายเป็นผู้ชายวัยกลางคนอายุน่าจะประมาณห้าสิบถึงหกสิบปีได้ ใบหน้าเขาเรียบเฉยไม่ได้บึ้งตึงแต่ก็ไม่ได้ยิ้มแย้มเช่นกัน

"มะ...มาหาใครคะ" ฉันเอ่ยถามคนที่อยู่หน้าประตูอย่างกล้าๆ กลัวๆ แล้วนี่พี่ชาติไปไหนกัน

"เธอชื่อกอบัวที่กำลังท้องกับตาดินลูกชายของฉันอยู่ใช่ไหม"

พอเขาพูดขึ้นมาแบบนั้นก็ทำให้ฉันรับรู้ได้ทันทีว่านี่คงเป็นคุณพ่อของพี่ดิน

ใจฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเลยตอนนี้ ท่านมาทำไมกันไม่เห็นพี่ดินจะบอกฉันไว้ก่อนเลย

"ค่ะ ใช่ค่ะ"

ฉันตอบเสียงสั่นๆ เพราะความตื่นเต้น รู้สึกประหม่าเล็กน้อย ไหนพี่ดินบอกว่าคุณพ่อเดินทางไปต่างประเทศไง

คุณพ่อของพี่ดินเดินเข้ามานั่งในห้อง ท่านนั่งลงตรงโซฟาตัวใหญ่ แต่ที่ทำให้ฉันตกใจก็คือเดเนียล เขาเองก็เดินตามหลังคุณพ่อมาเช่นกัน

"ดะ...เดี๋ยวบัวไปเอาน้ำมาให้ดื่มนะคะ"

"ไม่ต้อง ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ นั่งก่อนสิ"