แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 77

หลังจากพี่ชาติเดินออกไปบรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็พลันหนักอึ้ง สีหน้าพี่ดินเหมือนจะกำลังคิดหนักอยู่ตอนนี้

ฉันรู้ว่าใจจริงเขาก็คงเป็นห่วงพ่อของเขา พ่อลูกกันไม่มีทางตัดกันขาดหรอก

"พี่ดินกลับไปช่วยคุณพ่อเถอะค่ะ บัวจะรอพี่ดินอยู่ที่นี่เอง^_^" ฉันเอื้อมมือไปจับมือของพี่ดินแล้วก็ออกแรงบีบเบาๆ

พี่ดินเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันแล้วส่งยิ้มจางๆ ให้

"ผมจะให้คุณกลับไปกับผมกอบัว ถ้าพ่อไม่ยอมรับคุณผมก็จะไม่กลับ" พี่ดินพูดน้ำเสียงหนักแน่น สีหน้าเขาจริงจังยิ่งกว่าครั้งไหนๆ เขายังยืนยันว่ายังไงก็จะให้ฉันกลับไปด้วย

"กินข้าวเถอะ อย่าคิดมากเลย" พี่ดินคลี่ยิ้มหวานพร้อมกับตักอาหารใส่จานให้ฉัน

"พี่ดินนั่นแหละอย่าคิดมาก^_^"

ช่วงเย็นๆ...

วันนี้ทั้งวันพี่ดินเหม่อๆ เหมือนสติไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ ฉันเรียกพี่ดินตั้งหลายครั้งกว่าพี่ดินจะตอบ

ตอนนี้พี่ดินกำลังคุยอะไรก็ไม่รู้กับพี่ชาติสองคน ท่าทางค่อนข้างจะซีเรียสจนฉันเริ่มจะเครียดไปด้วยแล้วเนี่ย สักพักพี่ดินก็เดินเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้าที่เรียบตึง เดินมาหยุดตรงหน้าฉัน

"ไปเก็บเสื้อผ้า ผมจะพาคุณกลับกรุงเทพ"

ฉันตาโตขึ้นมาทันทีที่พี่ดินเอ่ยคำนี้ออกมา

"คุณพ่ออนุญาตให้บัวเข้าไปอยู่ในบ้านแล้วเหรอคะ"

พี่ดินพยักหน้าตอบฉัน พอได้ยินแบบนี้ฉันก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ อย่างโล่งอก แต่อีกใจนึงก็เป็นกังวล

"คุณพ่อจะไม่เอาลูกเราไปจริงๆ ใช่ไหมพี่ดิน" ฉันกลัว กลัวเรื่องนี้จะเกิดขึ้นจริงๆ

"ผมไม่มีวันให้พ่อทำแบบนั้นกอบัว ผมยื่นข้อเสนอไปแล้วและพ่อผมก็ตกลง"

"...."

พี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ฉัน มือหนาดึงตัวฉันไปกอด พลางลูบหัวฉันเบาๆ จนฉันได้ยินเสียงหัวใจของพี่ดินที่มันกำลังเต้นรัวอยู่ตอนนี้

"เชื่อใจผม ผมจะไม่ปล่อยให้พ่อทำอะไรแบบนั้นเด็ดขาด"

"ค่ะ บัวจะเชื่อใจพี่ดิน"

พี่ดินผละกอดออก เขาจ้องมองหน้าฉันก่อนจะก้มมาจูบริมฝีปากฉันอย่างเบาบาง เพียงแค่ริมฝีปากของเราทั้งคู่แตะกันพี่ดินก็ผละออก

"ไปกันเถอะ^_^"

ฉันพยักหน้าตอบพี่ดินจากนั้นเราทั้งคู่ก็ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าบนห้อง เสร็จแล้วเราก็ออกเดินทางไปกรุงเทพทันที โดยมีพี่ชาติเป็นคนขับรถให้

ตั้งแต่ออกรถมาพี่ดินก็นั่งจับมือฉันมาตลอดทาง

"คุณคลื่นไส้อยากจะอ้วกไหมกอบัว ?" พี่ดินหันหน้ามาถามฉันอย่างเป็นห่วง

"ไม่ค่ะ ^_^"

"หิวไหม แวะกินข้าวก่อนไหม"

"บัวยังไม่หิว"

"ไม่ต้องกลัว อย่าคิดมากนะ มันมีผลกระทบต่อลูก" พี่ดินเอามือมาลูบท้องของฉันอย่างอ่อนโยน

"ค่ะ บัวจะพยายามไม่คิดมาก^_^"

"บอกง่ายๆ แบบนี้จัดให้บนรถสักดอกดีไหม หื้ม" พี่ดินยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เขาพูดออกมาโดยไม่อายพี่ชาติที่กำลังขับรถให้อยู่เลยแม้แต่น้อย

"บะ...บ้า พูดอะไรพี่ชาติอยู่ด้วยนะคะ" ฉันก้มหน้าพูด รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้าแล้วตอนนี้

"แวะปั้มก่อนไหม" พี่ดินก้มมากระซิบที่หูฉัน พร้อมกับขบใบหูฉันเบาๆ เล่นซะขนฉันมันลุกซู่ไปทั้งตัวเลย

"พี่ดิน พอเลิกแกล้งบัวได้แล้ว..."

"ผมเอาจริงๆ นะ ผมไม่ได้แกล้ง"

"บ้า บัวไม่คุยด้วยแล้ว" ฉันหันหน้าหนีพี่ดินไปทางอื่นอย่างทำอะไรไม่ถูก ไอ้คนนิสัยไม่ดีขี้แกล้งนี่!

"หน้าแดงเชียว" พี่ดินเอานิ้วมาเขี่ยๆ แก้มฉันเบาๆ พร้อมกับหยอกล้อ

"พี่ดินเลิกแกล้งบัวเดี๋ยวนี้นะ"

คุณพ่อไม่ตอบอะไรอีก ท่านแค่เดินจากไปทั้งอย่างนั้น แต่ดูท่าทางแล้วคงจะไม่พอใจเอามากๆ

"พี่ดินบัวว่า..."

"อย่าไปสนใจคำพูดของพ่อผมเลย พ่อผมก็เป็นแบบนี้แหละ ขึ้นไปบนห้องเถอะ"

ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็พาฉันเดินขึ้นไปชั้นสามของบ้านซึ่งเป็นชั้นบนสุด

ฉันสังเกตตั้งแต่เรามาถึงแล้วว่าไม่เห็นเดเนียลเลย บางทีเขาอาจจะไปอยู่กับภรรยาเขา ถ้าเจอเขาฉันอยากจะขอโทษจริงๆ ที่ทำให้เขาเดือดร้อน ไม่รู้ว่าพี่ดินทำอะไรรุนแรงกับเขารึเปล่า

ภายในห้องนอนของพี่ดิน...

"ผมต้องออกไปบริษัท คุณไปกับผมนะ"

"บัวเพลียๆ บัวขอนอนพักที่บ้านได้ไหมคะ"

"ผมไม่อยากปล่อยให้คุณอยู่คนเดียว"

"^_^ บัวอยู่ได้ค่ะ ไม่ต้องห่วง"

"ผมไม่อยากให้คุณเจอกับมัน"

"พี่ดิน เดเนียลเขาแต่งงานไปแล้วนะคะ"

"ผมไม่ไว้ใจมันอยู่ดี"

"...."

"คุณห้ามออกไปไหนนะ จนกว่าผมจะกลับมา ถ้าตื่นแล้วอยากจะไปหาผมที่บริษัทผมจะให้ไอ้ชาติไปส่ง ตื่นแล้วโทรหาผมด้วยนะ"

"ค่ะ ^_^"

"หอมแก้มผมหน่อย ผมจะไปแล้ว" พี่ดินยื่นหน้ามาให้ฉันหอมแก้ม ฉันอมยิ้มให้กับความเป็นเด็กขี้อ้อนของเขา แต่ก็ยังเขย่งเท้าเงยหน้าขึ้นไปหอมแก้มพี่ดินทั้งสองข้าง แล้วก้มหน้าหลบสายตาเจ้าเล่ห์ที่สาดเข้ามาจากพี่ดิน

"อย่าลืมโทรหาผม ถ้าไม่โทรคุณเจอดีแน่กอบัว" พี่ดินพูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะเดินออกจากห้องไป