แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 77

หลังจากพี่ชาติเดินออกไปบรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็พลันหนักอึ้ง สีหน้าพี่ดินเหมือนจะกำลังคิดหนักอยู่ตอนนี้

ฉันรู้ว่าใจจริงเขาก็คงเป็นห่วงพ่อของเขา พ่อลูกกันไม่มีทางตัดกันขาดหรอก

"พี่ดินกลับไปช่วยคุณพ่อเถอะค่ะ บัวจะรอพี่ดินอยู่ที่นี่เอง^_^" ฉันเอื้อมมือไปจับมือของพี่ดินแล้วก็ออกแรงบีบเบาๆ

พี่ดินเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันแล้วส่งยิ้มจางๆ ให้

"ผมจะให้คุณกลับไปกับผมกอบัว ถ้าพ่อไม่ยอมรับคุณผมก็จะไม่กลับ" พี่ดินพูดน้ำเสียงหนักแน่น สีหน้าเขาจริงจังยิ่งกว่าครั้งไหนๆ เขายังยืนยันว่ายังไงก็จะให้ฉันกลับไปด้วย

"กินข้าวเถอะ อย่าคิดมากเลย" พี่ดินคลี่ยิ้มหวานพร้อมกับตักอาหารใส่จานให้ฉัน

"พี่ดินนั่นแหละอย่าคิดมาก^_^"

ช่วงเย็นๆ...

วันนี้ทั้งวันพี่ดินเหม่อๆ เหมือนสติไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ ฉันเรียกพี่ดินตั้งหลายครั้งกว่าพี่ดินจะตอบ

ตอนนี้พี่ดินกำลังคุยอะไรก็ไม่รู้กับพี่ชาติสองคน ท่าทางค่อนข้างจะซีเรียสจนฉันเริ่มจะเครียดไปด้วยแล้วเนี่ย สักพักพี่ดินก็เดินเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้าที่เรียบตึง เดินมาหยุดตรงหน้าฉัน

"ไปเก็บเสื้อผ้า ผมจะพาคุณกลับกรุงเทพ"

ฉันตาโตขึ้นมาทันทีที่พี่ดินเอ่ยคำนี้ออกมา

"คุณพ่ออนุญาตให้บัวเข้าไปอยู่ในบ้านแล้วเหรอคะ"

พี่ดินพยักหน้าตอบฉัน พอได้ยินแบบนี้ฉันก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ อย่างโล่งอก แต่อีกใจนึงก็เป็นกังวล

"คุณพ่อจะไม่เอาลูกเราไปจริงๆ ใช่ไหมพี่ดิน" ฉันกลัว กลัวเรื่องนี้จะเกิดขึ้นจริงๆ

"ผมไม่มีวันให้พ่อทำแบบนั้นกอบัว ผมยื่นข้อเสนอไปแล้วและพ่อผมก็ตกลง"

"...."

พี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ฉัน มือหนาดึงตัวฉันไปกอด พลางลูบหัวฉันเบาๆ จนฉันได้ยินเสียงหัวใจของพี่ดินที่มันกำลังเต้นรัวอยู่ตอนนี้

"เชื่อใจผม ผมจะไม่ปล่อยให้พ่อทำอะไรแบบนั้นเด็ดขาด"

"ค่ะ บัวจะเชื่อใจพี่ดิน"

พี่ดินผละกอดออก เขาจ้องมองหน้าฉันก่อนจะก้มมาจูบริมฝีปากฉันอย่างเบาบาง เพียงแค่ริมฝีปากของเราทั้งคู่แตะกันพี่ดินก็ผละออก

"ไปกันเถอะ^_^"

ฉันพยักหน้าตอบพี่ดินจากนั้นเราทั้งคู่ก็ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าบนห้อง เสร็จแล้วเราก็ออกเดินทางไปกรุงเทพทันที โดยมีพี่ชาติเป็นคนขับรถให้

ตั้งแต่ออกรถมาพี่ดินก็นั่งจับมือฉันมาตลอดทาง

"คุณคลื่นไส้อยากจะอ้วกไหมกอบัว ?" พี่ดินหันหน้ามาถามฉันอย่างเป็นห่วง

"ไม่ค่ะ ^_^"

"หิวไหม แวะกินข้าวก่อนไหม"

"บัวยังไม่หิว"

"ไม่ต้องกลัว อย่าคิดมากนะ มันมีผลกระทบต่อลูก" พี่ดินเอามือมาลูบท้องของฉันอย่างอ่อนโยน

"ค่ะ บัวจะพยายามไม่คิดมาก^_^"

"บอกง่ายๆ แบบนี้จัดให้บนรถสักดอกดีไหม หื้ม" พี่ดินยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เขาพูดออกมาโดยไม่อายพี่ชาติที่กำลังขับรถให้อยู่เลยแม้แต่น้อย

"บะ...บ้า พูดอะไรพี่ชาติอยู่ด้วยนะคะ" ฉันก้มหน้าพูด รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้าแล้วตอนนี้

"แวะปั้มก่อนไหม" พี่ดินก้มมากระซิบที่หูฉัน พร้อมกับขบใบหูฉันเบาๆ เล่นซะขนฉันมันลุกซู่ไปทั้งตัวเลย

"พี่ดิน พอเลิกแกล้งบัวได้แล้ว..."

"ผมเอาจริงๆ นะ ผมไม่ได้แกล้ง"

"บ้า บัวไม่คุยด้วยแล้ว" ฉันหันหน้าหนีพี่ดินไปทางอื่นอย่างทำอะไรไม่ถูก ไอ้คนนิสัยไม่ดีขี้แกล้งนี่!

"หน้าแดงเชียว" พี่ดินเอานิ้วมาเขี่ยๆ แก้มฉันเบาๆ พร้อมกับหยอกล้อ

"พี่ดินเลิกแกล้งบัวเดี๋ยวนี้นะ"

เหมือนยิ่งพี่ดินเห็นฉันเขินเขาก็ยิ่งได้ใจพยายามแกล้งฉันสารพัด แต่มันก็ดีนะ เหมือนพี่ดินกำลังพยายามทำให้ฉันไม่เครียดอยู่เลย

ณ คฤหาสน์หรูหลังใหญ่ใจกลางเมือง

นี่คือครั้งแรกที่ฉันได้มาบ้านของพี่ดิน บ้านพี่ดินหลังใหญ่โตมาก อย่างกับวัง ฉันก็พอรู้แหละว่าพี่ดินรวยขนาดไหน แต่ที่คิดไว้มันไม่ขนาดนี้ มันเกินไปมากกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก

"เข้าบ้านกันเถอะพ่อผมรออยู่"

ฉันพยักหน้าตอบพี่ดินก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ ใจมันรู้สึกหวิวๆ ยังไงก็ไม่รู้ขณะที่พี่ดินจูงมือฉันเดินเข้าไปในบ้าน โดยที่ภายในมือของพี่ดินอีกข้างกำลังถือใบทะเบียนสมรสของเราทั้งคู่อยู่

ภายในห้องรับแขก...

คุณพ่อของพี่ดินกำลังนั่งรออยู่ สีหน้าท่านเรียบตึงไม่แสดงอาการใดๆ ออกมาให้รับรู้ได้เลยว่าตอนนี้ท่านกำลังรู้สึกอะไรอยู่

คุณพ่อหันมามองพวกเรา ก่อนที่สายตาจะเลื่อนต่ำลงมามองแผ่นกระดาษเคลือบใสที่อยู่ในมือของพี่ดิน

"นั่นอะไร ?" คุณพ่อเอ่ยถามพี่ดิน คิ้วของคุณพ่อขมวดเข้าหากันเป็นปม

"ทะเบียนสมรสของผมกับกอบัว" พี่ดินเอาใบทะเบียนสมรสไปวางไว้ตรงหน้าคุณพ่อราวกับจะตอกย้ำกับท่านว่าฉันเป็นภรรยาเขา

"อื้ม แกพาเมียแกไปอยู่ที่เรือนเล็กก็แล้วกัน"

"ไม่ครับ"

"ไอ้ดิน!" คุณพ่อจ้องหน้าพี่ดินตาเขม็งเลยตอนนี้ ดูน่ากลัวชะมัด

"พี่ดิน บัวอยู่ที่เรือนเล็กก็ได้" พี่ดินหันหน้ามามองฉันแต่เขาไม่พูดอะไร จากนั้นก็หันกลับไปหาคุณพ่ออีกครั้ง โดยที่พี่ดินออกแรงบีบตรงมือฉันเบาๆ ให้คลายความกังวล

"ถ้าพ่อไม่ให้เมียผมอยู่ในบ้านหลังนี้ผมจะกลับ"

"เธอมีอะไรดี ถึงทำให้ลูกชายฉันมันหลงจนโงหัวไม่ขึ้นขนาดนี้!" คุณพ่อมองหน้าฉันอย่างไม่ชอบใจก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินตรงมาหาเราทั้งคู่

"อยากจะอยู่ก็อยู่ ฉันบังคับแกไม่ได้อยู่แล้วนี่ แกมันรั้น ฉันหาผู้หญิงดีๆ ให้ก็ไม่เอา"

"ผมรักเธอ"

คุณพ่อไม่ตอบอะไรอีก ท่านแค่เดินจากไปทั้งอย่างนั้น แต่ดูท่าทางแล้วคงจะไม่พอใจเอามากๆ

"พี่ดินบัวว่า..."

"อย่าไปสนใจคำพูดของพ่อผมเลย พ่อผมก็เป็นแบบนี้แหละ ขึ้นไปบนห้องเถอะ"

ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็พาฉันเดินขึ้นไปชั้นสามของบ้านซึ่งเป็นชั้นบนสุด

ฉันสังเกตตั้งแต่เรามาถึงแล้วว่าไม่เห็นเดเนียลเลย บางทีเขาอาจจะไปอยู่กับภรรยาเขา ถ้าเจอเขาฉันอยากจะขอโทษจริงๆ ที่ทำให้เขาเดือดร้อน ไม่รู้ว่าพี่ดินทำอะไรรุนแรงกับเขารึเปล่า

ภายในห้องนอนของพี่ดิน...

"ผมต้องออกไปบริษัท คุณไปกับผมนะ"

"บัวเพลียๆ บัวขอนอนพักที่บ้านได้ไหมคะ"

"ผมไม่อยากปล่อยให้คุณอยู่คนเดียว"

"^_^ บัวอยู่ได้ค่ะ ไม่ต้องห่วง"

"ผมไม่อยากให้คุณเจอกับมัน"

"พี่ดิน เดเนียลเขาแต่งงานไปแล้วนะคะ"

"ผมไม่ไว้ใจมันอยู่ดี"

"...."

"คุณห้ามออกไปไหนนะ จนกว่าผมจะกลับมา ถ้าตื่นแล้วอยากจะไปหาผมที่บริษัทผมจะให้ไอ้ชาติไปส่ง ตื่นแล้วโทรหาผมด้วยนะ"

"ค่ะ ^_^"

"หอมแก้มผมหน่อย ผมจะไปแล้ว" พี่ดินยื่นหน้ามาให้ฉันหอมแก้ม ฉันอมยิ้มให้กับความเป็นเด็กขี้อ้อนของเขา แต่ก็ยังเขย่งเท้าเงยหน้าขึ้นไปหอมแก้มพี่ดินทั้งสองข้าง แล้วก้มหน้าหลบสายตาเจ้าเล่ห์ที่สาดเข้ามาจากพี่ดิน

"อย่าลืมโทรหาผม ถ้าไม่โทรคุณเจอดีแน่กอบัว" พี่ดินพูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะเดินออกจากห้องไป