แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 79

อยู่ๆ บรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็เงียบกริบชวนให้รู้สึกอึดอัดขึ้นมา

คลืด~ คุณพ่อหยัดกายลุกขึ้นยืนหลังจากได้ยินคำพูดเมื่อครู่ของพี่ดิน

"อาหารไม่อร่อย ทีหลังไม่ต้องทำ" พูดจบคุณพ่อก็เดินออกไป ฉันได้แต่นั่งก้มหน้าเงียบๆ

"คุณทำใช่ไหมกอบัวอาหารพวกนี้" เป็นเดเนียลที่เอ่ยถามฉัน

"ค่ะ บัวกับป้าสายช่วยกันทำ"

"ถึงว่ารสชาติมันคุ้นๆ แถมยังอร่อยกว่าทุกวัน^_^" พี่เดเนียลพูดพลางอมยิ้มออกมา ฉันรีบหันไปมองพี่ดินทันทีเพราะกลัวว่าเขาจะไม่พอใจ

เคล้ง! พี่ดินวางช้อนกระแทกลงบนจานเสียงดังลั่น เเล้วจ้องหน้าเดเนียลตาเขม็งอย่างไม่สบอารมณ์

"แสนดีอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ" ภรรยาของเดเนียลเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกเดินออกไป

ตอนนี้บนโต๊ะอาหารเหลือแค่ฉันพี่ดินและเดเนียล บอกตรงๆ ว่าบรรยากาศมันวังเวงยิ่งกว่าเดิมซะอีก ฉันล่ะกลัวจริงๆ ว่าพี่ดินจะทำอะไรเดเนียล เพราะพี่ดินนั่งกำหมัดตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว ส่วนเดเนียลก็เอาแต่นั่งกินข้าวเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร ขนาดภรรยาลุกไปแล้วเขายังไม่สนใจเลย

"มีเมียแล้ว อย่ามาเสือกกับเมียกู" พี่ดินพูดขึ้นเสียงแข็งขึงหลังจากที่เงียบอยู่นาน

"ใครบอกว่าเมีย มึงก็รู้ว่าทำไมกูต้องแต่งงานกับเธอ" เดเนียลสวนกลับพี่ดินทันควัน

"มันก็เรื่องของมึง"

พี่ดินหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาเย็นชา ทำเอาฉันใจหายวูบและรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ หวังว่าเขาจะไม่พาลมาโกรธฉันด้วยหรอกนะ

"คุณอิ่มรึยัง ?" พี่ดินถามฉัน เขาดูไม่ได้โกรธอะไรแต่ฉันก็อดกลัวไม่ได้

"อะ อิ่มแล้วค่ะ"

"งั้นก็ขึ้นห้องเถอะ ผมไม่อยากอยู่ตรงนี้นาน" พี่ดินว่าพลางหันไปมองเดเนียลที่กินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ได้สนใจสถานการณ์ในตอนนี้เลย

"ค่ะๆ" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดินหงึกหงัก จากนั้นเขาก็พาฉันเดินขึ้นไปข้างบน

ภายในห้อง...

พอมาถึงพี่ดินก็ทิ้งตัวลงนอนทันที เขาไม่ยอมพูดยอมจาอะไรเลย สงสัยตอนแรกฉันจะคิดผิดไป อาการแบบนี้มันฟ้องชัดเจนว่าเขากำลังโกรธฉันอยู่

ฉันค่อยๆ คลานขึ้นไปบนเตียงแล้วสวมกอดพี่ดินจากทางด้านหลังพร้อมเกยคางไว้บนไหล่กว้างของเขา

"ขี้งอนจัง"

"นอนได้แล้วกอบัว"

"หันหน้ามาหาบัวก่อนสิคะพี่ดิน" ฉันทำเสียงออดอ้อนเผื่อว่าพี่ดินจะยอมใจอ่อน

"ผมง่วง"

"พี่ดิน มันไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องมาโกรธกันเลยนะคะ"

“….”

พี่ดินเงียบไม่ยอมพูดอะไร ทำให้ฉันต้องถอนหายใจออกมาเบาๆ นี่เขาจะโกรธฉันจริงจังเลยใช่ไหม

"เคยทำอาหารให้มันกินบ่อยล่ะสิมันถึงจำได้ขึ้นใจขนาดนั้น" จู่ๆ พี่ดินก็พูดขึ้นเสียงเข้ม ถ้อยคำของเขาเต็มไปด้วยการประชดประชัน

ว่าแล้วว่าเขาต้องงอนเรื่องนี้แน่ๆ ฉันได้แต่ส่ายหน้าไปมาเบาๆ ด้วยความเหนื่อยใจ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด

คงต้องง้อด้วยวิธีนี้สินะพี่ดินถึงจะยอมหายโกรธ

"พี่ดินคะ" ฉันเรียกชื่อพี่ดินเสียงหวานเพื่อยั่วเย้าเขา

"กอบัวนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปบริษัทแต่เช้า" พี่ดินไม่แม้แต่จะหันหน้ามามองฉันเลย

"งั้นถ้าพี่ดินจะนอน บัวใส่เสื้อผ้าแล้วนะคะ"

"คุณพูดเหมือนตอนนี้คุณไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอยู่อย่างงั้นแหละ"

"ก็หันมาดูสิคะ ว่าบัวใส่เสื้อผ้าอยู่ไหม"

พอได้ยินฉันพูดแบบนั้น พี่ดินก็ค่อยๆ พลิกตัวหันมามองฉัน ดวงตาเบิกกว้างของเขาค่อยๆ กวาดมองเรือนร่างเปลือยเปล่าของฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

"กะ กอบัวคุณ..."

"ถ้าง่วงแล้วบัวใส่เสื้อผ้าดีกว่า..." ฉันก้มหน้าทำเป็นจะหยิบเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นมาใส่

หมับ! ทว่าก็ถูกพี่ดินดึงแขนให้ล้มลงและนอนราบไปกับเตียง ก่อนที่เขาจะรีบขึ้นมาคร่อมร่างของฉันไว้อย่างรวดเร็ว

"ไหนบอกว่าง่วงไงคะ" ฉันหยอกล้อเขาด้วยคำถาม

"ใครสอนให้คุณทำแบบนี้ หื้ม..." สายตาของพี่ดินที่มองมาในตอนนี้เจ้าเล่ห์และมีเสน่ห์มาก

"ไม่ชอบเหรอคะ"

"ชอบสิ ผมชอบที่คุณน่ารักแบบนี้"

"บัวขอทำให้พี่ดินได้ไหม"

ฉันเม้มริมฝีปากเข้าหากันเเน่น รู้สึกอายที่เป็นฝ่ายร้องขอเขาแบบนั้น แต่ฉันก็อยากทำให้พี่ดินจริงๆ

พี่ดินเหมือนจะตกใจกับคำถามของฉัน แต่สักพักเขาก็ยกยิ้มมุมปากแล้วพลิกตัวลงนอนข้างๆ ฉัน

"เอาสิ"

ฉันเป็นฝ่ายลุกขึ้นนั่ง ขณะที่พี่ดินกำลังจัดการถอดกางเกงของตัวเองออก ท่อนเอ็นอันใหญ่ผงาดตั้งขึ้นมาโดยที่ฉันยังไม่ทันได้แตะต้องมันเลย

"ทำสิกอบัว ซี๊ด"

ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นก็เอื้อมมือไปจับท่อนเอ็นของเขา ขนาดของมันใหญ่จนใช้มือกำไม่รอบจริงๆ ฉันชักรูดแท่งร้อนของพี่ดินขึ้นลงสี่ห้าครั้ง ก่อนจะก้มหน้าลงใช้ปลายลิ้นนุ่มเเตะเบาๆ ที่ปลายหัวเห็ดสีชมพูอ่อน

"อ๊า ซี๊ด ลิ้นคุณนุ่มดีจัง อ๊า~" พี่ดินครางออกมาเสียงกระเส่าบ่งบอกถึงความพึงพอใจ มือหนารวบผมของฉันขึ้นเป็นการเปิดทางให้ฉันบำเรอเขาได้ถนัด

"ทะ ทำยังไงต่อคะ" ฉันเงยหน้าขึ้นถามพี่ดินเสียงสั่น เพราะไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อ