แต่งงานกับมหาเศรษฐี! นิยาย บท 10

Bai Qiong รู้ว่าเรื่องการลงทุนก่อนหน้านี้ยังคงเป็นก้อนเนื้อในใจของ Ye Lan ดังนั้นเธอจึงไม่ได้พูดอะไรอย่างชาญฉลาด แต่หยิบผักโปรดของ Su Yuwen ออกมาให้เขากิน

“อย่าหยิบ ฉันไม่กิน” ซู่หยูเหวินห้ามไม่ให้ไป่ฉงหยิบอาหารให้เขา และวางตะเกียบลงอย่างเฉยเมย

"เป็นอะไรไป" เมื่อเห็นว่าซู่หยูเหวินกินซุปไก่ไปชามเดียวก็หยุดกิน ไป่ฉงรู้สึกเสียหน้าและถามอย่างเป็นห่วงว่า "คุณรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า? คุณอยากไปหาหมอไหม"

"หยูเหวิน เป็นอะไรไป บอกแม่ด้วย" เย่ หลานซินสังเกตเห็นว่าผิวของเขาไม่ค่อยดีนักและถามอย่างกังวลใจ

“ไม่มีอะไร ฉันแค่อารมณ์ไม่ดี” ซู่หยูเหวินลูบหน้าผากด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

ไป่เฉียงวางมือบนหลังของซู่หยูเหวินและถามเขาเบา ๆ ว่า "เกิดอะไรขึ้น"

"ครั้งนี้ฉันเดินทางไปทำธุรกิจและการเจรจากับลูกค้าไม่ราบรื่น" ซู่หยูเหวินขมวดคิ้วและพูดอย่างหงุดหงิด "ลูกค้าหันหลังให้กับคำพูดของเขาและปฏิเสธที่จะเซ็นสัญญาในราคาเดิม ฉัน เถียงกับเขาไม่กี่คำ แต่ผู้จัดการดุเขาจริง ๆ แล้วฉัน ฉันไม่ได้ทำเพื่อผลประโยชน์ของบริษัทเหรอ?” ซู่หยูเหวินตื่นเต้นมากขึ้นในขณะที่เขาพูด โดยมีเส้นเลือดสีน้ำเงินผุดออกมาที่หน้าผากของเขา “และคนแก่นั่น ลี่ซึ่งมาที่บริษัทเร็วกว่าฉันไม่กี่ปี แกล้งทำเป็นรุ่นพี่กับฉัน ชี้แล้วชี้เล่า เขาเป็นคนแบบไหน!"

บรรยากาศอันอบอุ่นของอาหารมื้อค่ำค่อยๆ จางหายไป ซูหยูหมิงหยุดเล่นโทรศัพท์มือถือของเขา และหมกมุ่นอยู่กับการทำอาหาร โดยคิดว่าเขาควรกลับไปที่ห้องก่อนหน้านี้หรือไม่ ไป่เฉียงยื่นมือไปลูบหลังของซู่หยูเหวิน คิดถึงคำพูดปลอบโยนของเธอ: "อย่าตื่นเต้น ต้องมีเหตุผลมากมายที่ลูกค้าจะผิดสัญญา และเป็นไปไม่ได้ที่จะโทษพวกเขาทั้งหมดที่คุณคนเดียว เมื่อคุณไปถึงบริษัทในวันพรุ่งนี้ คุณจะทำงานอย่างหนักกับผู้จัดการของคุณเพื่อคิดหาวิธี อาจจะมีความเป็นไปได้ในการแก้ไข"

ซู่หยูเหวินส่ายหัวและพูดทีละคำ: "ฉันพอแล้ว ฉันไม่อยากทำอีกแล้ว"

ไป่เฉียงตกใจและอดไม่ได้ที่จะถามว่า: "แล้วคุณ..."

"ฉันอยากเช่าร้านและทำธุรกิจของฉันเอง ฉันไม่อยากกลับไปเป็นวันที่ผู้คนทำงานและขยิบตา!" ซู่หยูเหวินหันไปมองไป่เฉียง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

"แต่..." ไป่ฉงคิดเกี่ยวกับคำพูดของซูหยูเหวินอย่างระมัดระวัง ใบหน้าของเธอซีดลง "การเช่าร้านค้าและการซื้อสินค้าต้องใช้เงิน ตอนนี้เรา..."

พวกเขามีเงินที่ไหน? เงินเดือนส่วนใหญ่ของ Bai Qiong ถูกนำไปใช้ในครัวเรือนและส่วนที่เหลือจ่ายเป็นค่าเครื่องดื่มเมื่อคืนนี้ แม้ว่า Dai Xiaojia จะคืนเงินให้เธอ เงินทั้งหมดของ Su Yuwen ถูกส่งมอบให้กับ Ye Lanxin ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาอาจสะสมได้สองถึงสามแสนหยวน ... เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ Bai Qiong ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ Ye Lanxin

Ye Lan ซึ่งกำลังตั้งใจฟังอยู่ข้างๆ มีความตื่นตระหนกในใจของเธอ เธอตบตะเกียบลงบนโต๊ะแล้วพูดอย่างเฉียบขาดว่า "คุณคิดว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ คู่หนุ่มสาวของคุณไม่มีเงินที่จะเปิดร้าน ซื้อของเองหญิงชราอย่างฉันจะไหวหรือ”

"เงินบำนาญของแม่ แน่นอนว่าเราจะไม่แตะต้องมัน" ซู่หยูเหวินรีบปลอบเธอ จับมือของไป่ฉงอีกครั้ง และมองเธออย่างลึกซึ้ง "เราต้องหาวิธีหาเงินนี้ด้วยตัวเอง"

ไป่เฉียงตกตะลึง พยายามคิดหาวิธี...แต่เธอจะคิดยังไงอีก?

เมื่อเห็นสีหน้าของเธอ ซู่หยูเหวินไม่พอใจเล็กน้อย แต่เขาก็ยังพูดว่า "ไป่เฉียง คุณมีสร้อยคออยู่ เอามันออกมา..."

น้ำเสียงของเขาไม่ใช่การสนทนา แต่เป็นคำสั่ง

Bai Qiong มีสร้อยคออัญมณี และเนื่องจากประชากรที่ยุ่งเหยิงอาศัยอยู่ที่นี่ เธอจึงใส่ไว้ในตู้เซฟของธนาคาร - เขาไม่พอใจกับสิ่งนี้มาเป็นเวลานาน ตู้เซฟต้องจ่ายแยกต่างหาก และพวกเขาทั้งหมดแต่งงานกัน กับเขาโดยไม่คาดคิด อย่าเพิ่งบอกรหัสผ่านกับเขา!

“เป็นไปไม่ได้!” ไป่เฉียงโต้กลับอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่แต่งงานกับซู่หยูเหวิน เธอได้ขายเครื่องประดับจำนวนมากเพื่อช่วยเหลือครอบครัว แต่สร้อยคอเส้นนั้นเป็นสัญลักษณ์ของความรักจากพ่อแม่ของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถทำอะไรได้ ขายแล้ว,

ซู่หยูเหวินไม่คาดคิดว่าไป่ฉงซึ่งเชื่อฟังเขาเสมอมาจะมีพฤติกรรมเช่นนี้ แม้ว่าเขาจะขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ แต่เขาก็ยังถามอย่างลังเลว่า "แล้วทำไมคุณไม่ไปขอเงินที่บ้านแม่ของคุณล่ะ? "