ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 11

หลงอี้เชินจ้องมองดูถังเฉียวหว่านที่กำลังร้องขออยู่ พอนึกถึงเมื่อคืนที่เธอได้ ‘ล่วงเกิน’ ต่อเขานั้น ได้มองลงไปทันที และพูดอย่างเด็ดขาดว่า : “ไม่ได้”

เมื่อเห็นว่าพูดด้วยดีๆละไม่ได้ผล ถังเฉียวหว่านได้ถลึงตาใส่เขา “เมื่อคืนฉันถูกคนวางยาใส่คุณก็ยังไม่ได้ฉวยโอกาสเลย แล้วทำไมวันนี้ถึงได้……”

หลงอี้เชินได้ขัดคำพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “เมื่อคืนนั้นคุณได้ ‘ล่วงเกิน’ ต่อผมในขณะที่ผมยังมีสติอยู่ และแน่นอนว่าผมก็ต้อง‘ล่วงเกิน’ ต่อคุณในขณะที่คุณมีสติอยู่เช่นกัน นี่จึงจะเรียกว่าหนามยอกเอาหนามบ่ง เข้าใจไหมครับ?”

ถังเฉียวหว่านถลึงตาใส่ชายรูปหล่อที่อยู่บนตัวคนนี้ และได้พ่ายแพ้ให้เขาอย่างสมบูรณ์

เธอหรี่ตาเล็กน้อย “ถ้าวันนี้คุณกล้าแตะต้องตัวฉันล่ะก็ ฉันก็จะแจ้งความ”

“ถ้างั้นคุณก็ลองแจ้งความดูสิครับ” หลงอี้เชินไม่ได้มีผลกระทบใดๆต่อการข่มขู่ของเธอเลยแม้แต่น้อย ดวงตาที่ดูลึกลับนั่นได้ตกอยู่บนตัวของเธอ

สายตาที่ดูมืดมนของเขา ทำให้ถังเฉียวหว่านรู้สึกกลัวเล็กน้อย ในขณะที่กำลังคิดว่าจะหนีออกจากที่นี่ยังไงนั้น ริมฝีปากอันเร่าร้อนของผู้ชายก็ได้แตะลงบนหน้าอกของเธอ

เธอตกตะลึงไปพักหนึ่ง ไม่มีเวลาไปพูดดีด้วย และได้ขัดขืนในทันที “คุณอย่าทำตามอำเภอใจนะ”

หลงอี้เชินได้จ้องมองเธอด้วยสายตาที่คับแคบดั่งหินออบซีเดียนเช่นนั้น “ผมไม่เคยทำตามอำเภอใจนะครับ”

ทันทีที่พูดจบ เขาก็ได้ก้มศีรษะลงอีกครั้ง

เมื่อถังเฉียวหว่านเห็นเช่นนี้ ก็ตื่นตระหนก และกำลังจะเอามือปิดหน้าอกของเธอนั้น ก็มีเสียงกริ่งดังขึ้นมากะทันหัน มันได้ขัดจังหวะของหลงอี้เชินทันที

ด้วยเหตุนี้ เธอจึง ‘ได้รับการช่วยเหลือ’ แล้ว

หลังจากที่หลงอี้เชินลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์นั้น เธอก็รีบกลิ้งลงจากเตียงทันที จากนั้นก็ได้มองไปรอบๆ เพื่อหาเสื้อผ้าของเธอ

เพียงแต่ว่าเธอได้มองไปทั่วห้องก็ไม่พบเจอเสื้อผ้าของเธอเลย กลับเห็นเสื้อผ้าผู้หญิงชุดหนึ่งวางอยู่บนหัวเตียงนั้น

หลังจากที่หลงอี้เชินรับโทรศัพท์เสร็จแล้วก็เดินตรงไปทางห้องอาบน้ำทันที

พอได้ยินเสียงเปิดน้ำดังออกมาจากห้องอาบน้ำ ก็รู้ทันทีว่าเขากำลังอาบน้ำอยู่ ถังเฉียวหว่านจึงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าผู้หญิงชุดนั้น จากนั้นก็ถือโอกาสที่หลงอี้เชินยังไม่ออกมานั้น หยิบข้าวของของตัวเองแล้ววิ่งตรงไปทางประตูทางออกเลย

ไม่ได้อยู่นานนัก เธอหันกลับไปแล้วรีบวิ่งออกจากห้องชุดนี่ไปอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวจะถูกหลงอี้เชินจับได้

ในตอนที่หลงอี้เชินนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องอาบน้ำนั้น ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของถังเฉียวหว่านแล้ว เห็นเพียงแต่ซีซาร์ของเขาที่คาบธนบัตรหนึ่งร้อยหยวนรอเขาอยู่

สายตาที่สุขุมและคมกริบนั้นได้ตกอยู่บนธนบัตรที่ซีซาร์ได้คาบเอาไว้ในปาก นัยน์ตาที่ดูมีเสน่ห์ของหลงอี้เชินได้บีบขยายชั่วขณะ และรีบยื่นมือออกไปรับธนบัตรนั้นมา

“อันนี้เธอให้มาหรือ?” เขาจ้องที่ธนบัตรด้วยสายตาที่ลึกล้ำ แล้วถามซีซาร์

ซีซาร์ได้เห่าไปหนึ่งที ถือว่าเป็นการตอบรับ

หลงอี้เชินขมวดคิ้วแน่น แววตาที่ประกายของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ทำให้คนเข้าใจยาก

“ประธานครับ วันนี้คุณอานเหยียนได้มาที่เมืองยู่จิ่งแล้วครับ ต้องการไปดูเธอหน่อยไหมครับ? และอีกอย่าง คุณชายกงกับคุณชายซีได้รอมานานแล้วครับ” ลั่วหลิงได้เข้ามาที่ห้องกะทันหัน มองดูหลงอี้เชินแล้วขอคำแนะนำจากเขา