ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 12

ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ได้มองดูรอบๆห้อง ไม่พบเห็นถังเฉียวหว่านเลยและได้เอ่ยปากถามว่า :“ ประธานครับ คุณถังคนนั้นไปไหนแล้วหรือครับ? เฮะๆ เมื่อคืนท่านคงจะมีค่ำคืนที่แสนจะมีความสุขมากสินะครับ?”

……

หลังจากที่ออกมาจากโรงแรมแล้ว ถังเฉียวหว่านกำลังเตรียมจะใช้เงินที่เหลือทั้งตัวเพื่อขึ้นแท็กซี่ไปเยี่ยมคุณยายของเธอที่บ้านพักคนชรานั้น ก็ได้รับสายโทรเข้าจากชุยเสี้ยวเสี้ยว

“เสี่ยวหว่าน ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนหรือคะ? มีกองถ่ายต้องการหานักแสดงชั่วคราวน่ะ ฉากหนึ่งได้สองร้อยหยวน คุณอยากมาไหมคะ?”

สองร้อยหยวนหรือ?

เมื่อสักครู่เธอพึ่งจะสูญเสียไปตั้งหนึ่งร้อยหยวน สำหรับเธอที่กำลังขาดแคลนเงินอยู่นั้น อย่าพูดว่าเงินสองร้อยหยวนเลย ถึงจะเป็นแค่เงินยี่สิบหยวนเธอก็เต็มใจที่จะไป

คุณยายของเธอยังคงอยู่ที่บ้านพักคนชรา เธอไม่สามารถพึ่งพาแค่บ้านคุณลุงเท่านั้น เธอควรจะพยายามหาเงินด้วยตัวเอง

เธอได้รีบตอบกลับ :“ได้ค่ะ ฉันยอมไป เสี้ยวเสี้ยว ขอที่อยู่หน่อยนะ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”

……

ภายในกองถ่าย《นางงาม》

ผู้กำกับได้พูด “Action” และนางรองที่สวยงามนั้นได้ยกมือขึ้นมาตบหน้าถังเฉียวหว่าน “เพียะ”

ใบหน้าเล็กๆ ของถังเฉียวหว่านได้เอียงไปอีกด้านหนึ่ง และจับแก้มที่ถูกตบจนเจ็บด้วยมือที่เรียวยาวนั้น ดวงตาที่สง่าเต็มไปด้วยน้ำตาและความอึดอัดคับข้องใจ : “คุณนายคะ คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ ระหว่างฉันกับคุณชายนั้นบริสุทธิ์……”

“เพียะ!”

นางรองได้ตบหน้าของถังเฉียวหว่านอีกครั้งหนึ่ง และได้ชี้หน้าเธอแล้วด่าว่า :“ หญิงสารเลว คุณยังจะกล้าเถียงอีก ฉันเห็นหมดแล้วว่าคุณมายั่วยวนสามีของฉัน”

“คัท” ผู้กำกับได้สั่งหยุด และมองดูทั้งสองคนด้วยความพึงพอใจ “แสดงได้ถึงอารมณ์มากครับ ครั้งเดียวก็ผ่านได้เลย”

หลังจากพูดจบ ผู้กำกับได้มองไปที่ถังเฉียวหว่าน สายตาเต็มไปด้วยความชื่นชม “แสดงได้เยี่ยมเลยทีเดียวนะครับ”

สวีลู่ได้มองดูชุยเสี้ยวเสี้ยว แล้วมองกลับไปที่ถังเฉียวหว่านอีกครั้ง บนใบหน้านั้นยังคงรักษารอยยิ้มที่อ่อนโยนนั้นไว้ เอ่ยปากพูดราวกับเป็นคนที่มีจิตใจดีเช่นนั้นว่า :“เสี่ยวหว่าน ฉันว่าคุณเหมาะกับการแสดงแนวที่ถูกตบเช่นนี้มากเลยนะคะ หากครั้งหน้ามีตัวประกอบเช่นนี้ให้แสดงอีก ฉันจะแนะนำให้คุณมาแสดงนะคะ ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก พวกเราเรียนจบออกมาจากสถาบาลมีเตีย มหาวิทยาลัยซิงต้ากันทั้งนั้น ฉันจะดูแลเธออย่างดีเลยค่ะ”

หลังจากที่สวีลู่พูดจบก็ได้เดินไปที่รถตู้พี่เลี้ยงของเธอ และทำตัวโอ้อวดอย่างมาก

“เสี่ยวจู เอาเสื้อกันหนาวของฉันมา”

ผู้ช่วยของเธอเสี่ยวจูนั้นได้รีบวิ่งมารับเธอทันที และได้คุมเสื้อกันหนาวของเธอบนตัวของเธอ

ชุยเสี้ยวเสี้ยวที่เห็นท่าทีที่โอ้อวดของเธอแล้ว ก็อยากจะด่าเธออย่างมาก “ บ้าเอ๊ย เสี่ยวหว่าน คุณดูท่าทีที่ปัญญาอ่อนนั่นของเธอสิ ไม่ได้เป็นนักแสดงแนวหน้าสักหน่อย โอ้อวดอะไรกันล่ะ? ถ้าแข่งเรื่องการแสดง เธอเทียบไม่ติดกับคุณเลยสักนิดเดียว คุณนั้นมีคะแนนการแสดงสูงสุดในคณะของพวกเราเลยนะ คุณแค่ไม่มีโอกาสที่จะได้เล่นบทนางเอกเท่านั้นเองค่ะ ถ้าหากว่าคุณได้แสดงล่ะก็ ต้องดังมากแน่ๆเลย สวีลู่คงจะไปนอนกับผู้กำกับแล้วแน่ๆ ถึงได้แสดงเป็นนางรองในเรื่อง《นางงาม》ไงล่ะ”

ชุยเสี้ยวเสี้ยวเป็นคนที่พูดตรงไปตรงเสมอ ในบางครั้งถังเฉียวหว่านก็กังวลแทนเธออย่างมาก

“เสี้ยวเสี้ยว ขอบคุณที่ออกหน้าช่วยฉันนะ แต่ว่าถ้าไม่มีหลักฐานอะไรล่ะก็ พวกเราจะกล่าวหาลอยๆไม่ได้นะคะ”

“อะไรกล่าวหาลอยๆหรือคะ? คุณดูท่าทีนั่นสิคะ เป็นนังร่านชัดๆเลย เธอก็คงไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่าถูกผู้กำกับที่มีชื่อเสียงใช้กติกาซ่อนเร้นมาตั้งเท่าไหร่แล้วปัจจุบันเลยสามารถมาถึงจุดนี้ได้”