ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 8

ขณะที่หลงอี้เชินพูดอยู่ ถังเฉียวหว่านก็จูบริมฝีปากเขา รุกล้ำเข้ามาแบบพรวดพราด

ไม่คิดว่าเขาจะโดนจูบ

หลงอี้เชินหรี่ตาที่กำลังปั่นป่วนภายใน ยกมือขึ้นจับท้ายทอยเธอไว้ทันที ริมฝีปากบางผละออกจากริมฝีปากแดงของเธอ แล้วถามด้วยน้ำเสียงข่มขู่ “รู้ผลที่จะตามมาของการยั่วยุฉันไหม?”

ริมฝีปากเขาผละออก ถังเฉียวหว่านเบะปากอย่างไม่พอใจ แขนสวยเรียวจับคอเขาไว้แน่น พยายามเอาริมฝีปากเล็กของตัวเองประกบปากเขา ขณะพูดโวยวาย “ฉันอยากจูบ……นะ ให้พี่จูบหน่อย……”

หลงอี้เชินทำหน้าไม่พอใจ ดวงตาหนักอึ้ง “ได้ ฉันจะให้คุณจูบให้พอ”

สิ้นคำพูด เขาก็ประกบริมฝีปากเธอแน่น จูบเธอกลับรุนแรงกว่าเธอ

ถังเฉียวหว่านโล่งใจ กอดหลงอี้เชินแน่นขึ้น

……

เช้าตรู่วันต่อมา แสงอาทิตย์เล็กน้อยโปรยปรายมาที่พื้นเหมือนทองคำ เคลือบสีอบอุ่นให้กับห้องจางๆ

ถังเฉียวหว่านที่ตื่นขึ้นมา ความรู้สึกแรกคือริมฝีปากเจ็บมาก แค่ขยับเล็กน้อยมุมปากก็เจ็บ

ใครมาขยี้ปากเธอ? ทำไมมันเจ็บขนาดนี้?

หัวก็ค่อนข้างปวด เธอขมวดคิ้วเรียว ยื่นมือไปเคาะหน้าผากกำลังจะนั่งขึ้นมา ถึงได้พบว่าเธอไม่ได้อยู่บนเตียง

เธอไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นบนตัว ไหล่หอมหวานและคอขาวหิมะเผยสู่อากาศ ใต้หน้าอกลงไปแช่อยู่ในน้ำอุ่น

อ่าง?

เธออยู่ในอ่างได้ยังไง?

หลังจากถังเฉียวหว่านตกตะลึงเล็กน้อย สมองก็ทำงานอย่างรวดเร็ว

เพราะการหักหลังจากลู่เยี่ยนยู่ รวมถึงการพูดจาเหน็บแนมจากครอบครัวคุณอา ก็เลยอารมณ์เสีย เธอที่อยู่ในความกดดันสูงจึงไปบาร์จากคำเชิญของเพื่อนร่วมชั้น

เล่นเกม truth or dare เธอสูญเสียความไว้ใจจากผู้ชายคนหนึ่ง จากนั้นเธอก็เจอไอ้แก่หื่นน่ารังเกียจ จากนั้นเธอก็เจอกับชายคนนั้นที่มอบความไว้วางใจให้กับเธอ

ถังเฉียวหว่านเห็นสุนัขขนาดใหญ่ ขนทั้งร่างไม่ใช่แค่ยาว แต่ขาวราวกับหิมะ เหมือนสิงโตเลย มันคือสโนวแมสติฟฟ์ที่ราคาแพงมาก

แต่ถังเฉียวหว่านไม่รู้จักเลย เธอรู้จักแค่ทิเบตันแมสติฟฟ์ แต่ไม่รู้ว่ามันคือประเภทไหน

สโนวแมสติฟฟ์ตัวใหญ่นอนฟุบที่ประตู มันทำให้ถังเฉียวหว่านที่อยากออกไปไม่กล้าเดินไปข้างหน้า

เธอทำใจให้เย็น ซ่อนความกลัวในใจ ยิ้มเล็กน้อยให้กับสโนวแมสติฟฟ์ตัวนั้น “เฮ้ แกถอยออกไปหน่อยได้ไหม ฉันอยากออกไปหน่อย”

สโนวแมสติฟฟ์นอนฟุบอย่างเกียจคร้าน หูทวนลมกับคำพูดถังเฉียวหว่าน ยังคงนอนฟุบไม่ขยับ

เห็นมันไม่สนใจตนอย่างเหยียดหยามแล้ว ถังเฉียวหว่านก็พูดด้วยน้ำเสียงเจรจาอีกครั้ง “ขอร้องล่ะ ขอทางหน่อย”

คราวนี้สโนวแมสติฟฟ์ยืนขึ้น ถังเฉียวหว่านนึกว่ามันฟังเธอเข้าใจแล้วให้ทาง เธอกำลังจะกล่าวขอบคุณ แต่เห็นสโนวแมสติฟฟ์ตัวนั้นพุ่งเข้ามากะทันหัน

“กรี๊ด……” ถังเฉียวหว่านเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ กรีดร้องขึ้นมา