ใบไม้ผลิกลางมรสุม นิยาย บท 13

เซิ่งหมินเซวียนสอบถามโหรวโหรวต่อไป ซูจิ่นกำลังสะลึมสะลือลืมตาขึ้นมา

เธอชะงักไปเล็กน้อย จึงเข้าใจชัดเจนว่าตัวเองอยู่ในโรงพยาบาล

ซูจิ่นตะโกนเสียงดัง“โหรวโหรว!”

“ค่ะ”ได้ยินเสียงเรียกของซูจิ่น โหรวโหรวก็หมุนตัวทิ้งเซิ่งหมินเซวียนไว้ วิ่งไปถึงตรงหน้าเตียงผู้ป่วย“แม่!คุณตื่นแล้ว!”

เสียงที่เรียก“แม่” ทำให้ในใจของเซิ่งหมินเซวียนรู้สึกไม่เหมือนปกติ

ลูกสาวของซูจิ่น…เรียกเขาว่าแด๊ดดี้คงไม่เกินไปหรอก?

นั่นเป็นแค่ความคิดเท่านั้นเอง ใครจะรู้ว่าซูจิ่นยังมีลูกสาวจริงๆ!

ซูจิ่นขมวดคิ้ว“โหรวโหรว!ไม่ใช่ให้ลูกอย่าโทรหา120ไหม?แม่พูดว่าไม่เป็นไร นี้ต้องจ่ายเงินอีก――”

โหรวโหรวพยายามอยากจะพูดอะไร ซูจิ่นในขณะที่พูด พยายามลุกขึ้นอยากจะลงจากเตียง

จู่ๆก็มีมือใหญ่สองข้างเข้ามา กดซูจิ่นกลับลงไป

เซิ่งหมินเซวียนพูดเสียงหนักแน่น“ซูจิ่น!เธอนอนอย่างเชื่อฟัง!”

เห็นเซิ่งหมินเซวียนสามารถควบคุมซูจิ่นได้ โหรวโหรวเงยหน้าและยิ้มหวาน“คุณลุง!”

ชั่วพริบตาเดียวนั้น โหรวโหรวรู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งมาก

ซูจิ่นกำลังสงสัยว่าทำไมถึงได้ยินเสียงที่คุ้นเคยขนาดนี้ หันหน้ากลับไป ก็ชะงัก“เซิ่งหมินเซวียน?!”

“ซูจิ่น เธอจนขนาดนี้เลยเหรอ?ป่วยแล้วแม้แต่โรงพยาบาลก็ไม่ยอมมา?ถ้าหากโหรวโหรวป่วย เธอก็ทำแบบนี้กับโหรวโหรว?! เธอเป็นแม่แบบนี้เหรอ!”

“ฉัน――”ซูจิ่นพูดไม่ออก

โหรวโหรวป่วย แน่นอนว่าเธอต้องมาโรงพยาบาล!

แต่เมื่อถึงตัวเอง นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง!

ร่างกายของเธอเธอเข้าใจชัดเจนดี ประหยัดได้ก็ประหยัด ทำไมต้องสิ้นเปลืองเงิน?

“นอนโรงพยาบาลต้องใช้เงิน”พูดพลาง ซูจิ่นจะลงจากเตียง“ไม่จำเป็น!”

เซิ่งหมินเซวียนไม่ยอมแน่นอน ขวางเธอไว้ พูดสั่ง“นอนกลับไป!”

หลังจากที่ซูจิ่นนอนกลับไปอย่างกลัดกลุ้ม จึงนึกอะไรได้ ทำไมเธอต้องเชื่อฟัง??

“เรื่องเงินเธอไม่ต้องกังวล ฉันจ่ายให้แล้ว!ประหยัดเงินแล้วเถอะ เงินที่ง่ายไม่สามารถคืนได้ จะนอนโรงพยาบาลไหมเธอคิดด้วยตัวเอง！”

ใช่แล้ว…เธอนึกขึ้นได้แล้ว เซิ่งหมินเซวียนจะมาประณามเธอ เธอทนความทรมานไม่ไหวจึงหมดสติไปแล้ว…

แย่แล้ว!โหรวโหรว!

ซูจิ่นตื่นตระหนก รีบกอดโหรวโหรวไว้ในอ้อมกอด มองเซิ่งหมินเซวียนอย่างระมัดระวัง

เซิ่งหมินเซวียนมองเห็นเธอท่าทางกลัวว่าจะถูกแย่งโหรวโหรว มือทั้งสองข้างอยู่บนเตียงผู้ป่วย อยู่ใกล้เธอมาก

เขาหรี่ตามอง“ซูจิ่น เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว เธอควรจะซื่อสัตย์ สารภาพความจริงกับฉัน?”