ไฟแค้น นิยาย บท 67

คืนที่เขาจูบกับเธอต่อหน้าทุกคนในห้องวีไอพี

โรมันคุยกับแดดดี๊และแม่เพื่อเล่ารายละเอียดทุกอย่างให้ทั้งสองท่านฟัง ว่าพวกเขามีปัญหาอะไรกัน ..พอเสร็จธุระแล้วชายหนุ่มก็รีบตามกลับมาที่บ้านของหญิงคนรัก

ก๊อก~ ก๊อก~ โรมันเข้ามาในบ้านได้แล้ว แต่ยังเข้าห้องนอนของเธอไม่ได้เพราะล็อกจากด้านใน

"สงสัยจะหลับแล้วมั้งลูก" คนที่ลงไปเปิดประตูให้ก็คือนาง แม่ของนาฬิกา

"ผมไม่รบกวนคุณแม่แล้วครับ..คุณแม่เข้าไปพักผ่อนเถอะครับ"

พอได้ยินว่าที่ลูกเขยพูดนางก็เลยกลับเข้าห้อง ปล่อยให้ทั้งสองเคลียร์กันเอง

"ผมรู้ว่าคุณยังไม่หลับ ผมจะรอคุณอยู่ตรงนี้ ผมให้เวลาคุณคิดไตร่ตรอง 10 นาที ว่าคุณจะยอมปล่อยมือผม เพราะเรื่องแค่นี้จริงเหรอ" ที่จริงเขาให้เวลาเธอคิดมาหลายวันแล้ว มันน่าจะถึงช่วงที่ตัดสินใจกันได้แล้ว

"9 นาที 55 วินาที" เวลากระชั้นชิดเข้ามา เขาแค่จะบอกเธอว่า..ถ้าไม่ตัดสินใจตอนนี้คงไม่ทันแล้ว

ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะหันหลังให้ประตู ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงปลดล็อกจากทางด้านใน

ใบหน้าหล่อคมหันกลับไปที่ประตู ก็เจอว่าเธอยืนอยู่ตรงนั้น

ที่จริงเธอยืนอยู่หลังประตูตั้งแต่ได้ยินเสียงรถของเขาวิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้านแล้ว หญิงสาวพยายามห้ามใจตัวเองอย่างหนักเพื่อไม่ให้เปิดประตูบานนั้นออกมา ..แต่พอเอาเข้าจริง เธอก็ไม่สามารถที่จะห้ามใจตัวเองได้

ชายหนุ่มไม่รีรออะไรอีกแล้ว ร่างหนาดันกายเข้าไปในห้องพร้อมกับคว้าคนตัวเล็กเข้ามาจูบบดขยี้ริมฝีปากด้วยความโหยหา

นาฬิกาจูบตอบสนองกลับเพราะเธอโหยหาเขาไม่แพ้กัน

ร่างระหงถูกวางลงที่เตียงแบบเบาที่สุดจนเจ้าของเรือนร่างไม่รู้ตัว

มือหนาค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อคนตัวเล็กทั้งที่ยังไม่ปล่อยจูบ ..เธอก็ไม่ได้ขัดขืนหรือห้ามปรามอะไร

"อือ" หญิงสาวตกใจเมื่อใบหน้าหล่อคม ก้มลงไปตรงหว่างขาทันทีที่เสื้อผ้าหลุดออกจากร่างกาย

เขาบดขยี้ริมฝีปากลงเนินเนื้อ ซึ่งตอนนี้ไม่มีอะไรกีดขวางอีกต่อไปแล้ว

ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะไม่เคยถูกชายใดสัมผัสร่างกายแบบนี้มาก่อน แต่เธอก็พอจะรู้ขั้นตอนนี้อยู่บ้าง ขาเรียวได้ถ่างออกจากกันแบบเคอะเขินเพื่อให้อีกฝ่ายสัมผัสมันได้ถนัด

"อือออ" ลิ้นหนาลากยาวสอดแทรกทะลวงเข้าไปถึงจุดกึ่งกลางที่ไวต่อความรู้สึกของอีกฝ่าย จนเธอดิ้นพล่าน แต่ก็ต้องได้พยายามเก็บเสียงไว้

เพียงไม่นานนิ้วแกร่งก็ได้ถูกส่งตามเข้ามาในร่อง เขาต้องการให้เธอมีอารมณ์ให้มากที่สุด เพราะวันนี้ยังไงก็ไม่มีทางปล่อยเธอไปอีกแล้ว

"อ๊อยส์" ขณะที่ลิ้นกับนิ้วทำงานประสานกันหญิงสาวแทบจะกลั้นเสียงไว้ไม่อยู่

มือเรียวพยายามดันหน้าผากของชายหนุ่มออก เพราะเธอรับสิ่งที่เขากำลังกระทำอยู่ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

ถ้าขืนยังให้เขาใช้ลิ้นอยู่ เธอคงจะเก็บเสียงไม่ได้แล้ว

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองสบตา มุมปากยกยิ้มหวานให้กับอีกฝ่ายแบบละมุน

ส่วนหญิงสาวต้องได้รีบหลบดวงตาคมคู่นั้น เพราะหลอดนีออนที่อยู่ในห้องมันยังสว่างจ้า.. และเขาก็เห็นทุกซอกทุกมุมบนร่างกายของเธอหมดแล้ว

"เดี๋ยวผมปิดไฟให้" ร่างหนารีบลุกขึ้นเดินไปปิดไฟ ถึงแม้ว่าเขาอยากจะมองเรือนร่างของเธอให้ถนัด แต่ก็กลัวว่าเธอจะอายมากไปกว่านี้

ตอนนี้เหลือแค่แสงไฟสลัวที่สาดส่องเข้ามา ชายหนุ่มรีบกลับมาที่เตียง