ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน นิยาย บท 4

จี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะดิ้นรนสุดแรงทันที

แค่นึกว่าเมื่อคืนเขาเพิ่งจูบผู้หญิงคนอื่น เธอก็รู้สึกขยะแขยงและโกรธแค้น

"อื้อ...ปล่อยฉัน..."

การดิ้นรนของเธอสำหรับเสิ่นเยี่ยนจือเหมือนมดพยายามเขย่าต้นไม้ มือที่กอดเอวเธอไว้ไม่ได้คลายออกแม้แต่น้อย กลับยิ่งกระชับแน่นขึ้น

เพราะพยายามดิ้น ผ้าขนหนูที่พันตัวเธอก็หลุดออกอย่างรวดเร็ว จากมุมมองของเสิ่นเยี่ยนจือ สามารถเห็นหน้าอกของเธอได้อย่างชัดเจน

ดวงตาของเขาหรี่ลง รู้สึกเลือดในร่างกายพุ่งไปรวมกันที่จุดเดียว

ร่างกายทั้งสองแนบชิดกัน จี้อี่หนิงรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเสิ่นเยี่ยนจือได้อย่างรวดเร็ว

เธอทั้งโกรธทั้งแค้น กัดเขาอย่างแรง กลิ่นคาวเลือดแผ่ซ่านในปากของทั้งสองทันที

แต่เขาไม่เพียงไม่ปล่อยเธอ มืออีกข้างกลับลอดเข้าไปใต้เสื้อคลุมอาบน้ำ

เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ข้างล่างไม่ได้ใส่อะไรเลย

ร่างกายของจี้อี่หนิงแข็งทื่อขึ้นมาทันที ก่อนจะยิ่งดิ้นรนรุนแรงขึ้น

"เสิ่นเยี่ยนจือ ไปให้พ้น!"

เสิ่นเยี่ยนจือทำเหมือนไม่ได้ยิน นิ้วไม่หยุดเร้าต่อมรับความรู้สึกของเธอ

"อี่หนิง เธอก็ต้องการฉันเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?"

จี้อี่หนิงดิ้นรนไม่หยุด แต่กลับไม่ได้ผล ในใจยิ่งสิ้นหวังขึ้นเรื่อย ๆ

ในที่สุด ตอนที่เขาแนบชิดเธอ เธอก็หลับตาลงอย่างสิ้นหวัง

"เสิ่นเยี่ยนจือ อย่าทำให้ฉันเกลียดคุณ"

เสิ่นเยี่ยนจือชะงัก ก้มมองจี้อี่หนิง ม่านตาหดเล็กลงโดยไม่รู้ตัว

เขาไม่เคยเห็นจี้อี่หนิงเป็นแบบนี้มาก่อน ทั้งร่างเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและเจ็บปวด เหมือนตุ๊กตาเซรามิกที่ประณีตงดงาม พร้อมจะแตกสลายได้ทุกเมื่อ

เขาต้องการเธอ ต้องการอย่างบ้าคลั่ง

แต่ในขณะเดียวกัน มีเสียงหนึ่งในใจบอกว่า ถ้าเขาทำแบบนี้กับเธอจริง ๆ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็จะจบสิ้นโดยสมบูรณ์

เสิ่นเยี่ยนจือจ้องเธออย่างเอาเป็นเอาตาย มือที่กอดเอวเธอกระชับแน่นขึ้นอย่างรวดเร็ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความขัดแย้ง

ผ่านไปสิบกว่าวินาทีเต็ม ๆ จู่ ๆ เขาก็ปล่อยเธอและลุกจากเตียงเดินออกไปอย่างเร่งรีบ

"ปัง"

ประตูห้องนอนถูกปิดลงอย่างแรง เสียงปิดประตูดังสนั่นทำให้จี้อี่หนิงสะดุ้งโดยไม่รู้ตัว มือที่กอดผ้าห่มก็กระชับแน่นขึ้น

เสิ่นเยี่ยนจือก็ไม่ได้กลับมาอีกหลายวัน

จี้อี่หนิงโทรหาเขาหลายครั้ง อยากให้เขากลับมาคุยเรื่องหย่า แต่เขากลับไม่ตอบกลับเลยแม้แต่น้อย

เวลาผ่านไปจนถึงวันหยุดสุดสัปดาห์ จี้อี่หนิงกำลังส่งเรซูเม่หางานในห้องนั่งเล่น จู่ ๆ ประตูวิลล่าก็ดังขึ้น เสิ่นเยี่ยนจือเดินเข้ามาจากประตู

ไม่เจอกันหลายวัน ดูเหมือนเขาจะดูโทรมลงไม่น้อย

เมื่อสบตากัน ทั้งสองต่างเงียบกริบ

จี้อี่หนิงเป็นฝ่ายทำลายความเงียบก่อน เธอปิดคอมพิวเตอร์ ลุกขึ้นมองเขาด้วยสายตาสงบนิ่ง

"ในเมื่อคุณกลับมาแล้ว เรามาคุยเรื่องหย่ากันเถอะ"

เสิ่นเยี่ยนจือขมวดคิ้ว "ผมบอกแล้วว่าผมไม่หย่า วันนี้กลับมาก็เพื่อเตือนคุณว่าคืนนี้ต้องไปกินข้าวที่บ้านเดิม"

ตระกูลเสิ่นมีงานเลี้ยงครอบครัวเดือนละครั้ง ตั้งแต่แต่งงานกับเสิ่นเยี่ยนจือ ทั้งสองก็กลับไปที่บ้านเดิมเดือนละครั้ง

คนในตระกูลเสิ่นล้วนไม่ใช่พวกเข้าไปกับคนง่าย ๆ และก็ไม่ค่อยชอบเธอ ทุกครั้งที่ไปจี้อี่หนิงมักจะถูกกลั่นแกล้งทั้งทางตรงและทางอ้อม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน