ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 34

ในตอนที่ทุกคนกำลังคิดว่าอย่างน้อยเฉินซ่าคงพูดรับสักสองสามคำ ร่างใครบางคนปราดพุ่งเข้าไปหาซีฉางหลีรวดเร็วปานเหยี่ยว!

โหลชีดึงรั้งเขาไว้ไม่ทัน!

เหี้ย! บอกแล้วห้ามใช้กำลังภายใน เขายังฟังทะลุหูเลย!

โหลชีโกรธจัด เม็ดยาในมือสองเม็ดพุ่งใส่ปากชายสองคนที่หิ้วตัวประกันอยู่

ชายสองคนนั้นกำลังมองจ้องอย่างตะลึงไปที่ซีฉางหลีซึ่งกำลังประมือกับเฉินซ่าด้วยความสูงจากพื้นหลายเมตร จนปากอ้าค้าง แรงโหลชีนั้นมีมาก เม็ดยาสองเม็ดเข้าในปากพวกเขาพอดิบพอดี กว่าพวกเขาจะรู้ตัว เม็ดยาสองเม็ดที่เข้าปากก็ละลายไปแล้ว จะอาเจียนก็อาเจียนไม่ออก

"ช่วยคน!" นางรีบตะคอกสั่งเยว่กับอิง

เมื่อครู่องครักษ์เยว่กับองครักษ์อิงเห็นการกระทำของนางพอดี ตอนนี้เห็นชายสองคนนั้นล้มตึงลงสู่พื้นอย่างสลบไสล ทั้งคู่ยังมึนงง แต่พอได้ยินเสียงสั่งของโหลชี ก็รีบเหาะเข้าไป

ชายสองคนนั้นพอกินยาของโหลชีเข้าไปก็สลบไสลไม่ได้สติเลย ไม่มีทางหิ้วตัวฮั่วหยูฉุนกับเจิงหลิวหยุนได้แน่ อีกอย่างก่อนมาถึงที่นี่ทุกคนล้วนผ่านการสู้รบอย่างหนักมา จากสามสิบหกคนเหลือเพียงยี่สิบแปดคน ไม่มีทางไม่เหน็ดเหนื่อย เหล่าทหารองครักษ์ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา แต่ตอนนี้เป็นสองในสี่องครักษ์ วิทยายุทธ์ของอิงและเยว่เหนือชั้นกว่าพวกเขามากโข! ดังนั้นต่อให้พวกเขาคืนสติไวแค่ไหน ก็ยังช้ากว่าอิงและเยว่อยู่ก้าวหนึ่ง

อิงและเยว่เข้าขากันได้ดีมาก มิใช่แยกกันช่วยทีละคน เยว่สองมือประสานกันสะบัดไล่คนที่ล้อมกรอบกระเด็นห่างไปสองเมตร อิงใช้มือจับทีละคนเหาะมายังตำหนัก โหลชีเคลื่อนตัวเปิดประตูให้ก่อนแล้ว เขาก็โยนคนเข้าด้านในทันที

"หมอเทวดา ดูอาการพวกเขาหน่อย!"

หลังจากพูดทิ้งไว้ประโยคหนึ่ง เขาหมุนตัวออกจากตำหนัก ไปสู้เคียงข้างองครักษ์เยว่

อ้านเอ้อร์ปักหลักหน้าประตูตำหนัก ความสนใจของเทียนยีอยู่ที่ตัวเฉินซ่าเท่านั้น โหลชีเหล่เขาหนึ่งทีก่อนบอก "เจ้าไปช่วยองครักษ์อิงกับองครักษ์เยว่"

ตอนนี้นางถือป้ายอาญาสิทธิ์ของฝ่าบาท เมื่อกี้เทียนยีก็เห็นแล้วว่า ฝ่าบาทยอมให้นางยืนอยู่ด้านหลัง ดังนั้นคำพูดของนางเปรียบเสมือนคำสั่งของฝ่าบาท

"ขอรับ!"

เทียนยีรับคำ ก่อนถือกระบี่พุ่งออกไป

วิชากระบี่ของเขาอานุภาพรุนแรงนัก วิทยายุทธ์ไม่ด้อยไปกว่าองครักษ์เยว่เลย ขนาดสามคนสู้กับยอดฝีมือซีเจียงยี่สิบหกคนยังมิได้พ่ายแพ้แต่อย่างใด แถมยังมีพลธนูหลายสิบคนคอยคุมเชิงอยู่ที่สูง โหลชีค่อยคลายใจลง ถือว่าคุมสถานการณ์ไว้ได้ละ

ความสนใจของนางอยู่ที่เฉินซ่ากับซีฉางหลีเท่านั้น

วิทยายุทธ์ของเจ้าอาวุธทำลายล้างเฉินนางรู้มาก่อนแล้ว ซีฉางหลีกลับสูสีกับเขาได้ วิทยายุทธ์สูงใช่ย่อย! ทั้งสองคนพุ่งร่างขึ้นสูง ฝ่าเท้าแตะยอดไม้หรือยอดเขา ยังไม่ลงแตะพื้นเลย

ทั้งสองคนยังไม่ได้ใช้อาวุธ สี่ฝ่ามือปะทะกัน จุดที่ปะทะกันนั้นฝุ่งทรายคลุ้งกระจาย อิฐสีเทาบนพื้นแตกเป็นเสี่ยงๆ

โหลชีกลับแอบตกใจ ถ้าเฉินซ่าไม่ได้โดนคำสาปนางจะไม่กังวลเลยสักนิด แต่คำสาปที่เขาโดนมันบ้าคลั่งมาก ถึงจะโดนนางสะกดไว้ได้แล้ว แต่การใช้พลังภายในอาจจะทำให้มันหลุดการสะกดได้ ถึงเวลานั้นคำสาปจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น กลัวเขาจะรับไม่ไหว แต่นางเข้าใจว่าทำไมเขาต้องลงมือ เพราะวิทยายุทธ์ของซีฉางหลีเหนือชั้นกว่าเยว่กับอิง! ถ้าเขาไม่ลงมือ พวกเขาไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของซีฉางหลีได้เลยสักนิด!

โหลชียิ่งรู้จักความเย่อหยิ่งของเขามากขึ้นอีกขั้น ในเมื่อจะลงมือ ก็ต้องเป็นฝ่ายลงมือก่อน จะไม่ยอมโดนคนอื่นลงมือใส่แน่!

ซีฉางหลีเผชิญหน้าเฉินซ่า สีหน้ายิ้มละไมได้ใจไม่เหลืออีกแล้ว แปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าเคร่งเครียด สิบปีก่อนพวกเขาเคยประลองกันครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเฉินซ่าแพ้ให้เขาเล็กน้อย แต่ตอนนี้เขากลับพบว่าเฉินซ่าชนะเขาไปหลายขุมเลยทีเดียว!

เฉินซ่าเปลี่ยนฝ่ามือเป็นกำปั้น ชกกำปั้นไปที่หน้าของเขา ซีฉางหลีใจกระตุกวูบ พลิกร่างกายหลบอย่างรีบร้อน แต่เฉินซ่ากลับเหมือนคาดเดาได้ว่าเขาจะหลบมาทางนั้น กำปั้นนั้นเป็นมุขหลอก อีกกำปั้นหนึ่งตามมาติดๆ พุ่งเข้าหาทิศที่เขาหลบพอดี

ปึ้งดังขึ้น กำปั้นนั้นพุ่งชนใบหน้าซีฉางหลีอย่างจัง

ร่างซีฉางหลีโดนกระแทกจนลอยละลิ่วออกไป กลางอากาศโหลชีเห็นใบหน้าเขา แรงของกำปั้นเฉินซ่าทำให้ใบหน้าเขาบวมปูดขึ้นมาทันที ใบหน้าหล่อเหลาสภาพไม่เหลือดี

เหอะ อย่าคิดว่าเขาไม่เห็น ก่อนหน้านี้นางมองใบหน้านี้ แววตามีแววชื่นชมอยู่!

ดังนั้นเขาเลยเพิ่มสีสันให้กับใบหน้านี้สักหน่อย!

เฉินซ่าโจมตีทีเดียว ไม่มีแววลังเลแม้แต่น้อย เหาะตัวพุ่งเข้าไปอีก ปล่อยฝ่ามือออกไปอีกหนึ่ง! ฝ่ามือนั้นอานุภาพรุนแรงร้ายกาจประหนึ่งพร้อมจะทำลายทุกสิ่งซีฉางหลีใจหล่นวูบ จนอดร้องออกมาไม่ได้ "ฝ่ามือพลิกฟ้า!"

"องค์ชายหลีระวังหน่อย" ในการโจมตีอย่างบ้าคลั่งนี้ เฉินซ่ายังใจดีเตือนอีกฝ่าย

ภายใต้ฝ่ามือลมของเขา อากาศราวกับบิดเบือน ฝ่ามือนั้นพริบตาเดียวก็ตวัดเข้าที่หน้าอกซีฉางหลี ในที่สุดซีฉางหลีสีหน้าเปลี่ยน เพราะเขาพบว่าตนเองไม่อาจหลีกหนีพ้น! ฝ่ามือพลิกฟ้าสำเร็จแล้ว ฝ่ามือลมมีแรงดึงดูด รุนแรงร้ายกาจ สามารถกั้นตัวคู่ต่อสู้ไว้ได้ ป้องกันล้อมกรอบสกัดกั้นการหนีของคู่ต่อสู้ ได้แต่ยืนรอรับฝ่ามือตวัดใส่จนเป็นเนื้อบดอยู่ที่เดิมอย่างหาทางหนีไม่ได้!

เดิมซีฉางหลีคิดว่าคำพูดนี้พูดเกินจริง ตอนนี้ถึงรู้ว่ามันคือเรื่องจริง! ตอนนี้ตัวเขาโดนสกัดกั้น หลีกหนีไม่ได้เลย!

ซีฉางหลีกัดฟันกรอด สอดมือเข้าไปในเสื้อช่วงเอวอย่างรวดเร็ว

โหลชีจับตาดูเขาอยู่ตลอด พอเห็นเขาทำอย่างนั้นก็บีบหัวใจ และเมื่อเห็นของที่เขาหยิบออกมา มันเป็นพู่กันกำมะหยี่ไม้ดำแท่งหนึ่ง สีหน้านางเปลี่ยนฉับพลัน ทนไม่ไหวร้องออกมาว่า "ระวังพู่กันเล่มนั้นของมัน อย่าให้มันแตะโดน!"

เสียงตะคอกดังของนางนี้เตือนสติเฉินซ่าจริงๆ ในขณะเดียวกันทำให้ซีฉางหลีแอบตกใจ จนอดหันไปมองนางไม่ได้ ผู้ใดกัน รู้เรื่องคำสาปซีเจียงของพวกเขา?

ยอดฝีมือปะทะกัน มีหรือจะแบ่งสติได้? แถมคนที่เผชิญหน้าอยู่ตอนนี้คือเฉินซ่า!

ฝ่ามือเฉินซ่าปะทะเข้ากับหน้าอกซีฉางหลีพอดี ฝ่ามือพลิกฟ้า อานุภาพร้ายกาจตั้งแต่ยังไม่โดน หากพอโดนแล้วกลับเงียบกริบไร้เสียง แทบจะเรียกได้ว่าอ่อนยวบไร้เรี่ยวแรง แต่สีหน้าซีฉางหลีเปลี่ยนฉับพลัน หมุนข้อมือ พู่กันแท่งนั้นพุ่งหมายแตะข้อมือเฉินซ่า