บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 18

“ดี หลินฮ่าว แกมันใจกล้าดีนี่ ในเมื่อแกอยากเซ็น งั้นฉันก็จะสนองให้!” หงเฟยยิ้มเย็น พลางเอ่ยอย่างดูแคลน

เขาไม่เห็นหลินฮ่าวอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ สำหรับเขาแล้ว หลินฮ่าวก็เป็นแค่เด็กเลี้ยงที่เกาะผู้หญิงกิน มาเหิมเกริมที่นี่ ก็ไม่ต่างอะไรจากรนหาที่ตาย

หากระดาษและปากกามา แล้วเซ็นใบยินยอมการตาย จากนั้นหงเฟยก็ยื่นไปให้หลินฮ่าวทีเดียว เอ่ยว่า “แกก็เซ็นชื่อแกด้วยสิ ในเมื่อแกอยากตาย งั้นฉันก็จะสนองให้ แกคงไม่ใช่ไม่กล้าหรอกนะ?”

หลินฮ่าวรับใบยินยอมการตายมา พลันผุดยิ้มที่มุมปากอย่างขบขัน

“นานเท่าไหร่แล้ว? น่าจะสองปีสินะ! สองปีเต็ม! สองปีเต็มที่ไม่เคยได้ลงมือมาก่อน! คิดไม่ถึงเลย ว่าวันนี้จะมีคนใจกล้ามาท้าทายฉันถึงขนาดนี้!” หลินฮ่าวยิ้มขำเบาๆ พลางพูดกับตัวเองเสียงเบา

เขาหยิบปากกาขึ้น แล้วเซ็นตัวหนังสือสองคำบนกระดาษอย่างไม่ลังเล ชื่อ “หลินฮ่าว” พลันปรากฏบนหน้ากระดาษ

“โจวฉวน ดูใบยินยอมไว้ให้ดี!”

เมื่อเซ็นชื่อเสร็จ หลินฮ่าวก็ส่งใบยินยอมไว้ในมือโจวฉวนที่เดินไปอยู่อีกข้าง

โจวฉวนยื่นมือไปรับ แม้จะไม่เคยเห็นหลินฮ่าวลงมือ แต่เขากลับเชื่อมั่นในตัวหลินฮ่าว

แม้เขาจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหงเฟย แต่เขาเชื่อ ว่าหลินฮ่าวจะสามารถสยบหงเฟยได้แน่ ๆ นี่คือสัญชาตญาณอย่างหนึ่ง สัญชาตญาณของทหาร

ไม่ใช่แค่เขาที่มีสัญชาตญาณแบบนี้ เจ้าหน้าที่สองคนเมื่อกี้ที่ได้เห็นรังสีอันแข็งแกร่งของหลินฮ่าวก็รู้สึกแบบเดียวกัน ดังนั้นพวกเขาเองก็เป็นส่วนน้อยในเหล่าเจ้าหน้าที่มากมาย ที่ไม่ได้ปริปากเชียร์หงเฟย

“เริ่มเถอะ!” หลินฮ่าวหันไปเอ่ยกับหงเฟยด้วยสีหน้านิ่งเฉย

“หึ ในเมื่อแกอยากตาย งั้นก็อย่าลังเลอีกเลย!” เมื่อเห็นหลินฮ่าวเซ็นใบยินยอมการตายแล้ว ใบหน้าของหงเฟยก็ผุดยิ้มอำมหิต

มีใบยินยอมการตายนี่อยู่ในมือ แม้จะต่อยหลินฮ่าวจนพิการหรือตาย ก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น เขารู้สึกว่าวิธีการนี้ของเขานั้นช่างหลักแหลมจริงๆ

ทันใดนั้น เขาก็ขยับเท้าพุ่งไปยังหลินฮ่าวอย่างรวดเร็ว

หลินฮ่าวเอามือไขว้หลัง ไม่ขยับไปไหน ไม่ใช้มือเท้าทั้งสองข้างจริงๆด้วย

ทว่า ในขณะที่หงเฟยพุ่งตัวมาถึงตรงหน้าเขา แล้วปล่อยหมัดออกไป ฉับพลันนั้น หลินฮ่าวก็ขยับตัว

เขาเคลื่อนไหวร่างกาย ก่อนที่ผู้คนจะรู้สึกถึงคลื่นลมแรง ราวกับว่าพรั่งพรูออกมาจากตัวเขา

เร็ว นั่นคือความเร็วที่ยากจะหาสิ่งใดมาเปรียบ เร็วจนเกิดกระแสลมที่แข็งแกร่ง

หลินฮ่าวหมุนตัวหลบหมัดของหงเฟย ก่อนจะแสดงท่าไม้ตายของมวย พุ่งตรงไปยังเอวของหงเฟยทีเดียว

“แกรก......”

เสียงกระดูกหักนั่น ทำให้คนรู้สึกหวาดเสียวจนขนลุกชัน

“ปัง......”

ร่างของหงเฟยพลันกระเด็นออกไปไกล

หลินฮ่าวขยับเท้า ก่อนจะกระโดดตัวขึ้นกลางอากาศ แล้วพุ่งไปข้างหน้า

ร่างของหงเฟยกระทบพื้น หลินฮ่าวเองก็เหยียบลงมา

กำลังแรงทั้งหมด ถูกรวบรวมไปยังแผ่นหลัง ก่อนจะหล่นทับลงมา เทียบได้กับแรงกดทับนับพันกรัม

ทันใดนั้น พลังแรงทั้งหมดพลันกระแทกลงบนแผ่นอกของหงเฟย

“แกรก.....”