บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 17

เจ้าหน้าที่เหล่านี้ต่างไม่รู้ว่าหลินฮ่าวมีเบื้องหลังยังไง แต่ดูจากท่าทางแข็งกร้าวและเหิมเกริมของหมอนี่แล้ว พวกเขาก็ไม่กล้าขัดใจมากนัก

ทว่าพวกเขารู้ว่าหงเฟยว่ามีเบื้องหลังยังไง รองหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัย หงห่าวฟานก็คือพ่อของเขา ทั้งแผนกรักษาความปลอดภัยนี้ เขาก็คือทายาทคนใหญ่คนโตที่แท้จริง แน่นอนว่าเขาย่อมต้องมีเบื้องหลังที่พอจะเทียบเคียงกับหลินฮ่าวได้แน่ ๆ

กระทั่งหลินฮ่าวเองก็อาจเป็นเพียงแค่เปลือกเปล่า ถ้าเทียบกับหงเฟยแล้วก็ไม่มีอะไรให้น่ากลัวเสียด้วยซ้ำ ตอนนี้ นอกจากเจ้าหน้าที่สองคนที่เห็นหลินฮ่าวคุยโทรศัพท์กับอวี้หยูเฉิน คนอื่นๆต่างเริ่มดันหลังหงเฟยกันแล้ว

เพราะตามความเป็นจริง พวกเขาเองก็นับว่าเป็นคนของหงเฟย ไม่ใช่คนของเทียนหยูแต่แรกอยู่แล้ว

“ต่อยได้ดี......ก็เป็นแค่รองหัวหน้าหน่วยกระจอกๆ ยังกล้ามาห้าวที่นี่อีก คนแบบนี้สมควรถูกสั่งสอน!”

“งานนี้ไม่ทำแม่งแล้วก็ได้ วันนี้ไอ้ง่อยนี่กลั่นแกล้งคนเกินไปแล้ว!”

“คิดว่าตำแหน่งรองหัวหน้าหน่วยกระจอกๆนี่เก่งมากนักหรือไง?”

ชั่วขณะหนึ่ง พวกเจ้าหน้าที่ที่เดิมยังใจเสาะเป็นเต่าในกระดองก็พลันพูดโวยกันทันที ดูจากท่าทางนั่น ก็เหมือนนักรบที่กำลังจะออกรบ ดูแกร่งกล้ากันสุดๆ

หงเฟยตบแขนเสื้อ ใบหน้าผุดยิ้มเยือกเย็นอย่างได้ใจ

ได้ใจเพราะคำพูดยกยอของเจ้าหน้าที่เหล่านั้น ส่วนยิ้มเย็นก็ย่อมมอบให้โจวฉวนและหลินฮ่าว

“คิดว่าแค่เคยเป็นครูฝึกกระจอกๆมาก่อนก็เก่งมากนักหรือไง? ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง แกมันก็แค่พวกไร้น้ำยา! โจวฉวน ฉันว่าแกควรออกมาดูนอกกะลาซะบ้างจะดีกว่านะ!” หงเฟยเอ่ยระคนยิ้มเย็น

“ก็แค่ครูฝึกเกรดต่ำที่เกษียณแล้ว ซ้ำยังเป็นง่อยอีก มีเด็กใหม่เพิ่มมาอีกคน ก็คิดว่าจะเหิมเกริมได้แล้วหรือไง?”

น้ำเสียงของหงเฟยเต็มไปด้วยความดูแคลน จากนั้นเขาก็หันไปมองหลินฮ่าวแล้วเอ่ยว่า “หลินฮ่าว ฉันไม่รู้ว่าแกทำยังไงถึงเข้าใกล้ประธานอวี้ได้ แต่ถ้าแกคิดว่านั่นจะทำให้แกกลั่นแกล้งคนแล้วทำตัวเป็นใหญ่ยังไงก็ได้ งั้นแกก็คิดผิดแล้ว จำไว้ ว่าที่นี่คือแผนกรักษาความปลอดภัย อยู่ที่นี่ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ต้องพูดกันด้วยหมัดเท่านั้น!”

หลินฮ่าวหรี่ตาลงเล็กน้อย มองดูหงเฟยเหิมเกริมอย่างเงียบๆ

“ฮ่าๆๆ......พูดถูกแล้ว แผนกรักษาความปลอดภัยของเรา แต่ละคนเคยเป็นทหารกันมาก่อนทั้งนั้น ถือคติเคารพและศรัทธาเฉพาะผู้แข็งแกร่ง เด็กใหม่อย่างนาย มีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้พวกฉันฟังนาย?”

“ใช่แล้ว แกคิดว่าแกเป็นใคร? คิดว่าเป็นแค่หัวหน้าหน่วยกระจอกๆก็เก่งมากนักหรือไง?”

“เป็นหัวหน้าหน่วยแล้วยังไง? แกมีความสามารถที่จะทำให้พวกฉันยอมรับได้หรือเปล่าล่ะ? ถ้ามีก็มาสู้กันซะสิ!”

เจ้าหน้าที่เหล่านั้นต่างพูดโวยกันอย่างอื้ออึง

ก็จริงที่แผนกรักษาความปลอดภัยนั้นไม่เหมือนแผนกอื่น ที่นี่พูดกันด้วยหมัด เพราะจะปกป้องบริษัทได้ ก็ย่อมต้องมีหมัดที่หนักหน่วง พละกำลังที่แข็งแกร่ง และความสามารถสูง

“อย่ามากไปหน่อยเลย!”

ดั่งคำพูดที่ว่านายถูกหมิ่นบ่าวดุจตาย โจวฉวนเชื่อมั่นและติดตามหลินฮ่าวจากใจจริง นับได้ว่าเป็นลูกน้องของหลินฮ่าว ดังนั้นมีหรือที่เขาจะยอมให้คนอื่นมาเหยียดหยามหลินฮ่าวแบบนี้?

เมื่อเห็นหลินฮ่าวถูกเหยียดหยาม เขาก็รู้สึกโกรธจนแทบระเบิด พลันขยับเท้าแล้วพุ่งตรงไปยังหงเฟยทันที

ในแผนกรักษาความปลอดภัย หมัดใครหนักคนนั้นก็มีสิทธิ์มีเสียงมาก หากต้องการจะกู้ศักดิ์ศรีคืน มีเพียงหมัดเท่านั้นที่เป็นอาวุธหลักเพียงหนึ่งเดียว ดังนั้น หากรู้สึกเสียใจ ก็ทำได้เพียงระบายมันด้วยหมัด

“หึ อยากตายมากนักสินะ!” หงเฟยแค่นเสียงเย็น ก่อนจะขยับเท้าแล้วพุ่งตัวออกไปเช่นกัน

“ปัง......”

เสียงทุ้มดังลั่นขึ้น หงเฟยลงมือโหดเหี้ยมอำมหิต ซ้ำยังรวดเร็วดุจความไวแสง เร็วกว่าโจวฉวนอยู่สามส่วน

โจวฉวนไม่ทันแม้แต่จะสกัดกั้น ถูกเขาเตะออกไปตัวกระแทกพื้นทีเดียว ต้องใช้กำลังแรงทั้งหมดจึงจะสามารถฝืนยืนขึ้นได้

ทว่า การโจมตีเมื่อกี้นี้ กลับสะเทือนกระดูกของโจวฉวนจนแทบแหลกสลาย

“จำไว้ นี่คือแผนกรักษาความปลอดภัย ผู้แข็งแกร่งคือเจ้า พูดกันด้วยหัวหมัด โจวฉวน แกไม่มีสิทธิ์มาอวดเบ่งต่อหน้าฉัน เข้าใจหรือยัง?” หงเฟยแค่นเสียงเย็นแล้วเอ่ย