บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 115

หลังจากที่หลินฮ่าวเพิ่งจะออกจากชั้นลอย เขาเตรียมพร้อมที่จะเข้าไปในชั้นลอยจากด้านนอก

มีโพรงตรงกลางชั้นตกแต่งทันสมัย ต้องเดินผ่านไปทางท่อ เขาตั้งใจที่จะเข้าไปในนั้น และเขาเดาว่าต้องมียอดฝีมือหลายคนซ่อนอยู่ในนั้นแน่

เพียงแค่คิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ มีเสียงของตำรวจโผล่มาด้วย แล้วคนประเทศrก็ได้เคลื่อนไหวต่อต้านแล้ว การต่อสู้อยู่ในความโกลาหล เขามาไม่ทันที่จะจัดการยอดฝีมือที่ซ่อนอยู่ในที่มืด ทำได้เพียงมองไปรอบๆอยู่ข้างนอก

หลังจากที่ช่วยอวี้หยูเฉินสองครั้งติดต่อกัน หลินฮ่าวตระหนักได้ว่าสถานการณ์เละเทะไปหมดแล้ว เพื่อที่จะปกป้องอวี้หยูเฉิน เขาจะต้องออกแรงควบคุมสถานการณ์

เขามองไปรอบๆ เห็นประตูรักษาความปลอดภัยก็สั่น ประตูรักษาความปลอดภัยอันหนักหน่วงนั้นเพียงพอที่จะกันกระสุน และมีดคมได้

เขาถอดประตูรักษาความปลอดภัยออกทันที ออกกำลังเต็มที่ พุ่งไปผลักประตูรักษาความปลอดภัย

ทันใดนั้นหลินฮ่าวรีบวิ่งออกไปห่างออกไปหลายสิบเมตร นอกจากตอนแรกที่มีคนไม่ทันได้ตอบสนองก็ถูกประตูรักษาความปลอดภัยชนเข้า คนอื่นๆก็หลบไปหมด ทำให้เขาเข้ามาตรงหน้าอวี้หยูเฉินค่อนข้างง่ายดาย

อวี้หยูเฉินไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นหลังประตูรักษาความปลอดภัย มองเห็นประตูรักษาความปลอดภัยกำลังจะชนเธอ เธอกรีดร้องอย่างอดไม่ได้

หลินฮ่าวถอยกลับทันทีที่ได้ยินเสียง ร่างของเขาหันไปตรงหน้าของอวี้หยูเฉิน

“ฉันเอง” เขาทำเสียงเหอ และคว้าตู้เซฟ

อวี้หยูเฉินได้ยินเสียงของหลินฮ่าวในใจก็ดีใจมาก ทันใดนั้นก็รู้สึกได้ว่าหลินฮ่าวต้องการกล่อง เธอปล่อยกล่องและส่งให้ทันที แม้ว่ากล่องจะมีความสำคัญในตอนนี้ แต่เธอก็เชื่อหลินฮ่าวอย่างสุดหัวใจ

“ยิงปืน!” หลินฮ่าวคำรามอีกครั้ง จากนั้นก็บิดประตูรักษาความปลอดภัย ถือว่าเป็นโล่ขนาดใหญ่พุ่งออกมา

อวี้หยูเฉินในใจหดหู่ทันที เขาไม่สนใจตัวเองแล้วเหรอ?

แต่ในตอนนี้ “ปังปัง” เสียงปืนก็ดังขึ้น กระสุนบินว่อนอยู่รอบตัวเธอ ทันใดนนั้นคนที่อยู่ข้างกายอวี้หยูเฉินก็รีบหลบไปทันที

เสียงยิงปืนนั่นของหลินฮ่าวคือเสว่อิง ส่วนเสว่จือออกคำสั่ง

เขารู้ว่าพี่น้องต้องซ่อนอยู่ใกล้ ๆแน่นอน เพราะเมื่อกี้อวี้หยูเฉิงพบเจออันตรายอยู่หลายครั้ง เขาช่วยชีวิตถึง 2 ครั้ง เสว่อิง เสว่จือสองพี่น้องก็ได้รับการช่วยชีวิตถึง 2 ครั้งเช่นกัน

เขาเชื่อว่าเจตนาของเขาสองพี่น้องนั่นสามารถมองออก

แน่นอนว่า ต่างก็เป็นยอดฝีมือ ทุกคนแทบจะมีความคิดที่ตรงกัน ซึ่งสัมพันธ์กันกับแผนของหลินฮ่าวได้อย่างลงตัว

หลินฮ่าวออกไปข้างนอกพร้อมกับกล่อง ครั้งนี้เขาโบกประตูรักษาความปลอดภัยรุนแรงมากกว่า แต่ทางที่ไปนั้นยากกว่าทางทีมาหลายเท่า

ในขณะที่พี่น้องเสว่จือยิงเพื่อปกป้องอวี้หยูเฉิน ทหารรับจ้าง และนักสู้ที่ชอบลุยเดี่ยว ใครก็ตามที่พกปืนติดตัวมาต่างก็ยิงมาที่หลินฮ่าว

แต่ประตูรักษาความปลอดภัยมีขนาดใหญ่เกินไป พวกเขายิงประตูรักษาความปลอดภัยทีละคน ซึ่งไม่สามารถทำอะไรหลินฮ่าวได้เลย

หลินฮ่าวก้าวไปไม่กี่ก้าว หลังจากทุบคนที่มาขวางทาง 3-4 คน เขาก็รีบพุ่งออกจากวงล้อม ไม่มีใครอยู่ข้างหน้าเขาแล้ว

เขาวางประตูรักษาความปลอดภัยไว้ข้างหลังทันทีเหมือนกระดองเต่า จากนั้นร่างก็พุ่งไปข้างหน้า

“ปัง!” เสียงปืนดังขึ้น มีเสียงตามมาด้วยว่า: “อย่าขยับ ตำรวจ!”

หลิงหยิงเสวี่ยที่รีบเข้ามา

แต่หลังจากที่หลิงหยิงเสวี่ยวางมาดใหญ่ตบตาผู้คน ในที่สุดเธอเป็นคนหุนหันพลันแล่น ให้ลูกน้องเฝ้าประตูอยู่ข้างนอก เธอเข้ามาข้างในเพียงคนเดียว

การต่อสู้เริ่มร้อนระอุขึ้นภายใน ไม่มีใครสังเกตเห็นภายนอก เธอรีบวิ่งเข้ามาโดยไม่มีอุปสรรค

บังเอิญตอนที่เข้าไปในห้องก็เห็นหลินฮ่าวพุ่งออกมา และในมือก็ถือกล่องใบหนึ่ง เธอก็ไม่คิดที่จะยิงปืน

หลินฮ่าวป้องกันด้านหลังอย่างเต็มที่ เสียงปืนของทหารรับจ้างที่อยู่ข้างหลังก็ดังขึ้น ในเวลาไม่ถึงวินาที กระสุนนับสิบยิงไปที่ประตูรักษาความปลอดภัย แม้ว่าไม่มีทางทะลวงผ่านประตูรักษาความปลอดภัยได้ แต่แรงกระทบนั่นมหาศาลมาก และยังมีการเขวี้ยงระเบิดไป 3-4 ลูก ถ้าไม่ใช่เพราะความแข็งแรงของประตูรักษาความปลอดภัย เกรงว่าจะต้านทานไม่ไหว ต้องถูกแรงกระแทกล้มลงกับพื้นไปแล้ว

ในตอนนี้เขาจะมีพลังป้องกันโจมตีที่อยู่ตรงหน้าเขาได้ยังไง กระสุนของหลิงหยิงเสวี่ยพุ่งทะลุไหล่ข้างขวาของเขาทันที

“ปัง!” เสียงดังขึ้น และเสียงหึ่ง ๆดังขึ้นมาก

แต่หลินฮ่าวไม่สามารถแบกประตูรักษาความปลอดภัยที่หนักหลายร้อยกิโลได้ ทุบประตูรักษาความปลอดภัยลงบนพื้น

เมื่อหลินฮ่าวปล่อยประตูรักษาความปลอดภัย เขาก็กลิ้งไปข้างหน้า จากนั้นเขาก็กอดหลิงหยิงเสวี่ยและผลักตัวเธอให้ออกไปข้างนอก

หลิงหยิงเสวี่ยคิดไม่ถึงว่าผู้ร้ายคนนี้จะวางอำนาจบาตรใหญ่อย่างไร้เหตุผลเช่นนี้ และมีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ เธอแทบจะไม่มีโอกาสได้ลงมือและถูกผู้ร้ายประคองไว้แล้ว เธอคิดจะยิงปืน แต่มือของอีกฝ่ายกั้นปืนของเธอไว้ ซึ่งไม่สามารถเหนี่ยวไกได้เลย

ต่อมาร่างของเธอก็กลิ้งไปข้างหน้าอย่างควบคุมไม่ได้

หลินฮ่าวออกจากประตู โยนหลิงหยิงเสวี่ยออกไป จากนั้นรีบวิ่งออกไปทางฝั่งตรงข้ามอย่างรวดเร็ว

“ตุบๆ ตุบๆ……”หลิงหยิงเสวี่ยกลิ้งอยู่บนพื้นจากนั้นหยุดร่างของเธอจนนิ่ง ยังไม่ทันได้ลุกขึ้น ก็จะยิงปืนไปที่หลินฮ่าว กลับพบว่ามีกระสุนจำนวนมากยิงอยู่ต่อหน้าเธอ และกระสุนจำนวนนับไม่ถ้วนนี้ยิงมาตรงที่เธอเพิ่งลุกขึ้นยืน ความหนาแน่นของกระสุนราวกับว่ามีปืนกลหนักหลายสิบกระบอกยิงไปที่สถานที่นั้นเมื่อสักครู่นี้พร้อมกัน

เพียงเสี้ยววินาที กระสุนปืนและกระเบื้องปูพื้นที่ร้าวก็กระจัดกระจายไปทั่ว ในขณะเดียวกันฝุ่นก็ลอยขึ้นจากท้องฟ้า ราวกับโดนลูกกระสุนปืนใหญ่ เธอรีบกลิ้งตัวถอยไป ถึงเป็นเช่นนี้ เศษกระเบื้องที่กระเด็นบางส่วนก็ยังขีดข่วนร่างกายของเธอ