บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 116

ผู้คนในชั้นลอยรีบออกมา เหลือบมองหลิงหยิงเสวี่ย ยิงตรงหน้าเธอไม่กี่นัด บีบให้เธอต้องถอยหลังต่อไป

หลังจากที่หลิงหยิงเสวี่ยกลิ้งไปที่มุมหนึ่ง กระสุนเหล่านั้นก็หยุดลง

หลิงหยิงเสวี่ยได้ยินเสียงฝีเท้ามากมายในระยะไกล เธอถอนหายใจลึกๆ จากนั้นก็พุ่งออกมา กลับพบว่ามีสองสามคนรีบวิ่งผ่านตรงทางเดิน จากนั้นก็หายไปตรงสิ้นสุดทางเดิน และได้ออกจากตึกไปแล้ว

ด้วยความเร็วที่เร็วกว่าที่เธอจินตนาการไว้มาก

เธออยากไล่ตามไป แต่ในตอนนี้กลับพบว่าร่างกายของเธออ่อนลง และเธอก็ล้มลงกับพื้น

มองย้อนกลับไปก็กลัวมาก ทันใดนั้นเธอก็รู้ว่าเธอเกือบจะตายแล้ว

แม้ว่าจะสวมเสื้อเกราะกันกระสุน แต่อย่าพูดถึงส่วนหัวเลย คอและจุดสำคัญอื่นๆ ไม่ได้รับการปกป้องด้วยเสื้อเกราะกันกระสุน ถึงแม้ว่ามี การทิ้งระเบิดอย่างดุเดือดเมื่อกี้นี้ แม้แต่เสื้อเกราะกันกระสุนสิบตัวก็ไม่สามารถป้องกันได้!

ทันใดนั้น เธอนึกถึงชายเปื้อนเลือดที่กลิ้งอยู่กับเธอเมื่อสักครู่นี้ จากนั้นก็ทิ้งเธอไว้ด้านข้าง ถ้าหากว่าเป็นเธอเอง ไม่มีทางที่เธอจะรอดจากสถานการณ์นั้นได้อย่างแน่นอน ความคิดผุดขึ้นในใจเธอ คนๆนั้นกำลังช่วยชีวิตฉันอยู่หรือเปล่านะ?

ดูเหมือนว่า ผู้ชายคนนั้นมีกลิ่นอายที่คุ้นเคย!

เธอไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ก่อนหน้านี้ตอนที่หลินฮ่าวช่วยเธอ ในตอนนั้นถ้าหลินฮ่าวไม่ลงมือเธอจะต้องตายไปอย่างไม่ต้องสงสัยเลย และเธอก็ถูกปืนยิงไล่หลังจนกลิ้งมาที่มุมนี้ ที่จริงทหารรับจ้างเหล่านั้นออมมือให้แล้ว พวกเขาแค่ไม่อยากให้หลิงหยิงเสวี่ยเข้าไปแทรกแซง บีบให้เธอถอยไป มิฉะนั้นเธออาจจะไม่มีชีวิตรอดก็ได้

ทหารรับจ้างมีกฎที่ทุกคนต้องปฏิบัติ หากไม่จำเป็นก็จะไม่ลงมือกับตำรวจของประเทศ

เพราะเมื่อตำรวจท้องที่เสียชีวิต รัฐบาลท้องถิ่นต้องจู่โจม โอกาสในการหลบหนีก็จะลดลงอย่างมาก และหากตำรวจท้องที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ เพื่อประโยชน์ในความมั่นคของสังคม จุดประสงค์แรกของการดำเนินการของรัฐบาลท้องถิ่นคือการขับไล่ทหารรับจ้าง ซึ่งไม่ใช่การฆ่าอย่างเต็มกำลัง

แรงที่ใช้ในการขับไล่และสังหารอาจแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ในห้องโถงบนชั้นลอย อวี้หยูเฉินยืนอยู่ตามลำพัง รอบตัวเธอแทบจะไม่มีใครอยู่เลย

กลับไม่ใช่ทุกคนที่ตาย แต่บรรดาผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ต่างก็ตามออกไป

ในความเป็นจริง บางคนยังวางแผนที่จะลักพาตัวอวี้หยูเฉินเพื่อข่มขู่ ทหารรับจ้างมองออกแล้ว คนที่แย่งน้ำยาทดลองไปก็คือคนของอวี้หยูเฉิน อย่างน้อยก็เป็นเพื่อนของอวี้หยูเฉิน บีบบังคับอวี้หยูเฉิน ก็มีโอกาสได้น้ำยาทดลองเช่นกัน

แต่เมื่อเกิดการยิงขึ้นลับหลัง ผู้คนที่อยู่ใกล้อวี้หยูเฉินถูกฆ่าตายทันที ทำให้คนเหล่านั้นตระหนักได้ว่ามีคนแอบปกป้องอวี้หยูเฉิน เป็นไปได้มากว่าคนที่ยิงปืนอยู่ข้างๆอวี้หยูเฉินมาก่อน รู้สึกได้ถึงความดุเดือดของการยิงปืนของอีกฝั่ง พวกเขาทำได้เพียงต้องปล่อยเป้าหมายไป และไปไล่ตามโจมตีหลินฮ่าวอย่างสุดกำลัง

เสว่จือ เสว่อิงพี่น้องยังคงอยู่แอบอยู่รอบๆ พวกเขารู้สึกว่ารอบๆยังมีคนอื่นอยู่หรือเปล่า ทหารรับจ้างต่างก็กระหายเลือด โหดเหี้ยมทารุณ มีความอดทนมาก ถ้าหากมีใครยังจ้องหาโอกาสอย่างเงียบๆอยู่รอบๆ เพื่อจะจับอวี้หยูเฉินไปเป็นตัวประกันล่ะ?

ตอนที่พวกเขาเห็นว่าอวี้หยูเฉินตัดสินใจจะจากไป เสว่จือยิงปืนทันที และอวี้หยูเฉินหมอบลงบนพื้นด้วยความตกใจและกรีดร้องออกมา

แม้ว่าจะทำให้นายจ้างกลัวมาก แต่เสว่อิง เสว่อิงพี่น้องยังคงทำเช่นนั้น วิกฤตอันตรายของอวี้หยูเฉินยังไม่ได้หายไปซะทีเดียว

หลินฮ่าวทางฝั่งนี้พุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับน้ำยาทดลอง แม้ว่าเขาค่อนข้างได้รับบาดเจ็บแล้ว แต่กระสุนทะลุไหล่ไม่ติดอยู่ในแขน ถือว่าอาการบาดเจ็บไม่รุนแรงจนเกินไป ใช้พลังฝีเท้า วิ่งทะลุเข้าไปในทางที่ปลอดภัยอย่างรวดเร็ว

ทหารรับจ้างแต่ละคนก็ไล่ตามไป เสียงปืนดังสนั่นไม่หยุด

แต่ด้วยการไล่ตาม คนที่ไล่ตามยิ่งน้อยลงไปเรื่อยๆ แต่ทุกคนก็กรูกันไล่ตาม ถือโอกาสใช้ความแค้นเมื่อสักครู่นี้ลงมือสู้แล้ว

ทุกคนต่างก็ไม่ใช่คนที่จะถูกจัดการกันได้ง่ายๆ ต้องการน้ำยาทดลองภายในระยะเวลาสั้นๆมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว และไล่ตามจนถึงสุดท้าย ถ้าหากยังคงเป็นคนกลุ่มใหญ่ งั้นถึงตอนนั้นแล้วยังคงอยู่ในภาวะชะงักอยู่ สู้ให้ฉวยโอกาสแย่งไปตอนที่ไม่มีใครรู้เลยไม่ดีกว่าเหรอ

หลินฮ่าวไม่รู้สถานการณ์ข้างหลัง เขารีบลงไปข้างล่างตึก

ขณะเดียวกันในใจของเขาก็คิดว่า มีเพียงแค่ตำรวจปรากฏตัวคนเดียวเท่านั้น นี่หมายความว่าอะไร? หมายความว่าการจัดการของตำรวจยังไม่เต็มที่ บอกเลยว่าบอกเลยว่ากองกำลังตำรวจขาดแคลน

และน้ำยาทดลองนี้สำหรับเขาแล้วมันคือระเบิด แต่สำหรับตำรวจแล้วไม่ใช่เลย เขาสามารถมอบน้ำยาทดลองให้ตำรวจได้ ถึงคราวนั้นก็ไม่มีการพัวพันของน้ำยาทดลอง เขาสามารถมีพื้นที่ที่จะโชว์ฝีมือได้มากยิ่งขึ้น!

เหงื่อหยดจากตัวของเขา ไหลบนใบหน้า หลินฮ่าวรู้สึกว่าเลือดค่อยๆทำให้ดวงตาพร่ามัว มันไม่ใช่เลือดของเขาเอง เป็นเลือดที่ปนเปื้อนอยู่ก่อนหน้านี้

เขารู้ว่าเมื่อเหงื่อยังคงไหล ใบหน้าที่แท้จริงของเขากำลังจะโผล่ออกมา

แต่ด้วยความเร็วเต็มที่ของเขา คนเหล่านั้นก็ถูกเขาทิ้งไว้ข้างหลังเช่นกัน ข้างหลังก็มองไม่เห็นใครตามมาแล้ว

หลินฮ่าวมาถึงชั้น 2 หันหลังเข้าไปในแผนกรักษาความปลอดภัย

แผนกรักษาความปลอดภัยอยู่ที่ชั้นสอง เขาคุ้นเคยกับชั้นสองนี้มาก พอเขาพุ่งเข้าไปในห้อง รีบหยิบเสื้อมาปิดหน้าที่แทบจะเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงออกมา จากนั้นก็ทุบหน้าต่างด้วยหมัดเดียว ตะโกนลงไปข้างล่างว่า: “รับไว้ นี่คือน้ำยาทดลอง”

ชั้นสองใกล้กับตำรวจชั้นล่างมาก น้ำยาทดลองยังมีกล่องคอยปกป้องไว้อยู่ แม้ว่าตกลงบนพื้นคาดว่าก็ไม่สร้างความเสียหายให้กับน้ำยาทดลองที่อยู่ภายในหรอก

ตำรวจหลายคนได้ยินเสียงของหลินฮ่าว แท้จริงแล้วพวกเขาได้ยินไม่ชัดเลย กล่องลอยไปทางพวกเขา พวกเขาคว้ากล่องไว้โดยไม่รู้ตัว วินาทีถัดมาก็โยนกล่องทิ้งไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

กล่องตกลงบนพื้น แต่เทียบเท่ากับการตกจากที่สูงประมาณร้อยห้าสิบเซนติเมตร ไม่มีทางสร้างความเสียหายให้กับน้ำยาทดลองที่อยู่ข้างในอยู่แล้ว

หลินฮ่าวมองดูน้ำยาทดลองนั้นปลอดภัยแล้ว ก็รีบเข้าไปในห้องน้ำทันที

ผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขาถูกเขาทิ้งห่างไปบ้างแล้ว แม้ว่าเมื่อกี้ต้องใช้เวลาพอสมควรในการโยนน้ำยาทดลอง แต่นั่นก็ทำให้คนเหล่านั้นเข้าใกล้มากขึ้น และหลินฮ่าวกล้ามั่นใจ ว่าคนพวกนั้นไม่กล้าเข้าใกล้ชั้นล่างหรอก

หลินฮ่าวเข้าไปในห้องน้ำ รีบเช็ดหน้า และเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วซ่อนตัวอยู่ในตู้เล็กๆ

“ฉับ ๆ……” เสียงฝีเท้าอันโกลาหลดังขึ้นนอกห้องน้ำ เป็นเสียงของคนพวกนั้นที่ตามหาอยู่ แต่เสียงฝีเท้าเบากว่าก่อนหน้านี้มาก เห็นได้ชัดว่า หลายคนเห็นสิ่งผิดปกติ และพร้อมที่จะหนี

ไม่นานเสียงฝีเท้าก็หายไป

หลินฮ่าวออกมาจากห้องน้ำหันหลังและรีบไปชั้นที่ 14

น้ำยาทดลองที่เขาเพิ่งโยนให้ตำรวจ จะต้องมีบางคนเห็นแล้ว ถ้าถอยไปก็ไม่เป็นไร ถ้าเกิดบางคนหันไปข่มขู่อวี้หยูเฉินล่ะ? แม้ว่าอวี้หยูเฉินจะมีเสว่จือ เสว่อิงสองพี่น้องปกป้องอยู่ แต่พวกเขาสามารถป้องกันความปลอดภัยได้เหรอ?