บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 20

“หลินฮ่าว แกออกมาให้ฉันฆ่าแกเดี๋ยวนี้!” ในขณะที่กำลังจะเลิกงานในตอนเย็น จู่ ๆก็พลันมีเสียงตะโกนดังลั่นขึ้น

ประตูห้องทำงานประธานบริษัทถูกคนเตะออกจากด้านนอก ก่อนจะส่งเสียงดัง “ปัง”

หงห่าวฟานเผยสีหน้าโหดเหี้ยม หูแดงหน้าแดง ดวงตาเผยสีโลหิต พลางมองหลินฮ่าวอย่างโกรธแค้น

อวี้หยูเฉินและเสี่ยวเยว่ที่อยู่ในห้องทำงานต่างสะดุ้งตกใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน พลันเงยหน้ามองไปยังหงห่าวฟาน ในใจรู้สึกหวั่นเกรงเล็กน้อยโดยไม่รู้สาเหตุ

หลินฮ่าวขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆเงยหน้ามองไปยังหงห่าวฟาน

น้ำเสียงของหงห่าวฟานเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ซ้ำยังตะโกนเสียงดัง เกือบทุกชั้นในบริษัทที่ใกล้บริเวณนี้ต่างมีเสียงสะท้อนของเขา ส่งผลให้ดึงดูดความสนใจจากพนักงานบางส่วนอย่างเลี่ยงไม่ได้

ไม่นาน ก็มีคนมากมายมารายล้อมตรงหน้าห้องทำงานประธานบริษัท

“หงห่าวฟาน คุณหมายความว่ายังไง?”

อวี้หยูเฉินขมวดคิ้วสวย ก่อนจะตวาดเสียงเอ่ยว่า “ที่นี่คือห้องทำงานประธานบริษัท ไม่ใช่ที่ที่ให้คุณมาหยาบคายแบบนี้ มีเรื่องอะไร ก็อย่ามารบกวนการทำงานของฉัน ไม่งั้น คุณก็ขนของออกไปได้เลย!”

อย่างไรก็ตาม อวี้หยูเฉินก็คือผู้นำที่กุมอำนาจไว้ในมือ ทันทีที่เธอเอ่ยปาก ก็พลันเผยรังสีทีไม่อาจขัดขืนได้

“ประธานอวี้ นี่คือเรื่องส่วนตัวของผม ไม่เกี่ยวกับคุณ!” หงห่าวฟานเค้นเสียงเอ่ย

พูดเสร็จ เขาก็หันไปมองหลินฮ่าว ก่อนจะเดินก้าวเท้ายาวไปหาเขา พลางเอ่ยอย่างโมโหว่า “หลินฮ่าว แกบังอาจมาทำลูกฉัน ฉันจะฆ่าแก!”

“หนวกหู......” หลินฮ่าวตวาดเสียงต่ำ พลันเอ่ยเสียงเย็นว่า “ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!”

เสียงของหลินฮ่าวไม่ดัง ทว่ากลับกระจายไปทั้งชั้น

ยิ่งพนักงานที่มาล้อมวงดูกันอยู่หน้าห้องยิ่งได้ยินกันอย่างชัดเจน เมื่อเห็นว่านี่ก็คือหลินฮ่าวที่เขาเล่าขานกัน ตอนนี้กลับมาปะทะหน้ากับหงห่าวฟาน รองหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัย คนเหล่านี้ก็อดตกตะลึงกันไม่ได้ ทุกคนต่างรับรู้ ว่าวันนี้จะมีเรื่องสนุกให้ดูกันแล้ว

“หงห่าวฟาน ฉันให้คุณไสหัวออกไป คุณได้ยินหรือเปล่า?”

เมื่อเห็นว่าหงห่าวฟานไม่ฟังตัวเองเลยแม้แต่น้อย อวี้หยูเฉินเองก็เริ่มโมโห พลันผุดลุกขึ้นตวาดเสียงโกรธทันที

เพียงแต่น่าเสียดาย หงห่าวฟานที่กำลังโกรธเกรี้ยว จะฟังเข้าหูได้ยังไงกัน?

หงห่าวฟานพุ่งตัวไปตรงหน้าหลินฮ่าวทีเดียว ก่อนจะลากตัวหลินฮ่าวไปที่หน้าประตูแล้วจะโยนออกไป

ตั้งแต่ต้นจนจบ หลินฮ่าวก็ไม่ได้ลงมือเลยแม้แต่น้อย ปล่อยให้เขาลากตัวออกไปทั้งอย่างงั้น

ผ่านไปทั้งช่วงบ่าย เรื่องที่หลินฮ่าวต่อสู้เก่งก็ถูกเล่าลือไปทั่วทั้งบริษัทแล้ว ผู้คนมากมายต่างคาดเดากัน ว่าหากปะทะกับหงห่าวฟานขึ้นมา นี่ก็จะเป็นศึกมังกรปะทะพยัคฆ์

เพราะที่หงห่าวฟานนั่งตำแหน่งรองหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยได้ ก็ย่อมต้องมีกึ๋นแน่ ๆ

ตอนนี้ คนสองคนที่ต่อสู้เก่งเหมือนกัน คนหนึ่งเป็นถึงคนดังข้างกายท่านประธานบริษัท ส่วนอีกคนก็เป็นถึงรองหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัย นี่จะต้องเป็นศึกมังกรปะทะพยัคฆ์แน่ ๆ

ทว่าสิ่งที่ทุกคนต่างคิดไม่ถึง คือหลินฮ่าวจะถูกคนลากตัวออกมาทีเดียวแบบนี้ นี่ทำให้คนพวกนั้นที่หวังมาดูเรื่องสนุก รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

“ชิ นี่ก็คือต่อสู้เก่งอย่างที่ว่ากันหรือไง?”

“ฉันนึกว่าจะมีศึกมังกรปะทะพยัคฆ์ซะอีก ที่แท้ผลลัพธ์ก็เป็นแบบนี้เองเหรอ?”

“ไม่สนุกเลย! กลับไปทำงานยังดีกว่าอีก!”

คนพวกนั้นต่างเบะปากพูดบ่นกันอย่างผิดหวังเล็กน้อย

ทว่า ในขณะที่หลินฮ่าวกำลังจะถูกโยนตัวออกไป เหตุการณ์ต่อมาที่เกิดขึ้น กลับทำให้ทุกคนต่างเบิกตาโพลง สีหน้าแววตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ