บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 21

พนักงานทุกคน ต่างก็รีบกลับไปทำงานต่อ

อวี้หยูเฉินยังคงน่าเกรงขามมากในบริษัท ดังนั้นพนักงานเหล่านี้ จึงไม่กล้าคัดค้านเธอเลยสักนิด

"คุณมากับฉัน!"อวี้หยูเฉินหันไปมองหลินฮ่าวพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น

"อืม……"หลินฮ่าวพยักหน้า ตามหลังเธอไป และเดินเข้าไปในห้องทำงานด้วยกัน

เมื่อมาถึงข้างๆ เสี่ยวเยว่ ดวงตาของเสี่ยวเยว่ที่มองหลินฮ่าวก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ และยังมีความชื่นชมแฝงอยู่เล็กน้อย

แม้ว่าเธอจะออกมาทำงานแล้ว แต่เสี่ยวเยว่ก็ยังมีความเป็นสาวอยู่นิดหน่อย เมื่อพบกับชายหนุ่มที่เย็นชาและหล่อเหลาอย่างหลินฮ่าวก็อดไม่ได้ที่จะเล่นหูเล่นตา

แต่ว่า หลินฮ่าวที่ไม่รู้ความรู้สึกของอีกฝ่าย แค่เหลือบมองนิ่งๆ และไม่พูดอะไร จากนั้นจึงตามอวี้หยูเฉินเข้าไปในห้องทำงาน

ประตูห้องทำงานถูกหงห่าวฟานเตะจนพังไปแล้ว ปิดไม่ได้เลย ดังนั้น หลายๆ คนจึงไม่สนใจเขา

"เสี่ยวเยว่ เธอเฝ้าอยู่ข้างนอก!"อวี้หยูเฉินมองไปที่เสี่ยวเยว่ที่ตามเข้ามา และสั่งเธอ

"ค่ะ ประธานอวี้!"เสี่ยวเยว่ตอบ และเดินออกไปเฝ้าดู

เธอรู้กฎเกณฑ์เป็นอย่างดี และรู้ว่าอวี้หยูเฉินกำลังคุยเรื่องที่เป็นความลับกับหลินฮ่าว เธอจึงไม่สะดวกที่จะอยู่ในนั้น

ถึงแม้ห้องทำงานของประธาน จะไม่มีใครกล้าบุกรุก แต่เธอก็ต้องปฏิบัติตามหน้าที่ และเฝ้าอยู่ข้างนอก

"เมื่อกี้สายตาของเขาเหมือนจะผิดปกติเล็กน้อย คุณคิดว่าเขาจะทำอะไรอีกไหม?"หลังจากที่เสี่ยวเยว่เดินออกไป อวี้หยูเฉินก็มองไปที่หลินฮ่าวและถามขึ้น

"สุนัขจนตรอก มีความเป็นไปได้มาก!"หลินฮ่าวเดินไปยืนนิ่งที่โต๊ะของอวี้หยูเฉิน และพูดอย่างใจเย็น

สีหน้าของอวี้หยูเฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดนั้น แต่สีหน้าของหลินฮ่าวไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อยตั้งแต่ต้นจนจบ?

"แล้วเราควรทำอย่างไร? เราควรทำการป้องกันล่วงหน้าก่อนไหม?"อวี้หยูเฉินบีบปากกาในมือแล้วถามขึ้น

"ไม่จำเป็น เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง คุณทำงานให้สบายใจ ตราบใดที่มีผมอยู่ จะไม่มีใครสามารถแตะต้องคุณได้ คุณจะกังวล ก็กังวลหลังจากที่ผมตายดีกว่า!"ใบหน้าของหลินฮ่าวยังคงพูดอย่างสงบตั้งแต่แรก

อวี้หยูเฉินมองหน้าของหลินฮ่าวเงียบๆ ราวกับว่าอยากจะเห็นอะไรจากสีหน้าของหลินฮ่าว

น่าเสียดาย ตั้งแต่ต้นจนจบ ใบหน้าของหลินฮ่าวไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด ทำให้คนแยกไม่ออกว่าเศร้าหรือมีความสุข

"ได้ ฉันจะทิ้งทุกอย่างให้คุณ ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือ ก็โทรหาฉันได้ตลอดเวลา!"อวี้หยูเฉินพยักหน้า ราวกับว่าได้ตัดสินใจแล้ว