บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 22

หลินฮ่าวลงจากรถ เปิดประตูที่นั่งข้างคนขับ และพูดว่า:"เชิญลงรถครับ!"

อวี้หยูเฉินเบะปากอย่างหมดคำพูด และแอบด่าว่าโง่อีกแล้ว ดังนั้นจึงทำได้เพียงลงจากรถ

"แหะๆ ประธานอวี้งั้นหรือ?"อวี้หยูเฉินเพิ่งเดินเข้าไปในร้านอาหาร ก็มีชายวัยกลางคนที่ค่อนข้างอ้วนออกมาต้อนรับ และพูดด้วยรอยยิ้ม

"แหะๆ อาฟู่ ฉันมาทานอาหารร้านคุณอีกแล้ว!"อวี้หยูเฉินพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าคุ้นเคยกับชายอ้วนวัยกลางคนคนนี้มาก

ในเวลานี้แม้ว่าร้านอาหารจะไม่แออัด แต่ก็ยังมีคนมาทานอาหารเป็นจำนวนมาก

ขณะที่ อวี้หยูเฉินเดินเข้ามา สายตาของทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะมองมา

ดวงตาของชายเหล่านั้นนิ่งทันที และในสายตาของผู้หญิงบางคน มีแววตาอิจฉาริษยา

สาวสวย สาวสวยที่สมบูรณ์

เทพธิดา เทพธิดาที่ไม่สามารถเถียงได้เลย

อวี้หยูเฉินหนึ่งในสี่สาวสวยของปินเจียง สถานะสูงส่ง มีออร่าที่ไม่ธรรมดา

ไปไหนมาไหน ก็เป็นจุดเด่น เวลานี้เป็นภาพจริงที่ดีที่สุด

ลูกค้าที่ก่อนหน้ากำลังกินข้าวกันอย่างคึกคัก ต่างก็มองมาด้วยสายตาที่ร้อนแรง จนลืมกินข้าว

"ประธานอวี้ เชิญเข้ามาในห้องครับ!"อาฟู่ยิ้มพูดอย่างสุภาพกับอวี้หยูเฉิน

ขณะที่พูด ก็พาอวี้หยูเฉินไปห้องที่อวี้หยูเฉินไปบ่อยที่สุด

อวี้หยูเฉินกำลังจะตามไป ก็ครุ่นคิด ราวกับว่านึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ และยิ้มพูดว่า:"ช่างเถอะ เรากินที่นี่กันเถอะ!"

ขณะที่พูด เธอเดินตรงไปที่โต๊ะว่างข้างๆ แล้วนั่งลง

ทันทีที่เธอนั่งลง เธอก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่หลินฮ่าว

เธอพบว่า เธอชอบที่จะเห็นความประหลาดใจในตาของหลินฮ่าวเป็นพิเศษ และด้วยความประหลาดใจนี้เอง เธอถึงเลือกนั่งที่นี่

แต่แล้ว สิ่งที่ทำให้เธอผิดหวัง คือในขณะที่มองไป ในดวงตาของหลินฮ่าวกลับเรียบนิ่ง ไม่มีอารมณ์ใดๆ เกิดขึ้นเลย ซึ่งทำให้เธอมีความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

หลินฮ่าวเดินมาตรงหน้าเธอ และนั่งลง เหลือบมองเธอนิ่งๆ แล้วพูดว่า:"ผมคิดว่าคุณควรไปที่ห้อง ที่นั่นเงียบกว่าหน่อย!"

อาฟู่ที่อยู่ข้างๆ ก็รีบไปเข้ามาเช่นกัน ตกตะลึงเล็กน้อย แม้ว่าอวี้หยูเฉินจะมาที่นี่บ่อยๆ แต่มักจะอยู่ในห้อง เขาก็ไม่นึกเลยว่า วันนี้อวี้หยูเฉินจะเลือกกินที่นี่

ทันใดนั้น เขาก็รีบพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"นั่นสิประธานอวี้ คุณเข้าไปในห้องเถอะ!"

อวี้หยูเฉินพูดไม่ออกเล็กน้อย เธอพบว่า อยากเห็นหลินฮ่าวประหลาดใจนั้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ

เดิมทีนั่งอยู่ที่นี่ ก็แค่อยากจะลอง แต่ในเวลานี้ เมื่อได้ยินการห้ามหลินฮ่าวเธอก็มีความคิดที่จะต่อต้าน มาจากไหนไม่รู้ว่า

"เอ่อ……"อวี้หยูเฉินชะงัก ไม่รู้จะพูดอะไรดี

หลังจากนั้นไม่นาน อาฟู่เอาหนี่ว์เอ๋อร์หงโถใหญ่มา และพูดกับอวี้หยูเฉินว่า:"ประธานอวี้ หนี่ว์เอ๋อร์หงนี้ค่อนข้างแปลก ดื่มเยอะไม่ได้ แค่ลิ้มรสก็พอ เข้าใจไหม?"

แม้ว่าอวี้หยูเฉินจะมาทานข้าวที่นี่บ่อยๆ และรู้ว่าอาฟู่มีหนี่ว์เอ๋อร์หงที่ทำเองเก็บไว้ แต่ไม่เคยดื่มเลย ดังนั้นจึงไม่รู้ความหมายที่เขาพูด

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อวี้หยูเฉินโบกมือ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ฉันเข้าใจแล้ว คุณไปเถอะ!"

อาฟู่พยักหน้า วางชุดสาเกลง และเริ่มไปทำอาหาร

"เอาล่ะ ให้ฉันเต็มแก้ว!"

หลังจากที่อาฟู่ไป อวี้หยูเฉินก็มองไปที่หลินฮ่าวและพูดขึ้น

หลินฮ่าวเหลือบมองอวี้หยูเฉิน จากนั้นลุกขึ้น หยิบกระบวยขึ้น และเริ่มตักเหล้าจากโถ

หลังจากเติมเต็มแก้ว หลินฮ่าวดันไปถึงตรงหน้าอวี้หยูเฉินเบาๆ แล้วเติมให้ตัวเองเต็มแก้ว จึงนั่งลง

เมื่อเห็นว่าอวี้หยูเฉินยกแก้วเหล้าขึ้น และกำลังจะดื่ม หลินฮ่าวพูดเตือนว่า:"ฟังอาฟู่จะดีที่สุด แค่ลองชิมก็พอ หนี่ว์เอ๋อร์หง คือเหล้าที่สมัยก่อนใช้สำหรับแลกแก้วสุรากันในหัวเซี่ย"

"พ่อทุกคน ในตอนที่ลูกสาวเกิด จะฝังโถลึกลงไปในดิน เมื่อลูกสาวโตขึ้น และวันที่แต่งงาน จะใช้สำหรับให้ลูกเขยกับลูกสาวแลกแก้วสุรากัน นอกจากนี้ยังใช้เพื่อเคารพผู้สูงอายุอีกด้วย ในเหล้าจะมีส่วนผสมพิเศษบางอย่าง ผู้ชายดื่มแล้วไม่เป็นอะไร ถ้าผู้หญิงดื่มมากไป จะเกิดอาการบางอย่างขึ้น คุณควรระวัง!"