บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 51

“คุณหมอ สามารถรักษาให้หายได้ไหม” ฮุนหยูถามด้วยน้ำเสียงที่ทุ้ม แล้วมองไปยังหมอที่กำลังรักษาลูกชายของเขา

หลังจากที่แพทย์ตรวจอาการบาดเจ็บของฮุนเทียนจ้าวแล้ว เขาก็ส่ายหัวและถอนหายใจว่า: “กระดูกแตกหักไปทั้งร่างกาย ซึ่งมันเป็นเรื่องยากมาก แม้ว่าจะรักษาให้หายขาดแล้วก็ไม่สามารถออกกำลังกายที่หนักๆได้อีกต่อไป”

“ให้รักษาให้ได้ดีที่สุดซะ!” ฮุนหยูพูดด้วยน้ำเสียงโทนต่ำ ลูกชายที่จะรอการรับช่วงต่อกลับถูกทำลาย

“ไปตรวจสอบข้อมูลและที่อยู่ของหลินฮ่าวมาซะ!” ฮุนหยูสั่งลูกน้องของเขา

เขาไม่ได้โง่เหมือนลูกชายของเขาที่ประมาทเกินไป เราต้องรู้เรารู้เขาอย่างกระจ่างชัด ถึงจะสามารถรบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง และหลังจากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับหลินฮ่าวแล้ว ก็จะเป็นเรื่องง่ายที่จะรับมือกับหลินฮ่าว

“แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับตู้เจียงเทา แม้ว่า…” แสงที่เยือนเย็นวาบในดวงตาของฮุนหยู

แม้ว่าตู้เจียงเทาจะมีบุญคุณกับเขา แต่หากเป็นปัญหาของลูกชายล่ะก็ ถ้าไม่ใช่เพราะตู้เจียงเทา ลูกชายของเขาก็คงไม่ต้องจบลงแบบนี้ จนตระกูลเขาเกือบจะไม่คนสืบทอดต่อ

“กริ๊งงงงง!”

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของฮุนหยูก็ดังขึ้น ฮุนหยูเหลือบมองโทรศัพท์แล้วรับสาย

“ฮัลโล่ ฮุนหยู!” เสียงที่คุ้นเคยของตู้เจียงเทาดังมาจากโทรศัพท์

“อืม!” ฮุนหยูตอบอย่างเย็นชา

ตู้เจียงเทารู้สึกถึงอารมณ์ของฮุนหยู และรู้ว่าเหตุการณ์เมื่อวานนี้สะเทือนต่อฮุนหยูเป็นอย่างหนัก

“ฮุนหยู ฉันขอโทษ เรื่องเมื่อวานนี้ฉันเป็นคนวางแผนเอง ฉันไม่รู้ว่าหลินฮ่าวจะแข็งแกร่งจนทำให้เทียนจ้าวได้รับบาดเจ็บเช่นนี้” ในใจของตู้เจียงเทายังคงให้ความสำคัญกับแก๊งเทียนฮุน เพราะหากมีแก๊งเทียนฮุนแล้วจะสะดวกมากในการทำอะไรหลายเรื่องเลย

“ลูกชายของฉันถูกทำลาย!” ฮุนหยูพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“ฉันรู้ ฉันจะชดใช้ให้คุณในเรื่องนี้เอง ส่วนหลินฮ่าวนั้น ไม่ต้องกังวลไป……” ตู้เจียงเทากล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

ฮุนหยูก็ไม่ต้องการทะเลาะกับตู้เจียงเทา ดังนั้นเขาจึงตอบตกลงทันที “โอเค!”

“นายเป็นทหารหน่วยรบพิเศษ?” เมื่อกลับมาบ้าน อวี้หยูเฉินก็เริ่มสงสัยในตัวตนของหลินฮ่าวมากขึ้นเรื่อยๆ และอดไม่ได้ที่จะถามถึงตัวตนของหลินฮ่าว

“รู้มากไปจะไม่ดีต่อเธอเลยนะ” หลินฮ่าวเอนตัวและจ้องไปที่ดวงตาของอวี้หยูเฉิน

ราวกับว่ามีหมอกปรากฏขึ้นในดวงตาของอวี้หยูเฉิน เธอเลียริมฝีปากและจ้องไปที่หลินฮ่าวราวกับสายฟ้าแลบ “หม่อมฉันเต็มใจที่จะบุกน้ำลุยไฟเพื่อคุณเสมอ”

หลินฮ่าวตกตะลึงไป เขาไม่คิดเลยว่าอวี้หยูเฉินที่สูงส่งจะแสดงสีหน้าที่เย้ายวนใจเช่นนี้ ซีอีโอที่สูงส่งทำท่าเหมือนดอกไม้ที่ยอมให้เด็ด ทำให้ร่างกายของหลินฮ่าวไม่ชินเล็กน้อย

“ดูเหมือนว่าบางคนจะเป็นที่นิยมมากในบริษัทนะ!” อวี้หยูเฉินและหลินฮ่าวเข้ามาในบริษัทด้วยกัน และได้ยินการสนทนาของพนักงานเหล่านี้ จึงมองไปที่หลินฮ่าวอย่างติดตลก

หลินฮ่าวยังคงดูเย็นชาเช่นเคย และดูเหมือนว่าการชื่นชมของสาวสวยหลายคนจะไม่มีผลต่อเขา “ทำไมฉันไม่รู้ล่ะ?”

“อยากให้ฉันแนะนำนายไหม” อวี้หยูเฉินพูดล้อเล่นขึ้น วันนี้เธออารมณ์ดี จึงอยากที่จะหยอกล้อหลินฮ่าว

หลินฮ่าวกลอกตาแล้วไม่สนใจอวี้หยูเฉินแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ หยิบหนังสือขึ้นมาพลิกดูไปเรื่อย

เมื่อเห็นท่าทางของหลินฮ่าวเป็นเช่นนี้ อวี้หยูเฉินก็ยิ้มแล้วเริ่มยุ่งกับงานของตัวเอง

……

“พ่อ หลินฮ่าวตายแล้วหรือไม่ ลักษณะน่าเวทนาใช่ไหม แขนขาหักหรือเจ็บปวดมากไหม” ในห้องผู้ป่วยหนักของโรงพยาบาลอันดับหนึ่งของปินเจียง ใบหน้าของหงเฟยเคร่งขรึม และกัดฟันถามด้วยความขุ่นเคือง

เขาแทบรอไม่ไหวที่จะพันมีดหมื่นแล่หลินฮ่าวแล้ว ซึ่งพ่อของเขามีอำนาจพอที่จะล้างแค้นเรื่องนี้ได้

หงห่าวฟานส่ายหัวและพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ “หลินฮ่าวคนนี้มีความแข็งแกร่งมาก ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน”

“อะไรนะ พ่อ แม้แต่พ่อยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา?” หงเฟยเบิกตากว้าง แล้วมองหงห่าวฟานอย่างไม่เชื่อ