บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 53

“ใช่ ฉันมันบ้า ฉันมันบ้าไปแล้วจริงๆ แต่ทั้งหมดนี้มันก็เป็นเพราะเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอแล้วฉันจะจบลงแบบนี้ได้ยังไง!” หงห่าวฟานคำรามด้วยเสียงที่แหบแห้ง

ในความคิดของเขา ถ้าไม่ใช่เพราะอวี้หยูเฉินเลือกหลินฮ่าวเข้ามาดำรงตำแหน่งที่เดิมทีควรจะเป็นของลูกชาย ลูกชายของเขาก็จะไม่ถูกทำลาย จากนั้นเขาจะไม่พบกับหลินฮ่าวและทุกอย่างหลังจากนั้นจะไม่เกิดขึ้น

แต่เขาลืมไปว่าบริษัทนี้เป็นของอวี้หยูเฉิน ในฐานะประธานบริษัทอวี้หยูเฉินให้งานพวกเขา จึงมีสิทธิ์เลือกคนที่มีความสามารถขึ้นทำหน้าที่เป็นหัวหน้าแผนก

อวี้หยูเฉินเลือกที่จะเพิกเฉยต่อหงห่าวฟานเพราะหงห่าวฟานได้บ้าไปแล้ว

“พูดมาสิ!” หงห่าวฟานเห็นว่าอวี้หยูเฉินไม่พูดอะไร จึงตะโกนใส่อวี้หยูเฉิน

“อวี้หยูเฉิน ฉันจะบอกเธอไว้ว่าเธอจบเห่แล้วล่ะ!” หงห่าวฟานพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา

เมื่อหงห่าวฟานได้รับข่าวว่าลูกชายของเขาหงเฟยจะมาถึงในเร็วๆนี้ พอถึงตอนนั้นหากเกิดอะไรขึ้นแล้วล่ะก็ ทุกอย่างในตระกูลหงก็สามารถช่วยกลับมาได้

หลินฮ่าวขับรถเร็วมาก เมื่อรถรอบๆเห็นรถมาเซราติขับผ่านไป ต่างก็เบรกรถแล้วดุว่า: “มีเงินแล้วเจ๋งมากเหรอ ไปตายเร็วๆซะไป!”

“พ่อ!” ในที่สุดหงเฟยก็มาถึง เมื่อเห็นอวี้หยูเฉินใบหน้าของหงเฟยก็ยิ้มขึ้นทันที และดวงตาลามกอนาจารก็ไม่ได้ซ่อนเร้นเลยแม้แต่น้อย

อวี้หยูเฉินเหลือบมองหงเฟยด้วยความรังเกียจ จากนั้นก็หลับตาลงไม่มองดูพ่อลูกที่น่ารังเกียจคู่นี้อีกเลย

“พ่อ! ผมอยาก……” หงเฟยหายใจถี่เล็กน้อย ในอดีตอวี้หยูเฉินมักจะดูสูงส่งราวกับเทพธิดาที่ทำได้เพียงแค่มอง แต่ตอนนี้ไม่คิดเลยว่าเทพธิดานี้จะตกลงสู่พื้นแผ่นดินได้

เมื่อทราบความคิดของลูกชาย หงห่าวฟานก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “อย่ารีบร้อนไป รอให้พ่อทำการอะไรบางอย่างก่อน!”

ทันใดนั้นก็เห็นยาเมล็ดสีขาวปรากฏขึ้นบนมือของหงห่าวฟาน แล้วปรากฏรอยยิ้มที่ลามกอนาจารบนใบหน้าของเขา “หากมีสิ่งนี้แล้ว ไม่ว่าเธอจะ****ก็ตาม เธอก็จะอดใจไม่ไหวหรอก”

ดวงตาของหงเฟยเป็นประกาย สถานะปัจจุบันของเขานั้นค่อนข้างไม่สะดวกจริงๆ แต่ถ้ามีสิ่งนี้แล้ว มันก็จะดีขี้นมา

“ขอบคุณพ่อ!” หงเฟยพูดด้วยรอยยิ้ม

ร่องรอยของความกลัวแวบเข้ามาในดวงตาของอวี้หยูเฉิน เธอเดาได้แล้วว่ามันคืออะไร เมื่อเห็นหงห่าวฟานยื่นมือมาตรงหน้าของเธอ หงห่าวฟานก็พยายามที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงมัน

“หยุดดิ้นสิ คิดว่าตอนนี้ยังต่อต้านได้อยู่อีกเหรอ?” หงห่าวฟานพูดด้วยรอยยิ้ม แล้วดันยาเข้าไปในปากของอวี้หยูเฉิน

“อึม!”

เขาต่อยที่ท้องของอวี้หยูเฉินไปหมัดหนึ่ง จนเธอเปิดปากโดยไม่ตั้งใจด้วยความเจ็บปวด และกลืนยาเม็ดเข้าไป

ดวงตาของอวี้หยูเฉินเปียกเล็กน้อย ทว่าอวี้หยูเฉินก็รีบอดกลั้นมันไว้ เธอไม่จำเป็นต้องแสดงความอ่อนแอของเธอต่อหน้าศัตรู

“อึม!”

“แคว่ก!”

เสื้อผ้าของอวี้หยูเฉินถูกฉีกออก จนเผยให้เห็นผิวที่ขาวเนียน และหงห่าวฟานหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“อยู่กับชายชราอย่างฉันแล้วรู้สึกฟินไปเลยใช่ไหม ไม่ต้องกังวล ฉันจะให้เธอสนุกกับมันอย่างแน่นอน” หงห่าวฟานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ดวงตาของอวี้หยูเฉินเบลอเล็กน้อย และเธอรู้สึกกระหายน้ำมาก

หงห่าวฟานเหยียดมือออกเพื่อสัมผัสจุดอ่อนของอวี้หยูเฉิน และในขณะนั้นก็มีเสียงคำรามของเครื่องยนต์ดังขึ้นอย่างกะทันหัน

“ปัง!”

ประตูโกดังถูกเปิดออก และรถมาเซราติก็ปรากฏตัวขึ้นในโกดัง

“หลินฮ่าว!” หงห่าวฟานและคนอื่นๆไม่คิดเลยว่าหลินฮ่าวจะหาเขาได้เร็วขนาดนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

“หงห่าวฟาน หงเฟย พวกนายพ่อลูกสมควรตาย!” หลินฮ่าวเหลือบมองอวี้หยูเฉินที่ถูกมัดไว้กับเก้าอี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยจิตอาฆาต

หงห่าวฟานและลูกชายของเขาไม่คิดเลยว่าหลินฮ่าวจะรู้สึกตัวได้เร็วขนาดนี้ พวกเขาจึงตกใจมาก