บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 82

“หึ จะไม่ใช่เรื่องจริงได้ยังไง ดูจากท่าทางของโอหยางหงในวันนี้ก็รู้แล้วว่าเป็นเรื่องจริง ไม่มีทางผิดแน่ ๆ ไม่งั้นโอหยางหงจะกล้าจีบอวี้หยูเฉินได้ยังไง” ซ่งเย่แค่นเสียงเย็นทีหนึ่ง พลันเอ่ยเล่าเรื่องราว

“หลินฮ่าว เสี่ยวซ่งพูดถูกไหม?” น้าเหยามองไปที่หลินฮ่าว พลันเอ่ยถามเสียงดัง

หลินฮ่าวพยักหน้า ก่อนจะพูดว่า “เขาพูดถูก แต่ว่าเรื่องบางเรื่องก็อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงได้! “

“เปลี่ยนแปลงงั้นเหรอ หึ! แกมันจะไปรู้อะไร ตอนนี้แกถึงขั้นกระทบถึงงานของซือหย่าแล้ว ซ้ำแกยังอยู่กับซือหย่าอีก แกยังทำให้ซือหย่าเดือดร้อนไม่พออีกหรือไง!” น้าเหยาเอ่ยเสียงเย็น

“พูดอะไรน่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะหลินฮ่าวหาเงินหนึ่งแสนมาได้ ซือหย่าไม่มีทางจะได้เข้าไปในเทียนหยูกรุ๊ปด้วยซ้ำ พวกฉันยังไม่ได้ขอบคุณหลินฮ่าวเลยนะ!” เหยาซื่อจงเอ่ยเสียงขรึม

“หึ! เงินหนึ่งแสนงั้นเหรอ ถ้าไม่ใช่เพราะตอนเด็กพวกฉันรับมันมาเลี้ยง มันจะโตถึงป่านนี้ได้ยังไง เงินหนึ่งแสนนั่นนับอะไร!” น้าเหยาเอ่ยเสียงเย็น

อารมณ์ดีของหลินฮ่าวถูกทำลายโดยสิ้นเชิง

“ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!” หลินฮ่าวจ้องซ่งเย่เขม็ง ซ่งเย่พลันรู้สึกเย็นเชียบไปทั้งร่าง

“ฉันว่าคนที่ควรจะไสหัวออกไปคือแกต่างหาก!” เหยาเสิ่ยเอ่ยอย่างเยือกเย็น

หลินฮ่าวมองไปที่เหยาซื่อจง ก่อนจะเอ่ยว่า “อาเหยา ขอโทษนะครับที่ทำให้อาลำบากใจ!”

พูดเสร็จ หลินฮ่าวก็เดินไปยังประตู ในขณะที่เดินผ่านซ่งเย่ เขาก็ยกตัวซ่งเย่ขึ้นลากตัวออกไป

“ปัง!”

หลินฮ่าวถีบซ่งเย่ออกไปทีเดียว ซ่งเย่ล้มกองอยู่กับพื้น พลันกุมท้องตัวเองไว้

“หลินฮ่าว แกกล้าใช้กำลังได้ยังไง ฉันจะแจ้งความ!” น้าเหยาเห็นดังนั้นก็ตะโกนเสียงดัง ก่อนจะเอามือถือออกมาโทรแจ้งความ

“แม่ ทำอะไรน่ะ!” เหยาซือหย่าแย่งมือถือมาจากแม่ตัวเอง

“พัวะ!”

“ฉันจะบอกแกเองว่าอะไรควรพูด อะไรไม่ควรพูด” หลินฮ่าวเอ่ยเสียงเย็น หน้าของซ่งเย่พลันปูดบวมขึ้นมาเหมือนหัวหมู

“อ๊าก!”

“ฉันจะแจ้งความ!” น้าเหยาฉวยโทรศัพท์ในมือของเหยาซือหย่า ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องแล้วโทรแจ้งความ

“ฮัลโหล คุณตำรวจใช่หรือเปล่า ที่นี่มีคนกำลังต่อยตีกัน!” น้าเหยาแจ้งความแล้ว

หลินฮ่าวไม่ออมมือเลยแม้แต่น้อย ไม่นาน ใบหน้าของซ่งเย่ก็ปูดบวมจนมองไม่ออกอย่างสิ้นเชิง สภาพไม่ต่างอะไรจากหมูตัวหนึ่ง

“อุก......แค่ก......ทำ......อุก!” ซ่งเย่ไม่สามารถแม้แต่จะพูดจนจบประโยคได้

“พี่ พี่รีบไปเร็ว แม่ฉันแจ้งความแล้ว ถ้าตำรวจมาแล้วก็แย่แน่ ๆ” เหยาซือหย่าเอ่ยกับหลินฮ่าว

หลินฮ่าวเผยยิ้มบนใบหน้า ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบว่า “ไม่เป็นไร ตำรวจมาก็ไม่กลัว!”

“หึ! ไม่กลัวไปเถอะ ถ้าตำรวจมา ผู้ร้ายอย่างแกก็คงจะถูกจับเข้าไปติดคุกสักหนึ่งอาทิตย์” น้าเหยาชี้ไปที่หลินฮ่าวพลางเอ่ย

หลินฮ่าวมองน้าเหยาอย่างเยือกเย็น ก่อนจะเอ่ยเสียงขรึมว่า “น้าเหยา น้าคือผู้ใหญ่ มีหลายอย่างที่ผมไม่อยากจะพูดมาโดยตลอด แต่วันนี้ผมรู้สึกว่าผมควรจะพูดกับน้าดีๆแล้ว!”

“อย่าเชื่อคำพูดใครมั่วซั่ว ไม่งั้นจะเสียเปรียบเอาได้” หลินฮ่าวเอ่ยเสียงเย็น