บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 92

“มองอะไร?” อวี้หยูเฉินหน้าแดง ลอบเอ่ยในใจว่าน่าอายชะมัด มาทำท่าแบบนี้ต่อหน้าเขาได้ยังไงกัน

“แค่กๆ!” หลินฮ่าวกระแอมเสียงไอสองทีอย่างกลบเกลื่อน

“ทนไม่ได้แล้วใช่ไหมล่ะ ทนไม่ได้ก็กระโจนใส่ฉันสิ!” อวี้หยูเฉินหยอกล้อหลินฮ่าวกลั้วขำ

เขาสังเกตว่าหลินฮ่าวเป็นคนที่มีความอดทนสูงมากๆ

อวี้หยูเฉินชอบเย้าแหย่หลินฮ่าวเป็นที่สุด เพราะยังไงหลินฮ่าวก็ไม่ทำอะไรเธออยู่ดี

“ระวังผมจะกินคุณ!” หลินฮ่าวเอ่ยเสียงเหี้ยม

อวี้หยูเฉินโต้กลับอย่างไม่ยอมว่า “กินได้ก็ยิ่งดีสิ! ให้นายกิน นายกล้าไหมล่ะ?”

หลินฮ่าวหมดคำพูด พูดตามตรงเขาก็ไม่กล้ากินจริงๆ ในใจเขายังคงมีอีกคนอยู่ ดังนั้นหลินฮ่าวไม่มีทางทำแบบนี้อย่างแน่นอน

“คุณชนะแล้ว!” หลินฮ่าวเอ่ยเสียงขรึม

แม้ตัวเองจะชนะ ทว่าในใจอวี้หยูเฉินก็ยังคงหม่นหมองเล็กน้อย เธอพูดมาถึงขั้นนี้แล้ว แต่หมอนี่ก็ยังนิ่งเป็นทองไม่รู้ร้อน นี่ร่างกายเขามีปัญหาอะไรหรือเปล่า

“หลินฮ่าว นี่นายไม่ไหวหรือเปล่า?” อวี้หยูเฉินถามโพล่ง

“พรวด!” หลินฮ่าวสำลักชานมอย่างอดไม่ได้

“แค่กๆ! อวี้หยูเฉินผมบอกคุณนะ ถ้าคุณยังกล้าพูดคำนี้อีก รับรองว่าผมจะกินคุณแน่ ๆ แถมกินแล้วก็จะไม่รับผิดชอบด้วย!” หลินฮ่าวเอ่ยอย่างโหดเหี้ยม

สายตาของหลินฮ่าวทำให้อวี้หยูเฉินสะดุ้งตกใจ ไม่กล้าพูดอะไรอีก

......

ทั้งคู่เดินออกจากร้านเครื่องดื่มเย็น ตลอดทั้งทางไม่มีใครพูดอะไรสักคำ

จู่ ๆหลินฮ่าวก็เห็นตึกตรงข้ามมีแสงสะท้อน พลันรีบกระโจนใส่อวี้หยูเฉินที่อยู่ข้างๆทันที

“นายคงไม่ใช่ว่าอยากตอนนี้หรอกนะ?” อวี้หยูเฉินไม่เข้าใจ นึกว่าหลินฮ่าวจะทำเรื่องบ้าๆที่นี่

“พรวด!” กระสุนลูกหนึ่งถูกยิงไปที่ที่หลินฮ่าวยืนอยู่เมื่อกี้นี้ “อย่าพูด มีนักฆ่า!” หลินฮ่าวเอ่ยเสียงขรึม หลินฮ่าวรีบพาอวี้หยูเฉินไปหลบอยู่ที่มุมปลอดภัยอย่างว่องไว

“เหอะ หลบเก่งดีนี่ ฉันจะดูว่าแกจะหลบไปได้ถึงเมื่อไหร่” พลแม่นปืนเห็นหลินฮ่าวเข้าไปหลบอยู่ในจุดบอด ก็พลันเผยรอยยิ้มที่มุมปากอย่างสนุก