บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 96

ดูเหมือนว่าเรื่องของลูกสาวกับหลินฮ่าวจะเริ่มเสี่ยงแล้วละนะ

ทว่าเหยาซื่อจงเองก็ไม่ใช่คนใจแคบ ลูกหลานย่อมมีวาสนาของลูกหลานเอง ปล่อยพวกเขาไปเถอะ! มีเรื่องราวมากมายที่ไม่อาจฝืนร้องขอได้

“อาเหยา วันนี้หมอว่ายังไงบ้างครับ!” หลินฮ่าวถาม

“ตอนเช้ามีหมอมาดู เทพหมอจอห์นอะไรนั่นก็มาดูด้วย บอกว่าอีกสองวันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว” เหยาซื่อจงยิ้มเอ่ย เขาแทบจะรอไม่ไหวแล้ว อยู่แต่ในห้องผู้ป่วยนั้นน่าเบื่อมากจริงๆ

“อืม หมอจอห์นบอกแบบนั้นก็ดี” หลินฮ่าวยิ้มเอ่ย คิดไม่ถึงว่าจอห์นจะมาดูด้วยตัวเอง แต่ก็ใช่ ความสัมพันธ์ของเขากับเหยาซื่อจงพวกจอห์นเองก็รู้ดี

“อาเหยา อากินข้าวหรือยังครับ?” หลินฮ่าวถาม

“กินแล้วล่ะ เมื่อกี้น้าเหยาเพิ่งกลับไป พวกนายยังไม่ได้กินสินะ ไม่ต้องสนใจฉัน ไปกินข้าวกันเถอะ” เหยาซื่อจงเอ่ยยิ้มๆ พลันส่งสายตาให้เหยาซือหย่า

“ครับ งั้นพวกผมไปกินข้าวกันก่อนนะครับ” หลินฮ่าวยิ้มเอ่ย

หลินฮ่าวกับอวี้หยูเฉินออกมาจากห้องพร้อมกัน เหยาซือหย่าไม่ได้ตามมา หลินฮ่าวกับอวี้หยูเฉินมาที่ห้องผู้ป่วยของย่าถัง

ปู่ถังเห็นหลินฮ่าวมาแล้ว ก็รีบผุดลุกขึ้นยืนมาต้อนรับทั้งสองคน “หลินฮ่าว นายมาแล้ว!”

“อืม ผมมาดูย่าถังน่ะ ดีขึ้นบ้างหรือยังครับ?” หลินฮ่าวยิ้มถาม

“อืม ดีขึ้นเยอะแล้วล่ะ คุณหมอจอห์นบอกว่าพักฟื้นอีกหนึ่งเดือนก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ในที่สุดฉันเองก็จะได้เบาใจสักที!” ปู่ถังพูดกลั้วหัวเราะ

“อืม งั้นก็ดีแล้วล่ะ!จริงสิ คนนี้คือประธานบริษัทพวกผม อวี้หยูเฉิน!” หลินฮ่าวแนะนำ

“สมกับเป็นอวี้หยูเฉินของหนึ่งในสี่สาวงามแห่งปินเจียง ไม่ธรรมดาจริงๆด้วย” ปู่ถังพูดยิ้มๆ รู้ดีว่าอวี้หยูเฉินคือใคร

หลินฮ่าวเริ่มสงสัยใคร่รู้ในตัวตนของปู่ถังขึ้นมาเล็กน้อย เหมือนว่าปู่ถังจะรู้จักคนพวกนี้ของปินเจียงเป็นอย่างดี

“คุณคืออดีตเลขาธิการพรรคฯประจำนคร ถังกั๋วจงสินะ?” อวี้หยูเฉินมองชายชราที่อยู่ตรงหน้า รู้สึกคุ้นตาเป็นอย่างมาก ใช้ความคิดไปพักหนึ่งก็พลันนึกชื่อหนึ่งออกในหัว

ปู่ถังพยักหน้ายิ้มๆ “คิดไม่ถึงเลยว่าแก่ขนาดนี้แล้ว จะยังมีคนจำฉันได้อีก!”

หลินฮ่าวส่ายหัวเอ่ยว่า “ผมก็แค่ช่วยโทรหาเขาเท่านั้นเอง”

“หลินฮ่าว ขอบคุณมากนะ!” ย่าถังที่นอนอยู่บนเตียงเองก็มองหลินฮ่าวอย่างซาบซึ้ง

หลินฮ่าวส่ายหัวเอ่ยว่า “คุณย่าพักผ่อนดีๆเถอะครับ ได้ออกไปไวๆปู่ถังถึงจะสบายใจนะครับ”

“อืม!”

อวี้หยูเฉินที่ยืนดูอยู่ข้างๆยิ่งรู้สึกสงสัยใคร่รู้ในตัวของหลินฮ่าว แต่ก่อนแค่รู้สึกว่าหลินฮ่าวมีความสามารถดีไม่เลว สามาถปกป้องความปลอดภัยของเธอ และจัดการเรื่องบางเรื่องได้

ตอนนี้ดูแล้ว เกรงว่าความสามารถของหลินฮ่าวคงไม่ได้มีเพียงเท่านี้ ก่อนหน้านี้ก็พวกผู้บริหารที่จู่ ๆก็เปลี่ยนพฤติกรรมกันจนชวนงง อวี้หยูเฉินยังจำได้ว่าหลินฮ่าวเอ่ยคำพูดหนึ่งว่า “ปล่อยให้ผมจัดการเอง!”

ตอนนี้ก็รู้จักกับจอห์นอีกคน ในความคิดของอวี้หยูเฉิน หมอจอห์นคนนี้เหมือนจะมีชื่อเสียงมากๆในระดับนานาชาติ แต่หลินฮ่าวกลับเรียกคนคนนี้มาได้ด้วยโทรศัพท์สายเดียว

ทว่าผู้ชายตรงหน้าที่มากความสามารถขนาดนี้กลับเป็นแค่คนขับแท็กซีคนหนึ่ง ใครมันจะไปเชื่อกัน? ไม่ว่ายังไงก็อวี้หยูเฉินคนหนึ่งแล้วที่ไม่เชื่อ