BAD GUY ของเล่นใต้อาณัติ NC20++ นิยาย บท 8

บทที่ 8 ป่วยจริง

สองวันต่อมา

อีริคเดินอาด ๆ เข้ามาในห้องทำงาน หลังจากเขาไม่ได้เข้าร่วมประชุมเมื่อสองวันก่อน พาเวลโค้งคำนับเล็กน้อยแล้ววางแฟ้มงานลงบนโต๊ะทำงานเจ้านาย

"ใจคอนายจะให้ฉันทำงานทันทีที่มาถึงเลยเหรอ"

"ขออภัยครับนาย แต่นี่เป็นแบบสรุปการประชุมที่ผ่านมาครับ"

อีริคปรายตามองเพียงนิด

"เอาไปไกล ๆ มือกู" เขาเขี่ยแฟ้มงานจนหล่นลงพื้น ขณะเดียวกันประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดเข้ามาอย่างไร้มารยาท ทั้งพาเวลและอีริคต่างหันมอง

"โอ๊ะโอ๋...มาขัดจังหวะหรือเปล่าเนี่ย"

"จุ้นจ้านอะไรอีกล่ะ นี่สนามม้าฉันก็ให้เข้าออกตามสบาย แล้วนี่จะมาป่วนออฟฟิศฉันอีกเหรอ"

"เปล่า เห็นพี่เป็นคนยังไงวะ"

"คนวุ่นวายคนหนึ่ง"

"น้อย ๆ หน่อยเหอะ"

"แล้วมาทำไม" อีริคกดเสียงต่ำถามซินซิน เธอยกยิ้มมุมปากยากที่จะคาดเดา

"เย็นนี้พ่อนัดกินข้าวกับเพื่อน แล้วฉันต้องไปด้วยน่ะ"

"เลยจะให้ฉันไปเป็นเพื่อน?"

"ฉลาดมากน้องชาย"

"ไม่" อีริคปฏิเสธ

"ไม่อะไรกัน ไปเหอะนะ ไปนะน้องชายพี่"

"อย่ามาทำให้รำคาญ" อีริคปัดมือซินซินออกจากแขน "เพื่อนเธอก็มี ชวนมันไปดิ"

"ไม่เอา เดี๋ยวพ่อดุเอา"

"นี่..." อีริคชี้หน้าซินซิน "กับกูไม่เกรงใจ แต่กับไอ้เพื่อนคนนั้นกลับเกรงใจนะ"

"ก็กูเกรงใจ" ซินซินเบ้ปากใส่ "ไปไม่ไป" เธอกอดอกถาม

"อืม"

"เก่งมากน้องพี่"

อีริคปรายตามองซินซิน ก่อนจะทำท่ายิงปืนใส่ขมับพี่สาว

"นี่ถ้าเป็นคนอื่นคงลงไปนอนคุยกับรากมะม่วงแล้ว"

"หึ!" ซินซินแค่นหัวเราะในลำคออย่างนึกขำ "ก็คงตายกันไปข้างหนึ่ง"

ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก จากนั้นจึงนั่งทำงานต่อโดยที่ซินซินก็นั่งอยู่ในห้องกับเขา แต่เธอไม่ได้รบกวนหรือสร้างความรำคาญใด ๆ ให้เขา

16:00

พาเวลทำความเคารพเจ้านายแล้วเดินออกไปจากห้องทำงานในทันที การกระทำผิดสังเกตของลูกน้องหนุ่มสร้างความสงสัยให้ซินซินเป็นอย่างมาก แต่เธอนั้นไม่ได้เอ่ยถามอีริคเพื่อคลายความสงสัยให้ตัวเอง เลือกที่จะจับตามองปฏิกิริยาของน้องชายไปเรื่อย ๆ แทน

"ต้องไปเปลี่ยนชุดไหม" อีริคเงยหน้าขึ้นมาถามซินซิน เผื่อเธอรอให้เขาทำงานเสร็จก่อนแล้วค่อยไปเปลี่ยนชุด ทว่าทำแบบนั้นคงเสียเวลาเปล่า

"ไม่ ไปชุดนี้"

"อืม ดีแล้ว" พอได้คำตอบจากเธอแล้ว เขาจึงทำงานต่ออีกนิดหน่อย พอเสร็จก็ลุกขึ้นไปหาพี่สาวแล้วยื่นมือไปหาเธอ "อะไรกัน ฝ่าดงกระสุนมานับครั้งไม่ถ้วน กะอีแค่พ่อชวนไปกินข้าวเย็นนี้แท้ ๆ กลับกลัวจนแสดงออกชัดเจนแบบนี้เหรอ" รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏบนใบหน้าคมเข้ม

"แกก็รู้ว่าพ่อไม่ชอบขี้หน้าฉัน"

"แล้วยังไงวะ นี่ลูกนะ"

"..."!

"เลือกเอา จะไปหรือจะอยู่ที่นี่"

"อย่ากดดันได้ไหม"

"ไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องทำ มันเป็นเรื่องที่เธอต้องตัดสินใจต่างหาก แต่ก็ช่วยคิดให้เร็วหน่อย ฉันไม่ชอบรอใคร" อีริคหันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานอีกครั้งหนึ่ง เขาเคาะนิ้วกับโต๊ะจนเกิดเสียงดัง เป็นการกดดันซินซินทางอ้อมด้วย

"อืม ไปกันเถอะ" เธอลุกขึ้นแล้วหันไปมองอีริค

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน