BAD GUY ของเล่นใต้อาณัติ NC20++ นิยาย บท 9

บทที่ 9 สำออย

หลังจากกินข้าวเสร็จ อีริคก็ขอตัวกลับก่อนซึ่งซินซินก็ขอติดรถกลับมาด้วย

"ใจคอจะไม่อยู่คุยกับพ่อเธอหน่อยเหรอ"

"คุยอะไรอีก ในโต๊ะอาหารนายก็ดูออกว่าพ่อเหน็บแนมฉันเรื่องงานแค่ไหน อยู่ต่อก็คงถูกตำหนิอีกเหมือนเคย" หญิงสาวทำหน้าเบื่อหน่ายขั้นสุด "ขอบใจนะ ถ้านายไม่มาด้วย ป่านนี้คงถูกพ่อดุไปหลายยก"

"ถ้าเป็นฉันนะ..." อีริคไม่พูดอะไรต่อ เขาเพียงเลียริมฝีปากตัวเองแล้วเปิดประตูก้าวขึ้นรถ ส่วนซินซินหันไปพยักหน้าให้ลูกน้องที่เดินตามมา บอกพวกเขาว่าไม่ต้องตามเธอกับอีริค

"แล้วนี่จะไปไหนต่อ"

"บ้าน คอนโดฯ คลับ นั่งกินไวน์ชิลๆ"

"สรุป?"

"ไม่บอก"

"เออ"

ซินซินหันไปมองนอกกระจก ก่อนจะพึมพำเสียงอ่อน

"ถ้าฉันเกิดมาเป็นผู้ชายคงดีนะ"

"ทำไมคิดแบบนั้น เกิดเป็นผู้หญิงไม่ดีตรงไหน"

"..." เธอไม่ตอบแถมยังทำหน้ามุ่ยใส่เขาอีก หากให้อธิบายว่าทำไม คงต้องจอดรถคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว และไม่รู้ว่าจะจบที่ตรงไหน เกิดมาในตระกูลคนจีนแท้ ต้นตระกูลก็อยากให้ลูกผู้ชายสืบทอดนามสกุล แต่เธอดันเกิดมาเป็นผู้หญิงนี่สิ

ครืด~ ครืด~

โทรศัพท์อีริคสั่นสะเทือนอยู่ในกระเป๋ากางเกง เขาล้วงหยิบออกมากดรับสาย ทว่าโทรศัพท์กลับเชื่อมต่อกับรถทำให้ซินซินที่นั่งอยู่ด้วยกันได้ยินเสียงพาเวล น้ำเสียงเขาเหมือนกำลังตกใจด้วย

(คนโปรดน่าจะต้องปะ...)

อีริคตัดสายลูกน้องแล้วหันมามองหน้าคนข้างกาย

"คนโปรด? ใครเหรอ"

"เด็ก"

"เลี้ยงเด็ก? แล้วเด็กที่ว่าตัวโตแค่ไหนแล้ว" ซินซินพยักพเยิดหน้าถามน้องชาย แต่อีริคไม่ตอบ พอมาถึงบ้านเขาก็โบกมือให้เธอแล้วขับออกมาจากหน้าบ้านซินซิน มุ่งหน้าไปที่คอนโดมิเนียมทันที

"เอ่อนายครับ" พาเวลเลิ่กลั่กที่เห็นเจ้านายลงจากรถ เดินมาหาเขา "เธออาการไม่ค่อยดีครับ"

"นายกำลังทำฉันหงุดหงิดนะพาเวล" อีริคปรายตามองลูกน้อง เขายังหงุดหงิดใจไม่หายที่พาเวลโทรไปรบกวน

อีริคขึ้นไปที่ห้องพัก เพื่อให้เห็นกับตาว่าคนโปรดไม่สบายหนักอย่างที่พาเวลรายงาน พอเข้ามาในห้องก็เจอกับแม่บ้านที่คอยเช็ดตัวให้คนโปรดอยู่

"สำออย" ฝ่ามือหนาคว้าจับแขนเรียวเล็ก ก่อนจะออกแรงกระชากร่างเล็กลุกขึ้นมา แรงกระชากมหาศาลพาร่างเล็กลอยมากระแทกอกแกร่ง ใบหน้าสวยเหยเกเล็กน้อย จากพิษไข้ทำให้เธอไม่รับรู้ความเจ็บปวด อนึ่งร่างกายกำลังด้านช้ากับความเจ็บปวดนี้ "ฉันรู้ว่าเธอต้องการอะไร อย่ามาสำออย" อีริคยังไม่ปักใจเชื่อ ว่าคนโปรดจะป่วยหนัก

"นายครับ" พาเวลมองไปที่ใบหน้าซีดเซียว แรงกระแทกเมื่อครู่ทำให้เลือดกำเดาเธอไหลออกมาเปรอะเปื้อนเสื้ออีริค

"ฉันจะจัดการกับเธอยังไงดี!" เขากำหมัดแน่น ก่อนจะพยักหน้าให้พาเวล

สามชั่วโมงต่อมา

คนโปรดปรือตาหนักอึ้งขึ้นมองเพดานห้อง ห้องพักกว้างขวางแถมยังมีเฟอร์นิเจอร์ครบทุกอย่าง แต่มันที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เธอคุ้นเคย

"อื้อ~" หญิงสาวเปล่งเสียงครางแหบพร่า เธอรู้สึกปวดหนึบที่จมูกมาก จนต้องยกมือขึ้นมากุมไว้

"ฟื้นแล้วเหรอ" พาเวลเอ่ยถาม พร้อมกับวางถาดอาหารลงบนโต๊ะข้างเตียง

"ที่นี่ที่ไหนเหรอคะ ทะ ทำไมไม่คุ้นตาเลย"

"อย่าถามมาก มากินข้าวแล้วก็กินยา"

"อ๊ะ!" เธอก้าวลงจากเตียง แต่ก็ถูกรั้งไว้ด้วยสายน้ำเกลือ "ที่นี่ที่ไหน ทำไม..." เพราะวิวด้านนอกไม่ใช่วิวตึกสูงเหมือนที่เคยเห็น เธอจึงเดินออกไปที่ระเบียงและกวาดสายตามองด้วยความตื่นเต้นปนอยากรู้ว่ามันคือที่ไหนกันแน่

สนามหญ้ากว้างขวาง มีบ้านติดกันอยู่หลายหลังและมีคนใส่สูทสีดำยืนอยู่รอบบ้าน

"อาการเป็นยังไงบ้างครับ" น้ำเสียงนุ่มนวลของผู้มาใหม่เรียกความสนใจจากคนโปรดให้ละสายตาจากภาพเบื้องหน้ากลับไปมองยังต้นทางของเสียง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน