Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 68

@หนึ่งเดือนต่อมา

#งานแต่งสุดหรูในโรงแรมห้าดาว

เจ้าบ่าวและเจ้าสาวเดินเคียงคู่กันมาในชุดสีขาวสวยงามสง่า แขกที่มาร่วมงานต่างปรบมือรัวๆ ให้จนเกิดเสียงดังขึ้นชั่วขณะ

ทั้งสองสวยและหล่อเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก ลูกฝาแฝดทั้งสองก็ใส่ชุดไทยชายหญิงน่ารักสมวัย

"คนเยอะจังเลยคุณ ไหนบอกว่าคนไม่เยอะไง" หญิงสาวกระซิบถามคนข้างๆ เพราะเข้าใจว่างานแต่งจัดเป็นงานเล็กๆ เชิญแขกเหรื่อมาไม่กี่คน

แต่ไม่คิดว่าจะมีคนมาร่วมงานเยอะขนาดนี้ และแต่ละคนก็เป็นนักธุรกิจระดับแนวหน้าทั้งนั้น

"นี่แค่คนรู้จักที่สนิทกันนะ พ่อผมแค่จัดให้เบาะๆ ไม่ใหญ่โตมาก"

"นี่น่ะเหรอที่เรียกว่าไม่ใหญ่โต" มายบ่นพึมพำ สำหรับพวกเขาอาจจะไม่ใหญ่โตอะไร สำหรับเธอมันใหญ่โตมาก คนมาร่วมงานแต่งนี้เยอะมากๆ มองไปทางไหนก็เจอแต่คนทางนั้น

"ลูกชายเจ้าของอสังหาริมทรัพย์แต่งงานทั้งทีก็ต้องให้สมฐานะหน่อยสิ จะให้น้อยหน้าคนอื่นได้ยังไง" เวคินบอก ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับแขกที่มาร่วมงาน

ก็นั่นน่ะสินะ ลูกชายเจ้าของอสังหาริมทรัพย์จะแต่งงานทั้งทีก็ต้องจัดให้สมฐานะหน่อยสิ ไหนจะเปิดตัวหลานฝาแฝดอีก งานนี้พ่อของเวคินจัดหนักจัดเต็มเลย

มายเคยเห็นแต่ในทีวีกับการจัดงานแต่งแบบนี้ ไม่คิดว่าตัวเองจะได้มายืนอยู่ตรงจุดนี้ เธอไม่ได้มีความคิดเลยว่าจะต้องได้แต่งงานมีครอบครัวดีๆ แค่ชีวิตนี้ได้เป็นแม่ที่ดีคอยเลี้ยงดูลูกๆ จนพวกแกได้เติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพแค่นี้ก็มากพอสำหรับคนอย่างเธอแล้ว

มายเธอก็ไม่ได้มีญาติหลงเหลืออยู่ที่ไหน มีเพียงพี่ชายคนเดียวเท่านั้นที่เป็นญาติผู้ใหญ่ของเธอ

@เวลาต่อมา

งานแต่งดำเนินไปได้ด้วยดี จนกระทั่งถึงตอนที่พิธีกรเชิญทั้งสองขึ้นไปกล่าวคำพูดบนเวที เวคินไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากมายเพราะเขาเองก็เข้าสังคมเจอคนเยอะแยะมากมายแบบนี้อยู่แล้ว

แต่กับมายเธอตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นจนมือเย็นเฉียบไปหมด เพราะเธอไม่เคยเข้าสังคมไม่เคยเจอคนเยอะๆ แบบนี้เลย และเธอก็ไม่เคยอยู่ตรงไหนแล้วเป็นจุดเด่นได้มากขนาดนี้

"กลัวเหรอ?"

"ไม่ได้กลัวค่ะ ฉันแค่ตื่นเต้น" เธอบอกไปตามตรง พร้อมกับปั้นหน้ายิ้มให้กับเขา

ไม่ใช่ว่าวันนี้เป็นวันไม่ดีสำหรับเธอ แต่เพราะเธอตื่นเต้นมาก จนเวลายิ้มก็ต้องฝืนเอา

"ไปเถอะไม่ต้องกลัวหรอก วันนี้เป็นวันดีของเรานะ ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นไม่มีใครว่าอะไรคุณหรอก"

"..."

ก็ถ้าพ่อของเวคินอนุมัติแล้วก็ไม่มีใครกล้าพูดกล้าทำอะไรทั้งนั้น ทุกคนที่มาก็ล้วนแต่เป็นนักธุรกิจที่ทำงานร่วมกัน และทุกคนก็เกรงใจพ่อของเวคินมาก

เวคินจับมือเจ้าสาวของเขาแล้วพาเธอเดินขึ้นไปบนเวที ก่อนจะมีเสียงปรบมือดังขึ้นรัวๆ ต้อนรับคู่บ่าวสาว

"เอ่อ...ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดมากหรอกนะครับ เอาเป็นว่าเราสองคนผ่านอะไรด้วยกันมามาก ผิดใจกันบ้างทะเลาะกันบ้างดีกันบ้างเป็นธรรมดาของชีวิตคู่ครับ มันต้องมีสีสันแต่งเติมกันบ้างจะได้ไม่จืดชืดจนน่าเบื่อมากเกินไป ทั้งนี้ทั้งนั้นก็...คงจะอีกไม่นานครับ ที่ทุกคนจะได้เจอหน้าหลานคนที่สามเร็วๆ นี้ แหะๆ ผมกำลังเร่งปั๊มทายาทให้กับพ่ออยู่ครับ" เวคินพูดจบก็หัวเราะออกมาเล็กน้อย ส่วนมายก็ยืนหน้าแดงเพราะอายมากๆ

"เจ้าสาวล่ะครับพูดอะไรสักหน่อยมั้ย"

"..." เธอส่ายหัวรัวๆ เพราะไม่กล้าพูด พร้อมกับยิ้มเจื่อนๆ แก้เขิน

"อ่าไม่เป็นไรครับ เอาเป็นว่าเจ้าบ่าวพูดคนเดียวก็พอครับ เจ้าสาวของเราคงอายเพราะวันนี้คนเยอะมากๆ เลย" พิธีกรพูดแซว

"เชิญทุกท่านตามสบายเลยนะครับ ผมขอตัวก่อน"

เวคินพาเจ้าสาวเดินลงมาจากเวที ก่อนจะพากันไปเปลี่ยนชุดในห้องของโรงแรม

เพื่อให้เธอสบายใจและคลายความกดดัน เขาจึงพาเธอมาอยู่ในห้องนอนก่อนแทน

"เป็นไงบ้าง หายตื่นเต้นหรือยัง"