Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 72

6 ปีต่อมา 

หลังจากที่คลอดลูกคนที่ 3 ได้ 2 ปี ฉันก็มีลูกอีกคนนึงและก็ปิดอู่เรียบร้อยเลยนั่นก็คือการทำหมัน เพราะไม่อย่างนั้นคุณเวคินก็คงจะทำให้ฉันมีลูกขึ้นมาอีกชัวร์ 

คุณหมอก็ยังไม่อยากให้ฉันทำเพราะอายุยังน้อย แต่ถ้าฉันไม่ทำเปอร์เซ็นที่ฉันจะมดลูกแตกก็มีมากเลยทีเดียวเพราะท้องเยอะมาก ฉันก็เลยอ้อนวอนขอให้คุณหมอทำหมันให้ฉันเลยหลังจากที่ผ่าคลอดคนที่ 4 เสร็จ 

ตอนนี้วุ่นวายมากๆ เลย ลูกฝาแฝดทั้งสองคนตอนนี้ก็โตขึ้นมากแล้ว คนที่ 3 ก็อายุ 6 ขวบกว่าๆ น้องเล็กสุดคือ 4 ขวบกว่าเช่นกัน วัยกำลังซนเลย ลูกของพี่หมอกก็มี 2 คน อีกคนนึง 6 ขวบส่วนอีกคนนึงก็ 5 ขวบ วันไหนที่ครอบครัวของเราได้มารวมตัวกัน ฉันบอกได้เต็มปากเลยว่ามันเป็นอะไรที่วุ่นวายมากๆ 

จากตระกูลเล็กๆ พ่อกับแม่ของคุณเวคินก็มีเพียงคุณเวคินคนเดียว ลูกบุญธรรมอีก 1 คน แต่ในตอนนี้มีหลานวิ่งอยู่กันให้เต็มไปหมด กลายเป็นตระกูลใหญ่ที่มีลูกหลานเยอะแยะมากมายสมใจคุณปู่ที่อยากได้หลานมากๆ ในตอนนั้น 

ถ้าอย่างนั้นฉันขอแนะนำลูกๆ ของฉันและก็หลานในตระกูลนี้ให้ฟังทั้งหมดเลยก็แล้วกัน 

ฉันกับคุณเวคินมีลูกกัน 4 คน 2 คนแรกเป็นฝาแฝดกัน สกาย กับ สโนว์ คนกลางเป็นผู้ชายชื่อ คาลมิน ส่วนน้องเล็กสุดเป็นผู้หญิง ชื่อน้อง มายา ชื่อนี้คุณเวคินเป็นคนตั้งให้ 

พี่หมอกบอกกับพี่เนย มีลูกกันสองคน คนโตสุดเป็นผู้หญิงชื่อว่า น้อยเมย ชื่อคล้องจองกับแม่ ส่วนคนเล็กเป็นผู้ชายชื่อว่า น้องเหม แต่เห็นมีชื่อเต็มว่าเหมราช และก็ปิดอู่เรียบร้อยแล้วเช่นกัน 

ส่วนพี่สาวของคุณเวคินก็มีลูกชายเพียงคนเดียวนั่นก็คือน้องอัศวิน เพื่อนรักสุดแสบของสองฝาแฝด 

เป็นครอบครัวใหญ่ที่ดูวุ่นวายมากเลยใช่ไหมล่ะ 

พี่สาวของคุณเวคินก็แสนดีมากๆ เลย เธอไม่เคยอิจฉาไม่เคยพูดถึงเรื่องสมบัติอะไรเลย เพราะตอนนี้ก็ได้งานทำเป็นเจ้าของบริษัทอยู่ที่ต่างประเทศ และก็กำลังไปได้สวยเลยด้วย ไม่เคยมายุ่งวุ่นวายอะไรเลยกับบริษัทของคุณเวคินที่นี่ 

ทุกอย่างมันลงตัวหมดแล้ว ฉันเองก็เป็นแม่บ้านคอยเลี้ยงดูลูกสาวคนเล็กที่ตอนนี้ยังไม่ไปโรงเรียนเหมือนกับพวกพี่ๆ เขา 

#บ้านหลังใหญ่ 

ฉันกับพี่เนยนั่งมองลูกๆ กำลังวิ่งเล่นด้วยกันที่สนามหญ้ากว้างใหญ่ในบ้านของพ่อกับแม่คุณเวคิน วันนี้เป็นวันรวมตัวครอบครัวของเรา ที่บ้านก็เลยคึกคักเป็นพิเศษ 

ส่วนหนุ่มๆ ก็ไปช่วยกันยืนเตรียมของกิน ปิ้งย่างให้เด็กๆ ฉันพี่เนยและพี่สาวของคุณเวคินก็เลยไม่ต้องทำอะไร นอกจากนั่งดูเฉยๆ 

"ดูเด็กๆ จะมีความสุขกันมากเลยนะเนี่ย" พี่เนยพูดพร้อมกับหันมายิ้มให้ฉันและพี่สาวของคุณเวคิน 

"นานๆ ทีเราจะได้มาอยู่ด้วยกันแบบนี้มั้งคะ" ฉันตอบพี่เนย 

เด็กๆ รู้จักกันก็จริง เคยเล่นด้วยกันบ่อยก็จริง แต่ก็ไม่ได้ตัวติดกันขนาดนั้น อยู่บ้านใครบ้านมัน ไปโรงเรียนก็ใช่ว่าจะเจอกันบ่อยเพราะไม่ได้อายุเท่ากันหมด 

"จริงค่ะ นานๆ ทีได้กลับมาบ้านแล้วเจออะไรแบบนี้ มันมีความสุขมากๆ เลย มีความสุขจนไม่อยากกลับไปต่างประเทศอีกเลย" พี่สาวของคุณเวคินพูด 

ฉันเข้าใจนะว่าพี่สาวของคุณเวคินต้องไปทำงานต่างประเทศ จะทิ้งไปเลยแล้วกลับมาอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้ อยากให้ลูกชายไปอยู่ด้วยแต่แกก็ไม่ยอมไป เพราะติดเพื่อนติดปู่กับย่าอยู่ที่นี่มากกว่า 

ตอนแรกฉันเคยแอบคิดว่าพี่สาวของคุณเวคินไม่สนใจลูกเลยทิ้งลูกไว้ตั้งแต่แบเบาะแล้วก็หนีไปต่างประเทศเอาตัวรอดคนเดียว จนตอนนี้ฉันถึงได้รู้ว่างานมันสำคัญมากจริงๆ 

แต่ก็ไม่ได้ทิ้งไปนานขนาดนั้น เพราะไม่อยากเอาลูกเดินทางไปมาข้ามประเทศบ่อยๆ ก็เลยต้องให้แกอยู่ที่นี่กับปู่ย่าและคุณเวคิน

"สาวๆ ของอร่อยเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ" 

"ค่า" ฉันขานตอบรับ ก่อนจะมองไปที่เด็กๆ ที่กำลังวิ่งเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน พวกแกคงยังไม่อยากกินตอนนี้หรอก ดูเหมือนว่าจะยังสนุกกับการเล่นด้วยกันอยู่ 

"นั่งมองอะไร" คุณเวคินจับตรงหัวไหล่ของฉันแล้วลูบขึ้นลงเบาๆ 

"คุณดูสิ อะไรเอ่ยไม่เข้าพวก" ฉันชี้ไปที่เด็กๆ กลางสนามหญ้า 

"หึหึ" คุณเวคินหัวเราะ 

อะไรเอ่ยไม่เข้าพวก ก็ลูกสาวคนเล็กของฉันไง เด็กกว่าเขาและก็ตัวเล็กกว่าเขาเลยด้วย วิ่งตามใครก็ไม่ทัน บางทีลูกวิ่งแล้วก็ล้มอีก 

"อาหารเสร็จแล้วไปกินกันก่อนเถอะ เดี๋ยวเด็กๆ มาจะพากันวุ่นวายเอา"

"แล้วคุณล่ะคะ"

"ก็ไปกินด้วยกันสิ" 

"ค่ะ" 

ฉันลุกขึ้นแล้วเดินตามคุณเวคินไปที่โต๊ะอาหาร ซึ่งทุกคนกำลังจัดเตรียมและเริ่มที่จะกินกันก่อนที่เด็กๆ จะมา เพราะถ้าเด็กๆ มาคงได้พากันวุ่นวายไม่เหลือดีแน่ 

"คุณเอาไวน์ไหม" คุณเวคินถาม พร้อมกับชูขวดไวน์ขึ้นให้ฉันเห็น 

"ไม่ค่ะ ฉันขอน้ำเปล่าพอ" ฉันเข้าสังคมกับคุณเวคินบ่อยก็จริง แต่ฉันก็ไม่ได้ชอบดื่มอะไรขนาดนั้น 

"มีใครจะเอาเครื่องดื่มอะไรไหม?"

"ไม่ค่า ขอน้ำเปล่าพอ" 

"โอเคครับ" 

ผู้หญิงไม่มีใครเอาเครื่องดื่มอะไรเลยแม้แต่คนเดียว ส่วนผู้ชายก็เอาเครื่องดื่มมานั่งดื่มด้วยกัน โต๊ะอาหารในวันนี้เต็มไปด้วยรอยยิ้มและความสุข 

มันเป็นชีวิตที่เรียบง่ายไม่ได้หรูหราอะไรมากมาย 

พ่อกับแม่ของคุณเวคินก็ชราลงมากแล้ว แต่ท่านก็ยังแข็งแรงออกมาเดินเล่นกับหลานๆ ได้อยู่ คุณเวคินก็แวะเวียนมาคอยดูแลพ่อกับแม่อยู่บ่อยๆ เพราะพี่สาวของเขาต้องทำงานอยู่ต่างประเทศไม่มีเวลามาได้บ่อยๆ แต่พอได้มาครั้งนึงก็จะมาอยู่ 2-3 เดือนเลย 

@เวลาต่อมา 

"แม่คร้าบ//แม่จ๋าา!" เสียงของเด็กๆ เจื้อยแจ้วมาแต่ไกล ก่อนที่โต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความวุ่นวาย 

น้องมายาก็วิ่งไปหาพ่อของแกก่อนจะให้พ่อของแกขึ้นไปนั่งบนตัก แกไม่ค่อยติดฉันหรอกส่วนมากจะอยู่กับคุณเวคินมากกว่า 

ตอนเด็กๆ ลูกๆ จะติดฉันมาก แต่พอโตขึ้นพวกแกจะติดพ่อของตัวเองมากกว่า ไม่ว่าจะทำอะไรไปที่ไหนก็มีแต่คำว่าพ่อทุกครั้ง 

"แม่ครับกุ้งครับ" น้องสกายแกะกุ้งแล้วเอาเนื้อมาวางให้ฉันในจาน 

"ขอบคุณครับผม" 

น้องสกายแกโตขึ้นมาก แถมยังหล่อมากๆ เลยด้วย ถ้าโตไปอีกหน่อยคงจะเจ้าชู้ไม่เบาเลย เพราะแค่นี้ก็มีผู้หญิงมาชอบแล้ว อายุเท่านี้เองริอ่านจะมีแฟนกันแล้ว 

และที่สำคัญแกเป็นสุภาพบุรุษสมกับเป็นลูกผู้ชายมาก 

น้องสโนว์ก็นิสัยไม่ต่างอะไรจากฉันเลย แกเป็นคนเงียบพูดน้อยแต่ใส่ใจทุกรายละเอียดของคนที่ตัวเองรักมาก มองดูเผินๆเหมือนว่าแกอาจจะดูหยิ่ง ไม่สนใจใครนิ่งเฉย แต่ถ้าได้อยู่กับครอบครัวหรือคนที่สนิทมากๆ แกจะแสดงตัวตนอีกด้านนึงออกมาให้ทุกคนได้เห็น แกเป็นเด็กที่ร่าเริงยิ้มง่าย และก็สดใสมากๆ เลยด้วย 

ยิ่งโตก็ยิ่งสวยเริ่มแตกเนื้อสาวไม่ต้องถามเลยว่าคุณเวคินหวงมากขนาดไหน 

เขาบอกว่าจะไม่ยอมให้ลูกมีแฟนจนกว่าจะอายุครบ 18 และถ้าจะมีแฟนต้องพาผู้ชายคนนั้นมารู้จักกับเขาด้วย และต้องสแกนทุกอย่างว่าผ่านการตรวจสอบหรือเปล่า จริงใจหรือเปล่า หรือว่าแค่มาคบเล่นๆ หวังเรื่องอย่างว่าอย่างเดียว 

#ผ่านไปสักพัก 

"ลูกหลับแล้วเหรอ?"

"อื้ม กลับไปเมื่อกี้นี้ สงสัยจะเล่นเหนื่อยก็เลยหลับ" 

"..." ฉันมองไปที่ลูกสาวตัวน้อย แกนอนหลับอยู่ในอกของผู้เป็นพ่อ ทุกครั้งที่อยู่กับคุณเวคินแกจะเป็นเด็กที่หลับง่ายมาก ชนิดที่ว่าแค่ได้อยู่บนแขนหรือบนตักของพ่อก็ทำให้หลับได้แล้ว ต่างกับฉันที่พยายามกล่อมให้นอนหลับแทบตาย แต่แกก็ไม่ยอมหลับเลย 

ดูก็รู้ว่าเป็นลูกรักของใคร ฉันเนี่ยเป็นแม่ที่ตกอับไปแล้วล่ะ 

"เดี๋ยวผมพาลูกขึ้นไปนอนก่อนนะ แล้วจะลงมา"

"ถ้าคุณเหนื่อยคุณก็นอนไปกับแกเลยก็ได้ค่ะ เวลาตื่นมาแกจะได้ไม่ต้องร้องไห้ถ้าไม่เห็นคุณนอนอยู่ข้างๆ" 

"เอาแบบนั้นเหรอ?"

"ค่ะ เดี๋ยวของพวกนี้ฉันจะเป็นคนเก็บให้เองไม่ต้องห่วง" 

"จุ๊บ งั้นผมพาลูกไปนอนก่อน"

"ค่ะ เดินไปดีๆ นะคะ"

"ครับ" 

คุณเวคินอุ้มน้องมายาขึ้นแล้วพาแกเดินเข้าไปในบ้าน 

"ดูน้องมายาจะติดพ่อมากเลยนะ" พี่หมอกพูดขึ้น