BAD LUCK ผัวเลว นิยาย บท 25

EP 24

"....." ร่างเล็กสั่นคลอนตามแรงกระชากของแทนไท เชอรีนนิ่งเงียบเธอเม้มปากเป็นเส้นตรงแน่น ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบตา เธอหวาดกลัวทุกครั้งเวลาชายหนุ่มโกรธ..

"ที่โดนเมื่อวานไม่เข็ด?" พอเห็นเธอนิ่งเงียบ ไม่แม้แต่จะตอบอะไรกลับมา ยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดภายในใจมากกว่าเดิม มือหนาบีบต้นแขนเธอแน่น ส่งผลให้ใบหน้าหวานเบ้ด้วยความเจ็บ

"หนูเจ็บ..." เชอรีนพยายามบิดแขนออก ขอบตาเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาเรื่อยๆ แทนไททำกับเธอเหมือนหญิงสาวไม่มีความรู้สึก นอกจากจะทำร้ายจิตใจแล้วเขายังทำร้ายร่างกายเธอได้อย่างไร้ความรู้สึกใดๆ..

"ฉันไม่ได้ถาม" แทนไทเค้นเสียงรอดไรฟันกลับไปทันควัน มือหนากดศรีษะทุยลงมาแล้วกดจูบหนักๆลงบนริมฝีปากแดงระเรื่อ เชอรีนพยายามปิดปากเอาไว้แน่นเธอปฏิเสธสัมผัสจากแทนไท ท่าทางของเธอส่งผลให้ชายหนุ่มกัดเข้าที่ผิวปากแรงๆ จนร่างเล็กสะดุ้งขึ้นด้วยความเจ็บแสบและเผลออ้าปากในขณะเดียวกัน เขาใช้โอกาสนั้นดูดเม้มอุ้งปากเล็กรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ รสชาติขมปร่าของแอลกอฮอล์ลอยคละคลุ้งทั่วโพรงปากเล็ก มือบางกำหมัดแน่นทุบอกแกร่งรัวๆ แต่แทนไทก็ไม่ยอมปล่อยเธอ ชายหนุ่มระบายความโกรธด้วยการจูบผ่านไปซักระยะ จนคนตัวเล็กแทบหายใจไม่ทันเขาจึงผละออก แล้วกระตุกยิ้มมองเธอที่กำลังกอบโกยอากาศเข้าปอด กรีบปากบวมเจ่อ ตามกรอบหน้าเกิดเหงื่อผุด...

"ถ้ารังแกหนูจนพอใจแล้ว...ก็ปล่อยหนูออกไปซักที..." ใบหน้าหวานก้มหงุด หยาดนํ้าตาที่เอ่อคลอเบ้าหยดแหมะลงบนตัก ร่างกายเธอมันเหนื่อยเหลือเกินที่จะสู้กับคนตรงหน้า เธออยากเป็นอิสระ อยากหลุดพ้นจากผู้ชายไร้หัวใจคนนี้ซักที...

"ยังคิดอยู่หรอ ว่าฉันจะปล่อยเธอไปอีก..." แทนไทกระตุกยิ้มมุมปาก แล้วเลื่อนมือเข้าใต้กระโปรงตัวจิ๋วที่เลิกขึ้นจนเห็นขาอ่อน ปลายนิ้วสอดแทรกระหว่างสองกรีบส่งผลให้เรียวขาคู่สวยหนีบเข้าหากันอัตโนมัติ ใบหน้าหวานส่ายปฏิเสธ

"พี่จะทำอะไร..."

"เช็คของ ว่ามันยังอยู่สภาพดีรึป้าว"

"อึก...ไม่เอา" คนตัวเล็กดิ้นต่อต้านหวังจะแย่งกุญแจจากแทนไทมากดเปิดรถ แต่ชายหนุ่มก็ซ่อนมันไว้ข้างหลัง มือหนาออกแรงบีบจุดกลางกายของหญิงสาวทำเอาเชอรีนหยุดดิ้นกระทันหัน ใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บ..

"ดิ้นอีกทีฉันทำมากกว่าบีบแน่" คำขู่ของแทนไทเล่นเอาใบหน้าเปียกชุ่มชาวาบ ตัวแข็งทื่อไม่กล้าแม้แต่จะขยับแรง เธอกลั้นใจปล่อยให้แทนไทใช้มือลูบไล้เนินอวบในวินาทีต่อมานิ้วแกร่งก็เริ่มออกแรงเร่งจังหวะ ส่งผลให้มือเล็กเผลอจิกลงบนไหล่หนา...

"อึก...อ๊ะ!?...พะ...พอแล้ว...หนูไม่ได้ไปเอากับใคร.." เชอรีนพยายามกลั้นเสียงครางเอาไว้แต่มันกลับไม่เป็นผล เธอฟุบใบหน้าเข้ากับอกแกร่งอย่างคนไร้ทางสู้ จังหวะนิ้วที่รัวใส่ร่องแคบแห้งเผือกมันทำให้ตรงนั้นมันเจ็บแสบ อีกทั้งแทนไทยังทรมานเธอด้วยการเพิ่มจำนวนนิ้วเข้ามา มืออีกข้างดันสะโพกกลมกลึงเข้าหาตัวเอง...

"ครั้งนี้รอดไปก็แล้วกันที่ไอ้เหี้ยนั้นมันแค่ดูดคอ แต่ถ้ามากกว่านั้น..." แทนไทเว้นระยะคำพูดเอาไว้ แล้วผละมือออกจากสองกรีบ ใบหน้าเลื่อนไปฝากรอยทับรอยเดิมของไคล์เอาไว้แล้วพูดออกมา "...บอกชู้เธอด้วยว่าให้มันระวังตัวไว้ดีๆ"

"....." เชอรีนนิ่งเงียบเธอเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ก่อนที่ร่างกายจะถูกมือหนาจับไปนั่งบนเบาะที่เดิม มือเรียวพยายามเปิดประตูรถแต่แทนไทกลับไม่ยอมให้เธอลงไป ชายหนุ่มเริ่มสตาร์ทเครื่องแล้วเคลื่อนตัวออกจากบริเวณผับ ตลอดเวลาการเดินทางหญิงสาวก็แอบหันไปร้องให้คนเดียว เธอไม่อยากไปกับแทนไท ไม่อยากอยู่ไกล้ผู้ชายคนนี้ แต่ก็ช่วยอะไรตัวเองไม่ได้จนแลมโบว์คันหรูเลี้ยวเข้ามาจอดที่บ้านพักหลังใหญ่หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที...

แทนไทเอื้อมมือไปเปิดป่ระตูรถเป็นจังหวะเดียวกันกับที่มิกซ์และการ์ดเดินเข้ามาหาพอดี ชายหนุ่มโยนกุญแจรถให้มิกซ์รับไว้พอดิบพอดี ปากยังคงคาบมวลบุหรี่อยู่

"ลากคอยัยนั้นมาให้กูบนห้องด้วย" ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นร่างหนาก็เดินสูบบุหรี่หายเข้าไปในบ้านทันที พอลับร่างของแทนไทมิกซ์ก็ถอนหายใจออกมาแล้วส่ายหัวเอือมระอาเบาๆ ปากบอกไม่มีวันสนใจแต่ถึงกับลากเขามาอยู่บ้านด้วย มันใช่หรอ?

"พามันไปหาคุณมาร์คบนห้อง" มิกซ์สั่งการ์ดอีกที ไม่นานการ์ดก็เดินเข้าไปกระชากร่างเธอออกมาจากรถ เชอรีนพยายามดิ้นสุดแรงเพื่อให้ตัวเองหลุดจากพันธนาการแต่กลับไม่เป็นผล แววตาสั่นระริกมองแผ่นหลังกว้างของมิกซ์หวังเป็นที่พึ่งสุดท้าย...

"เดี๋ยวนาย..." มิกซ์ที่กำลังเดินหายเข้าไปในบ้านหยุดชะงัก ชายหนุ่มเหลือบมองเธอด้วยหางตาไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แล้วทำเหมือนเธอเป็นดั่งอากาศ.. "ฉันมีเรื่องบางอย่างอยากจะขอร้องนาย ช่วยหยุดฟังซักหน่อยได้มั้ย"

"ฉันคงช่วยเธอไม่ได้ ทำใจเถอะ"

"ฉันไม่ได้ขอให้นายช่วยหนี แต่เรื่องที่ฉันอยากขอร้องนาย ฉันต้องการคุยกับนายเป็นการส่วนตัว" มิกซ์ครุ่นคิดแล้วหันไปมองเธอ เขารับรู้ถึงแววตาที่สื่อออกมา เหมือนเธอมีอะไรบางอย่างอยากคุยกับเขาจริงๆ พอเห็นแบบนั้นมือหนาจึงยกขึ้นไล่การ์ดให้ปล่อยเธอ

"เดี๋ยวกูจัดการต่อ" พูดเพียงเท่านั้นการ์ดก็ยอมปล่อยตัวเธอ แล้วเดินนำมายังริมสระแทนตรงนี้ไร้ซึ่งผู้คนเหมาะแก่การคุยเรื่องที่เธออยากคุยเป็นการส่วนตัว...

.

.

.

บ้านไคล์...

มือหนาคีบมวลบุหรี่มองไปยังวิวทิวทัศน์ข้างหน้าด้วยสีหน้าครุ่นคิด หลังจากที่แอนดริวพากลับมาถึงบ้านเขาก็รู้สึกตัวขึ้นมาพอดี มันแปลกตรงที่เท่าที่จำความได้เขาพึ่งดื่มไปแก้วเดียวมันจะเมาจนหลับไปได้ยังไง ?

"ผลตรวจแล้วมาแล้วครับนาย" ในขณะเดียวกันเองแอนดริวก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับซองเอกสารสีนํ้าตาล ไคล์จึงวางมวลบุหรี่ลงถาดเขี่ยแล้วหันไปมองมือขาวคนสนิท

"เป็นไงบ้าง"