BAD LUCK ผัวเลว นิยาย บท 26

EP 25

"ค่ะ...เข้าใจแล้ว" เชอรีนเอ่ยตอบเสียงแผ่วเบา หัวใจเหมือนถูกมีดกรีดลง ดวงตากลมโตหลุบมองข้อมือตัวเองที่ถูกโซ่ล่ามไว้ แต่ไม่นานกลับถูกมือหนาเชยคางขึ้นแล้วบีบปากเธอก่อนจะก้มลงประกบจูบ

ลิ้นสากสอดเข้ามาในโพรงปากนุ่มควานหาความหวานอย่างเอาแต่ใจ ท่อนแขนกำยำโอบลำคอระหงเอาไว้แล้วดันศรีษะทุยกดลงมารับสัมผัสจูบป่าเถื่อนจากตัวเอง

"อื้อ!" เชอรีนร้องท้วงในลำคอ เปลือกตาคู่สวยหลับแน่น จูบที่เธออยากได้คือจูบที่มาจากความรัก ไม่ใช่จูบทรมานแบบนี้ เธอพยายามดันลิ้นหนาออกแต่ก็ไม่เป็นผล ชายหนุ่มบดขยี้กรีบปากเล็กรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ครันจะยกแขนขึ้นทุบอกแกร่งก็ติดที่ว่าข้อมือถูกล่ามด้วยโซ่ติดกัน...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก! ในขณะที่คนตัวเล็กถูกรังแกอยู่เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น แทนไทไม่สนใจมันจนเสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง เขาจังจำใจต้องผละจูบออกด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์ ร่างหนาลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปที่ประตูก่อนจะเปิดมันออกมาเพียงครึ่ง เชอรีนจึงเหลือบไปมองยังต้นเสียงพร้อมกับนึกขอบคุณในใจ เพราะถ้าเธอถูกจูบนานกว่านี้คงขาดอากาศหายใจ...

"มีอะไร" นํ้าเสียงเรียบนิ่งเอ่ยถามออกไป ทวาสายตาของมิกซ์กลับโฟกัสที่คนตัวเล็กภายในห้อง เห็นแบบนั้นชายหนุ่มจึงแทรกตัวออกมายืนข้างหน้าประตูแทนแล้วปิดประตูจนสนิท "ตามมาคุยข้างล่าง" ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแทนไทก็เดินนำมิกซ์ลงมายังชั้นล่างของบ้าน แล้วมาหยุดยังห้องนั่งเล่น

"พรุ่งนี้ตอนสามทุ่ม ไอ้ไคล์มันจะจัดงานเปิดตัวบริษัทไหม่ นับว่าเป็นโอกาสดีที่เราจะแฝงตัวเข้าไปหาข้อมูลเกี่ยวกับบริษัทมัน อีกอย่างมันคงใช้โอกาสนั้นส่งคนมารอบฆ่านาย"

"พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสสิ สับขาหลอกรู้จักใช่มั้ย" แทนไทเอ่ยตอบกลับไป ชายหนุ่มอิงตัวกับผนักโซฟาด้วยสีหน้าครุ่นคิด เขาคิดอยู่แล้วว่ามิกซ์ต้องมาคุยเรื่องนี้ และทั้งสองก็เข้าใจตรงกัน คือจะใช้โอกาสนั้นเข้าไปหาหลักฐานชิ้นแรก

"งานนี้คงต้องมีแทนไทตัวปลอมเพิ่มสินะ"

"คงงั้น" แทนไทตัวปลอมคือทั้งสองจะแต่งตัวเหมือนกันและเปลี่ยนรถไปขับยี้ห้ออื่นและใส่ป้ายทะเบียนเดียวกัน เพื่อสับขาหลอกคนของไคล์ให้ออกมาตามฆ่ามิกซ์แทน ส่วนบาสและแทนไทจะใช้โอกาสนั้นเข้าไปหาข้อมูล... "ระวังตัวดีๆด้วย งานนี้เสี่ยง"

"นายไม่ต้องห่วงฉันหรอก เสี่ยงกว่านี้ก็ทำมาแล้ว" มิกซ์กระตุกยิ้มมุมปากกลับไป ซึ่งมันก็ทำให้แทนไทเริ่มมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นมาอีกว่าครั้งนี้ต้องได้หลักฐานชิ้นแรกมา อย่างน้อยๆทราบข้อมูลหุ้นย้อนหลังก็ยังดี เพราะไคล์เริ่มลงทุนมาก่อนหน้าจะบินมาไทยแล้ว "ส่วนนายเถอะ พร้อมรึยัง กับการเล่นเกมส์ชีวิตครั้งนี้"

"มีอะไรให้ต้องยอมมันอีกล่ะ" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามกลับไป สร้างความพอใจให้กับมิกซ์ไม่น้อย เขาเองก็อยากให้สองพ่อลูกหมดทางเดินในชีวิตเหมือนกัน จะได้หมดเสี้ยนหนามที่จ้องจะปลิดชีวิตนายของเขาอยู่ตลอดเวลา...

วันถัดมา...

-เชอรีน-

อาการเจ็บแสบที่ข้อมือทำให้ฉันต้องฝืนเปิดเปลือกตาขึ้นแล้วกวาดมองรอบๆห้อง พลันสายตาก็ไปสะดุดกับร่างหนาที่สวมชุดคลุมอาบนํ้าอยู่ สายตาเรียบนิ่งตวัดมองฉันเพียงเล็กน้อยแล้วตรงดิ่งไปที่ประตู ใจคอจะไม่ปล่อยฉันเลยรึยังไงนะ...

"ปล่อยหนูก่อนได้มั้ย...มันทรมานนะนั่งแบบนี้ทั้งคืน" เมื่อคืนทั้งคืนฉันก็แทบจะนอนไม่หลับมันเมื่อยตัวไปหมด เผลอหลับตอนไหนก็ไม่รู้สายมาก็พึ่งรู้สึกตัว

"นั้นมันปัญหาของเธอ"

"แต่หนูอยากอาบนํ้า มันเหนียวตัว เมื่อยตัวด้วย" นํ้าเสียงฉันแผ่วลงเรื่อยๆ สายตาอ้อนวอนมองคนตัวโต พยายามทำท่าทางให้เขาเห็นใจได้มากที่สุด ขืนอยู่แบบนี้ฉันคงเน่าก่อนพอดี...

"เรื่องมากว่ะ" มือหนาเสยผมขึ้นลวกๆ แล้วเดินตรงดิ่งมาที่ฉันทันที พี่แทนหยิบกุญแจโซ่ออกจากลิ้นชักแล้วเดินมาไขมันให้ฉัน พอเป็นอิสระฉันก็ต้องลูบข้อมือตัวเองเบาๆ แล้วหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง

ไม่นานร่างหนาก็เดินหายออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูเสียงดัง ฉันจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แล้วเดินไปสูดอากาศที่นอกระเบียง พลันสายตาก็ไปสะดุดกับสระว่ายนํ้าขนาดใหญ่ อ่าา...ถ้าได้ลองแหวกว่ายซักครั้งร่างกายฉันคงสดชื่นกว่านี้ คิดได้ดังนั้นฉันก็เดินไปหยิบชุดคลุมของเจ้าของห้องมาอย่างถือวิสาสะ พร้อมกับถอดชุดออกให้เหลือเพียงบิกินี่ สวมทับด้วยชุดคลุม ทุกอย่างเสร็จสับก็เดินลงมายังชั้นล่างของบ้าน เพราะอาการหิวมันเริ่มเล่นงานซะแล้ว...

ปึก ! แต่พอเดินลงมาได้ไม่ทันไร ร่างกายก็ดันไปชนเข้ากับใครบางคนหน้าห้องครัวซะงั้น...

"อ๊ะ!?...ขอโทษค่ะ"

"ลงมาทำไร" ทวาคนที่ฉันเดินชนกลับไม่ได้ว่าอะไร คุณมิกซ์มองสำรวจร่างกายฉัน ในมือถือกระป๋องเบียร์กำลังจะเดินออกมาจากห้องครัว

"รีนหิวค่ะ....เอ่อ....จะเป็นไรไหมคะ ถ้ารีนจะขอกินข้าวซักมื้อ..."

"อยากทำอะไรกินก็ทำ" พูดจบเขาก็เตรียมท่าจะเดินหนี

"เดี๋ยวค่ะ..."

"อะไร?" คุณมิกซ์เลิกคิ้วมองฉัน

"พอจะสอนรีนหน่อยได้มั้ย.." ฉันต้องแบกหน้าขอร้องเสียงแผ่ว...เพราะเกิดมายังไม่เคยทำอาหารได้ซักครั้ง เคยลองมาหลายครั้งแล้วนะ แต่มันก็ไม่ได้ซักที คงไม่ใช่พรสวรรค์ของฉันจริงแหละ...

"ทำอะไรเป็นบ้าง" คุณมิกซ์ส่ายหัวเอือมระอา แล้วเดินกลับเข้าครัว เขาวางขวดเบียร์ไว้บนโต๊ะ แล้วหยิบผ้ากันเปื้อนขึ้นมาสวม ฉันจึงเอื้อมมือไปหยิบมาสวมด้วย แต่สายตาเชิงห้ามกลับตวัดมองฉัน "เกะกะ"