BAD LUCK ผัวเลว นิยาย บท 28

EP 27

ไคล์เดินออกมาจากห้องส่วนตัวแล้วกวาดสายตามองหาที่มาของเงานั้น พลันสายตาก็ไปสะดุดกับประตูห้องเก็บของ สายตาคมกริบเพ่งมองมันซักพักแล้วกระตุกยิ้มออกมา มือหนาเอื้อมไปที่ลูกบิดหวังจะเปิดมัน...

"คุณไคล์ครับ รถพร้อมแล้ว" แต่ทวาเสียงของแอนดริวก็พูดขึ้นมาซะก่อน ดึงความสนใจของไคล์ให้หันไปมองมือขวาคนสนิท

"มีใครขึ้นมาข้างบนไหม" มือหนาคลายออกจากลูกบิดประตู ชายหนุ่มช่างใจอยู่เล็กน้อย สร้างความแปลกใจให้กับแอนดริว เขาจึงเดินมาหยุดที่หน้าประตูแล้วจ้องทะลุมองเข้าไปข้างใน..

"ผมว่าคงไม่มีใครกล้าเข้ามาพื้นที่เสี่ยงตายแบบนี้หรอก เราไปกันดีกว่าอีกหน่อยจะถึงเวลาเปิดงานแล้ว" พูดจบแอนดริวก็ถอยห่างออกมา ตอนเชอรีนแอบขึ้นมามันเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาไปคุยโทรศัพท์กับฝั่งจัดงานพอดี เลยไม่ทันได้สังเกตุอะไรนับว่าเป็นโอกาสดีของหญิงสาวที่รอดมาได้อย่างหวุดหวิด...

"อืม....กูคงตาฝาดไป" ไคล์ละความสงสัยแล้วเดินผ่านมาแบบไม่ใส่ใจนัก เดิมที่ถ้าแอนดริวฟันธงว่าไม่มีอะไรมันก็จะเป็นแบบนั้นตลอดแต่ครั้งนี้พวกเขากลับไม่รู้ว่าตัวเองพลาด จนทั้งสองเดินมาหยุดอยู่ที่รถยุโรปคันหรู ซึ่งมีคนขับนั่งคอยทำหน้าที่อยู่ก่อนแล้ว...

"เชอรีนยังแต่งตัวไม่เสร็จอีกหรอ" ไคล์เอ่ยถามแอนดริว พร้อมกับเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มีเสียงฝีเท้าของใครบางคนรีบวิ่งเหนื่อยหอบมาหยุดอยู่ข้างกายชายหนุ่ม ดึงสายตาให้เขาหันไปมองคนข้างกาย...

"ทำไมวิ่งมาแบบนี้?" ร่างหนาหมุนตัวไปคุยกับเธอ มือหนาลูบหน้าผากมนเบาๆด้วยความหลงใหล ยิ่งคนตัวเล็กสวยกว่าปกติ เขายิ่งอยากครอบงำเธอให้รู้แล้วรู้รอด และวันนี้จบงานเมื่อไหร่ เขาจะไม่หลงกลเธออีกแล้ว...

"รีนเติมหน้าอยู่ค่ะ....ขอโทษนะคะที่ทำให้รอ"

"ไม่เป็นไรครับ...เราไปกันดีกว่า" ไคล์เอ่ยตอบแล้วจูงมือเล็กมาที่รถ มือหนาเปิดประตูให้เธอ เชอรีนจึงสอดตัวเข้าไปนั่งแล้วฉีกยิ้มอ่อนๆกลับไป ไม่นานไคล์ก็มานั่งข้างกายเธอ เบาะหน้าคือคนขับรถและแอนดริว...

เครื่องปรับอากาศจากรถคันหรูกระทบผิวกายนวล ส่งผลให้เธอรู้สึกประหม่ามากกว่าเดิม นี้เป็นการออกงานสังคมครั้งแรก แถมมากับผู้ชายที่เธอคิดว่าอันตรายที่สุด ร่างเล็กจึงสั่นเทาราวกับลูกนก สร้างความแปลกใจให้คนข้างกาย...

"เป็นอะไร...ตื่นเต้นหรอครับ" มือหนาอังแก้มเนียนแล้วลูบเบาๆ จมูกคมสันยื่นมาคลอเคลียกับเธออย่างอ้อยอิ่ง มันแถบจะคุมตัวเองไม่ไหวยามได้อยู่ไกล้เธอ..

"ค่ะ...รีนไม่เคยออกงานใหญ่โตขนาดนี้"

"ไม่ต้องตื่นเต้นนะ ไปกับพี่แค่เดินสวยๆควงแขนพี่ก็พอ" ไคล์กระซิบบอก ทำเอาขนอ่อนทั่วร่างเธอลุกซู่ มันไม่ได้เกิดอาการขวยเขินหรือใจเต้นเหมือนกับตอนโดนแทนไททำแบบนี้เลยซักนิด มันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง...

"ค่ะ..." เธอพยักหน้าตอบ รอยยิ้มพึงพอใจจึงปรากฎบนใบหน้า มือหนาคลายออกจากใบหน้าหวาน แล้วบรรยากาศในรถก็กลับมาเงียบเช่นเดิม มีเพียงสายตาของไคล์ที่ลอบมองเธอเป็นระยะๆจนผ่านไปหลายนาทีรถยุโรปคันหรูก็เลี้ยวเข้ามาจอดใต้บริษัทซึ่งเป็นสถานที่จัดงานครั้งนี้...

"พร้อมรึยังครับ?" ไคล์หันไปมองคนข้างกายแล้วลูบหลังมือเธอเบาๆ

"พร้อมค่ะ" เธอพยักหน้าตอบแล้วฉีกยิ้มกลับไปให้ สายตาเพ่งมองพรหมทางเดินสีแดงรอบข้างประดับด้วยดอกไม้สีสรรสวยงาม ข้างทางเดินมีนักข่าวจากหลายแหล่งคอยมาถ่ายรูปแขกที่มาภายในงานเพื่อลงข่ายรายวัน...

"งั้นเราไปกันดีกว่า" ไคล์เอ่ยบอก ไม่นานประตูรถก็ถูกเปิดออก ปลายเท้าในรองเท้าหนังสีดำมันวาวจึงก้าวลงจากรถแล้วเดินอ้อมมายังอีกฝั่งโดยมีคนคอยเปิดประตูให้เชอรีน ถือสูดหายใจเข้าปอดเรียกกำลังใจให้ตัวเอง แล้วลงมาจากรถ ไม่นานไคล์ก็ยื่นแขนมาให้เธอคล้อง เรียวแขนคู่สวยจึงควงร่างหนาแล้วเดินผ่านแสงแฟลชเข้ามาในงานอย่างเฉิดฉาย....

อีกด้าน...

ในขณะที่ภายในงานกำลังเริ่มไปตามพิธี มิกซ์ก็เคลื่อนรถมาจอดยังซอยเล็กๆแล้วแฝงตัวเข้าไปยังด้านหลังของตึกแทน ก่อนจะมาที่นี้เขาได้จัดการทำลายระบบกล้องทุกตัว มือหนาจัดการหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบอยู่ข้างกำแพงที่โอบล้อมบริษัททำเหมือนไม่รู้ว่ามีชายชุดดำกลุ่มหนึ่งแอบซุ่มมองผ่านกล้องบนดาดฟ้าของตึกร้างที่อยู่ไม่ไกลกันนัก มิกซ์กระตุกยิ้มมุมปากสายตาแวบมองการแฝงตัวของผู้ชายกลุ่มนั้น แล้วจัดการโยนมวลบุหรี่ลงพื้น ท้าวหนาบดขยี้มันจนละเอียด แล้วปืนกำแพงเข้าไปอย่างคล่องแคล่ว...

"อีกห้านาทีจัดการได้เลย" เขาบอกผ่านเครื่องดักฟัง แล้วเดินเข้ามาข้างใน ก่อนจะหยิบปืนเก็บเสียงขึ้นมายิงใส่การ์ดสองสามคนที่ยืนอยู่แถวนั้น ไม่นานสัญชาติญาณก็บ่งบอกให้เขาต้องไปหลบยังมุมเสา พอเงาเดินผ่านมือหนาก็ยื่นปืนออกไปทุบท้ายทอยแล้วออกแรงใส่คนที่ไคล์ส่งมาทันที...

ผลั๊วะ! ผลั๊วะ! ผลั๊วะ!

ปัก! ปัก!

สองร่างปะทะต่อสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใครอยู่ซักพัก จนเวลาผ่านไปฝ่ายตรงข้ามก็ล้มไปกองอยู่บนพื้นมิกซ์จึงใช้โอกาสนั้นวิ่งล่อที่เหลือให้ตามออกมาจากบริษัทมายังรถที่จอดอยู่ที่เดิม เหตุการณ์ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว คนพวกนั้นขับรถตามเขาออกมาโดยไม่เอ๊ะใจเลยว่านั้นคือเป้าหมายตัวปลอม....

"ทางสะดวก" บาสพูดขึ้นในขณะที่เขามารอแสตนบายอยู่อีกมุม ก่อนจะรีบปืนกำแพงข้ามเข้าไปยังด้านในสองหนุ่มแฝงตัวมายังแผนกการเงิน ก่อนจะรีบเร่งกดมันเข้าไปแต่ทวาหน้าจอกลับขึ้นสีขาวไร้ข้อมูลใดๆ...

"เหี้ยไคล์..." แทนไทสบถออกมาแล้วทุบแป้นพิมพ์ไปหนึ่งที

"...โดนหลอกเข้าให้แล้วสิ" แล้วเสียงของบุคคลมาไหม่ก็ดึงความสนใจให้กับทั้งสอง นั้นคือเสียงของแอนดริวที่มาพร้อมกับการ์ดอีกจำนวนหนึ่ง ทุกคนเล็งปืนมาที่แทนไทและบาส...

"เล่นแบบนี้ไม่แฟร์เลยนะ" บาสพูดขึ้น