BAD LUCK ผัวเลว นิยาย บท 29

EP 28

คำถามของบาสทำเอาใบหน้าหล่อเหลาชาวาบ ก่อนที่การ์ดจะพาร่างบาดเจ็บของแทนไทเข้าไปในรถ บาสจึงเดินตามขึ้นไปติดๆ เขาจัดการฉีกชายเสื้อตัวเองแล้วห้ามเลือดเอาไว้...

"ถ้ามึงตอบไม่ได้ ตอนนี้มึงควรเป็นห่วงตัวเองก่อน มั่นใจจริงๆว่าต้องการเธอค่อยพูด" ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นบาสก็จัดการห้ามเลือดที่ไหลอาบแขนออกมาเป็นจำนวนมาก ก่อนที่รถจะขับมุ่งตรงไปที่โรงพยาบาลทันที ท่ามกลางความเงียบของไทที่พูดอะไรไม่ออก...

"พาแอนดริวไปทำแผล จัดการเคลียทุกอย่างให้เรียบร้อยด้วย" ไคล์เอ่ยสั่งการ์ดที่ไปเจอแอนดริวนอนครวญครางอยู่ภายในบริษัท ด้วยนํ้าเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์ เขาจัดการวางแผนทุกอย่างเอาไว้ซะดิบดี แต่กลับโดนแทนไทเล่นแผนซ้อนแผนอีก แต่ดีที่ยังไม่ได้เสียข้อมูลสำคัญอะไรไป อีกทั้งยังฝากรอยแผลไปให้แทนไทสองที่...

"ครับคุณไคล์" หัวหน้าการ์ดขานรับแล้วก้มหัวเคารพไปหนึ่งที ก่อนจะเดินปลีกตัวไปทางอื่น ที่ภายในงานตอนนี้ทุกคนต่างทยอยกันกลับไปหมดแล้ว งานยากอีกอย่างคือเขาต้องจัดการแถลงข่าวลงหนังสือพิมพ์ถึงเหตุการณ์ครั้งนี้...

"พี่ไคล์..." นํ้าเสียงแผ่วเบาเอ่ยเรียกคนที่กำลังอารมณ์เสีย ทำให้ไคล์ต้องรีบปรับเปลี่ยนอารมณ์ในทันทีแล้วหันไปมองคนข้างหลังที่ยังมีท่าทีหวาดกลัวอยู่ ร่างหนาจึงเดินเข้าไปหาเธอ...

"ว่าไง...รีนเป็นอะไรรึป้าว" ชายหนุ่มลูบคลำตามร่างเธอเหมือนเป็นห่วงนักหนา

"เปล่าค่ะ รีนไม่ได้เป็นอะไร"

"งั้นเรากลับกันดีกว่าเนาะ"

"ค่ะ แต่รีนขอกลับเองดีกว่านะคะ"

"พี่ว่าพี่ไปส่งดีกว่า มันมืดแล้วนะ" ไม่พูดเปล่าไคล์ก็โอบไหล่เธอ แล้วเดินมาที่รถทันที แต่ร่างเล็กกลับยืนตัวแข็งทื่อ เธอไม่อยากเสี่ยงไปกับไคล์...

"รีนไม่อยากไปกับพี่หรอ?"

"ไม่ใช่นะคะ"

"ถ้าไม่รังเกียจ ทำไมไม่ขึ้นรถล่ะ กลัวพี่รู้อะไร?" ไคล์ยื่นหน้าลงมาคุยกับเธอ ทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ เท้าเล็กก้าวถอยหลังอัตโนมัติไปหนึ่งก้าว ก่อนที่เธอจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างใน ไคล์จึงตามเข้ามาในรถติดๆ แล้วเคลื่อนรถมาที่บ้านพักของตัวเองทันที...

"เรามาที่นี้ทำไมคะ.." ใบหน้าหวานหันไปถามคนข้างกายที่ขับรถมาจอดหน้าบ้านตัวเอง

"พี่มีอะไรบางอย่างอยากให้รีนก่อนเท่านั้นเอง ทำไมต้องทำท่าเหมือนกลัวขนาดนั้นด้วยครับ?" ไคล์ยื่นหน้าเข้าไปถามเธอ

"เปล่าค่ะ รีนไม่ได้กลัว พี่ไคล์มีอะไรจะให้รีนหรอคะ"

"ของขวัญตอบแทนเล็กๆน้อยๆที่ยอมออกงานกับพี่"

"รีนขอรอบนรถนะ"

"คงไม่ได้ พี่อยากให้รีนไปเห็นกับตาเอง จะได้ตื่นเต้น..."

ไคล์ตอบพร้อมกับยกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย ก่อนจะผละห่างออกจากร่างเธอแล้วเปิดประตูลงจากรถ ไม่นานประตูฝั่งเธอก็ถูกเปิดออกคนตัวเล็กจึงจำใจตวัดเรียวขาลงมา มือบางถูกไคล์จับเอาไว้แล้วจูงเข้าไปในบ้าน ตรงดิ่งมายังชั้นสองทันที เขาหยุดอยู่ที่หน้าห้องนอนส่วนตัวและเปิดประตูอ้าออก...

พรึบ !

"อ๊ะ!?" ไม่นานร่างของเชอรีนก็ถูกผลักเข้ามาในห้อง เธอรีบหมุนตัวกลับไปมองไคล์ด้วยสายตาไม่ไว้ใจนัก ตอนนี้เธอรู้ดีว่าตัวเองถูกหลอกล่อให้เข้ามาในห้อง... "ของขวัญที่ว่าคือเรื่องนี้เองหรอคะ..." เชอรีนแสร้งถามออกไป

"ถ้าน้องรีนรู้คำตอบแล้วก็ไม่น่าถามนะ..." ไม่พูดเปล่าไคล์ก็จัดการถอดเนคไทตัวเองออก พอเห็นว่าสายตาของเชอรีนเล็งไปที่บานประตู ร่างหนาก็เดินกลับหวังจะไปล็อคกอน แต่กลับถูกมือเล็กจับข้อมือเอาไว้ก่อน...

"ถ้างั้นเราจะเสียเวลาทำไม" เธอพูดด้วยนํ้าเสียงยั่วยวน หญิงสาวรู้ดีว่าขัดขืนไปมีแต่จะโดนทำร้ายเธอใช้ความนุ่มนวลเข้าหารอเวลาที่มิกซ์มาช่วยดีกว่า เพราะตอนนี้เครื่องดักฟังที่อยู่ติดตัวมิกซ์รับรู้และได้ยินทุกอย่าง...

"ไม่ล็อคประตูหน่อยหรอ...หื้ม?" ไคล์ผละออกแล้วหันมากกกอดร่างเธอแทน

"ใครมันจะกล้าเข้ามาห้องส่วนตัวของพี่ไคล์ละคะ จริงมั้ย" เชอรีนถามกลับแล้วยกเรียวแขนโอบกอดลำคอใหญ่ ไม่นานร่างหนาก็ออกแรงดันร่างเธอมาที่เตียงแล้วทาบทับบนร่างเล็ก จมูกคมสันซุกไซร้ตามลำคอระหงอย่างหลงใหล มือหนาสอดเข้าใต้กระโปรงเริ่มรุกรานร่างกายเธอมากขึ้นเรื่อยๆ

ด้านเชอรีนที่เริ่มไม่ปลอดภัยมากขึ้นเรื่อยๆหลับตาแน่นได้แต่ภาวนาในใจให้มิกซ์รีบมาช่วย และมันก็เป็นอย่างที่ใจคิดเมื่อมีเสียงฝีเท้าเบาๆของใครบางคนย่องเข้ามา ถ้าไม่สังเกตุดีๆจะไม่ได้ยิน พอมองไปยังบานประตูก็สบตาเข้ากับมิกซ์เขายกมือขึ้นเป็นเชิงให้เชอรีนเงียบ ก่อนจะคว้าแจกันที่อยู่แถวนั้นขึ้นมาแล้ว...

เคล้ง !

"โอ๊ย!?....เหี้ยไรว่ะ" ไคล์สบถออกมา ร่างหนาอ่อนแรงลงในทันใด เลือดบนศรีษะไหลออกเป็นทางยาว พอได้โอกาสนั้นเชอรีนจึงรีบลุกขึ้นจากเตียงไปหลบอยู่ด้านหลังมิกซ์...

ผลั๊วะ! ผลั๊วะ! ไม่ทันที่ไคล์จะได้มองว่าเป็นใคร ปลายท้าวก็ถูกสะบัดใส่หน้าไคล์สองครั้งอย่างแรงจนเกิดแผลบนมุมปาก

"อย่าเก่งกับผู้หญิง"

พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นเขาก็เดินนำเชอรีนออกมาจากห้อง ลงมาชั้นล่างที่มิกซ์ขับรถเข้ามาจอด พอเข้ามาอยู่ข้างในมือเล็กจึงเสยผมตัวเองขึ้นลวกๆแล้วถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

"มันทำอะไรเธอยัง" มือหนากระชากแมสออก แล้วเอ่ยถามเสียงเรียบนิ่ง พร้อมกับเริ่มสตาร์ทรถเคลื่อนตัวออกจากบริเวณบ้านของไคล์

"ยังค่ะ แล้วได้ข้อมูลอะไรมาบ้างไหมคะ"

"ไม่ มันปิดสัญญาณทุกอย่างภายในบริษัท"

"แต่รีนพอจะได้อะไรบางอย่างมา หวังว่ามันจะพอช่วยอะไรพี่แทนได้บ้าง" เธอตอบแล้วเปิดคลิปเสียงขึ้น พอมิกซ์ได้ยินก็หันไปกระตุกยิ้มให้เธอ

"เก่งใช้ได้นิ" เขาเอ่ยชม

"นายนั้นหลงรีนมากเกินไปต่างหาก"

"ก็จริง แต่ต่อไปนี้มันคงไม่ปล่อยเธอไว้แน่ ระวังตัวให้ดี"

"รีนทราบค่ะ ยังไงก็ต้องมีวันที่นายนั้นรู้"