บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 107

เพียงเย่จายซิงรู้สึกถึงอันตราย จวินหยวนก็ได้ปลอบประโลมความรู้สึกของนาง

แม้ว่านางจะไม่ได้แย่งร่าง เพียงแต่เมื่อร่างเดิมตาย วิญญาณของนางก็ได้ข้ามภพมาพอดี แต่เนื่องจากนางไม่ใช่ร่างเดิม นางจึงต้องรู้สึกกังวลอยู่บ้าง

เนื่องจากก่อนหน้านี้ไม่มีใครคิดว่าจะมีคนมาแย่งร่างของคนไร้ค่าเช่นนี้ ดังนั้นแม้ว่านิสัยของนางจะเปลี่ยนไปมากเพียงใด ทุกคนต่างคิดว่าเป็นเพราะก่อนหน้านี้ได้ปิดบังนิสัยของตัวเองเอาไว้

อีกอย่างร่างเดิมมีใบหน้าอัปลักษณ์ นางจึงเป็นคนที่ไม่มีใครสนใจ หลังจากกินข้าวดื่มน้ำชาเสร็จแล้วอย่างมากก็แค่พูดถึงนางสองสามประโยค จะมีใครอยากสนใจนางบ้าง

“เสด็จอา ท่านรู้ได้อย่างไร”

นางเม้มปากพลางถามเขา

“เห็นเจ้าแวบเดียวก็รู้แล้ว หากนางคือคนที่ข้าตามหา คงเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะตามหานางไม่เจอในแคว้นหงส์แดงมาตั้งหลายปี แต่พอเจ้ามาถึง ข้าก็รู้ได้ทันที”

จวินหยวนกล่าวเสียงทุ้ม

แววตาของเขาลึกล้ำราวหุบเหวลึก พลางกล่าวต่อไปว่า “น้องซิงไม่ได้แย่งร่างของนาง แต่เดิมทีนี่ก็คือร่างของเจ้า มิเช่นนั้นแล้วเหตุใดวิญญาณของเจ้าถึงเข้าได้ดีกับร่างขนาดนี้”

“หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ”

แววตาของเย่จายซิงแตกตื่น นางเข้าใจทุกคำพูดที่จวินหยวนพูด แต่เมื่อโยงความหมายเข้าด้วยกันกลับทำให้นางรู้สึกเหลือเชื่อและถึงขั้นไม่เชื่อด้วยซ้ำ

จวินหยวนมองหน้านาง ตอนนี้นางเหมือนแมวที่กำลังตกใจ เขาหัวเราะแล้วอดไม่ได้ที่จะลูบผมของนาง

“นางต่างหากที่แย่งร่างของเจ้า แต่เป็นเพราะเข้ากับร่างไม่ได้ นางก็เลยเป็นคนทึ่มทื่อ ราวกับคนไม่มีสมอง น้องซิง ข้าสงสัยว่าน่าจะเป็นเพราะรากทิพย์ของเจ้าถูกขุดไปตั้งแต่เกิด ทำให้วิญญาณของเจ้าออกจากร่างไป ไม่นานก่อนหน้านี้ถึงจะหวนกลับมาด้วยโชคชะตา”

ปากของนางค่อยๆ อ้ากว้างขึ้นตามคำพูดของเขาแต่ละคำ นางพูดอะไรไม่ออกอยู่นาน เพราะเขาพูดได้อย่างมีเหตุมีผลจนน่าจะเป็นความจริง หรือว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆ ?

แต่เรื่องนี้ก็น่าเหลือเชื่อเกินไป

“หากเป็นเช่นนั้นจริง ทำไมนางถึงเข้ามาครองร่างของข้าได้”

จวินหยวนอธิบายว่า

“ร่างที่ไม่มีเจ้าของ สามารถดึงดูดวิญญาณเร่ร่อนเข้ามาสิงร่างได้ นิสัยของนางไม่ได้เลวร้าย นั่นแสดงว่านางเป็นเพียงวิญญาณธรรมดา แต่เนื่องจากไม่สามารถกลับไปเกิดใหม่ได้ จึงเข้ามาอยู่ในร่างของเจ้า”

อธิบายได้มีเหตุผลยิ่ง

เย่จายซิงลูบคางอย่างใช้ความคิด

หากเป็นไปตามที่จวินหยวนอธิบาย นางน่าจะถูกขุดรากทิพย์ไปตั้งแต่เพิ่งเกิดใหม่ๆ และบังเอิญหลุดมาสู่โลกปัจจุบัน หลังจากใช้ชีวิตมาได้ครึ่งทาง โชคชะตาก็ได้นำพานางกลับมาอีกครั้ง

ดังนั้นหน้าตาของนาง จึงเหมือนกับหน้าตาของร่างร่างนี้ไม่ผิดเพี้ยน

ตอนอยู่ที่ยุคปัจจุบันจึงไม่นับว่าเป็นชาติก่อน จึงไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อชาติที่แล้ว

หรือว่าชาติก่อนของนางจะเป็นคู่กับจวินหยวนจริงๆ เขาพยายามตามหาคนรักจากชาติก่อนจนได้มาพบนาง

นางมองใบหน้าของจวินหยวน หล่อเหลาไร้ที่ติราวกับเทพเซียน เมื่อต่อลงไปด้านล่าง……

“เอ่อ ทำไม่ท่านไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะเจ้าคะ!”

มิน่าเล่า นางถึงรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง!

จวินหยวนหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหันหลังไปเอาเสื้อผ้าที่อยู่หลังฉากบังลมมาใส่

นางมองแผ่นหลังกว้างๆ และแข็งแรงของเขาพลางกลืนน้ำลาย

อ้า นี่มันน่ามองชะมัด