บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 160

ชั่วขณะนั้นไม่มีใครกล้าขึ้นไปบนสังเวียน

เหลือเพียงไม่กี่คนแล้ว ผู้อาวุโสจูเก๋อเลยเรียกชื่อให้ขึ้นไป

ผลลัพธ์ไม่ได้เป็นไปตามที่คาด พวกเขาแพ้อย่างน่าอนาถ โดยเฉพาะศิษย์ของสำนักเมฆแดง ถูกโจมตีจนเละเทะไปหมด

นี่มันเรียกว่าน่ารันทด

“ขอแสดงความยินดีกับเย่จายซิง ที่รักษาตำแหน่งผู้นำสังเวียนได้ กลายมาเป็นอันดับหนึ่งแดนอาจารย์ทิพย์”

มีรอยยิ้มปรากฎในดวงตาผู้อาวุโสจูเก๋อ น้ำเสียงของเขานุ่มนวลอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ศิษย์สำนักกุยหยวนต่างตกตะลึง พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าผู้อาวุโสที่น่าเกรงขามจะมีใบหน้ายิ้มแย้มแบบนี้

ในใจผู้คนคิดว่า เดิมทีผู้อาวุโสจูเก๋อไม่ได้พุ่งเป้ามาที่เย่จายซิง แต่กลับเป็นการตั้งใจให้โอกาสนาง ให้นางทำให้ทุกคนตกตะลึง

และนางก็ทำได้แล้ว！

ด้วยพลังเพียงคนเดียว ก็เอาชนะผู้เข้าร่วมแข่งขันแดนอาจารย์ทิพย์ทั้งหมดได้

ทันใดนั้น บนแผ่นศิลาสวรรค์ ชื่อของเย่จายซิงก็ลอยขึ้นในอากาศ ขึ้นเป็นอันดับหนึ่งแดนอาจารย์ทิพย์ สะดุดตาหาใดเปรียบ！

ชื่อของคนอื่นๆก็ตกอันดับลงมา

“นางเก่งเกินไปแล้ว！”

“ถึงตอนนี้เหมือนข้ายังอยู่ในภวังค์อยู่เลย ราวกับว่ามันเป็นความฝัน”

“ปีนี้มีม้ามืดโผล่มาแล้ว！”

ผู้คนจ้องมองไปที่เย่จายซิงด้วยความรู้สึกซับซ้อน

อันดับหนึ่งแดนอาจารย์ทิพย์อายุแค่สิบหกปี！เป็นหนึ่งไม่เป็นสองรองใคร！

พวกเขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับพรสวรรค์เช่นนี้มาก่อน และไม่เคยเห็นมาก่อน

และนางยังเป็นอาจารย์ยาขั้นหก การรวมเอาอัตลักษณ์ที่ร้ายกาจทั้งสองอย่างนี้ไว้ด้วยกัน ก็ก่อเกิดผลกระทบมากเกินไปแล้ว

หลังจากวันนี้ไป ชื่อของเย่จายซิงก็ถูกลิขิตไว้ให้ผู้คนรู้จักแล้ว

สามารถทิ้งชื่อไว้ที่เทพพยัคฆ์หมอบมังกได้นั้น ไม่ใช่เรื่องเรื่องง่ายเลยสักนิด

หลีฉือก็สะบัดแขนเสื้อจากไปด้วยสีหน้าตึง

ซุนหยวนซิ่งกัดฟัน พูดกับสองพี่น้องเย่เจียหรง “สองท่าน ข้ามีธุระต้องทำ ขอตัวก่อน！”

เขาตอนนี้ไม่อยากจะมองเย่จายซิง เกรงว่าตัวเองจะโกรธจนกระอักเลือดไปซะก่อน

องค์หญิงหลิงหยุนจากไปนานแล้ว หลังจากคำนับไปร้อยครั้งนางก็เดินคลุมหัวออกไปแล้ว ไม่กล้าที่จะสบตาผู้อื่น ฝีเท้าของนางสั่นสะท้าน แน่นอนว่ามันมาจากความโกรธ ทั้งนางยังได้รับบาดเจ็บภายในจากพลังที่น่าครั่นคร้ามของโม่เสิ่นหยวน และต้องใช้เวลากว่าครึ่งเดือนในการรักษาให้หาย

“พี่ใหญ่ซุน ใกล้จะเช้าแล้ว ข้าต้องกลับสำนัก จะดีกว่าถ้าท่านไปส่งน้องหยู ไม่งั้นข้าคงไม่วางใจให้นางกลับเองได้ พวกท่านเดินทางปลอดภัย”

เย่เจียหรงกล่าวอย่างนุ่มนวล

น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความไว้วางใจ ทำให้อารมณ์ของซุนหยวนซิ่งผ่อนคลายเล็กน้อย แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนที่น่านับถือมีความรับผิดชอบ ในใจสาวงามอย่างเย่เจียหรง ทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวลอย

“ไม่มีปัญหา แม่นางเย่วางใจได้ ข้าจะไปส่งนางที่บ้านเอง”

“งั้นรบกวนท่านด้วย”

เย่เจียหรงพยายามระงับความเกลียดชังที่มีต่อเย่จายซิง นางตั้งใจกล่าวอย่างเขินอายเล็กน้อย

นางรู้จุดประสงค์ของพี่สาว ซุนหยวนซิ่งเป็นศิษย์ของรองประธาน ทั้งยังเป็นอาจารย์กลั่นยาที่เก่งกาจ ผูกมิตรกับเขาไว้ถือว่าเป็นเรื่องดี

วันนี้องค์หญิงหลิงหยุนต้องขายหน้าแล้ว ไม่ว่าซุนหยวนซิ่งจะชอบนางแค่ไหน เขาจะต้องรู้สึกผิดหวังในตัวนางแน่นอน แทนที่จะเป็นจังหวะดีให้ประโยชน์ตัวเองแท้ๆ

ถ้าหากว่าซุนหยวนซิ่งหันมารักนางได้ มันจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับนาง ไม่เพียงแต่สามารถช่วยนางกลั่นยา แต่ยังเป็นเส้นสายแหล่งพลังให้นางได้อีกด้วย

ได้ยินมาว่าเขาเป็นคนใจกว้าง

“แม่นางเย่ไม่ต้องเกรงใจ ข้าผ่านเส้นทางนั้นพอดี อีกอย่าง ได้ปกป้องคนงามอย่างนี้ ถือว่าเป็นเกียรติของข้ามาก”

ซุนหยวนซิ่งกล่าว

เขาก็มีความรู้สึกให้เย่เจียหยู นางมีคำพูดที่น่าเลื่อมใส ทำให้เขารู้สึกภูมิใจในตัวเองอย่างมาก ผู้ชายมักชอบให้หญิงสาวเอาใจแบบนี้เสมอ