บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 165

“เย่จายซิง เจ้าบังอาจมาก！เจ้ากล้ามีเรื่องกับสำนักเมฆแดงเรารึ！”

เมื่อได้ยินเย่จายซิงบอกว่าหอไป๋เป่าไม่ต้อนรับศิษย์สำนักเมฆแดง สีหน้าของสองพี่น้องอ้อนแอ้นเปลี่ยนเป็นไม่น่ามอง สายตารอบตัวเริ่มหันมาจับจ้องพวกนาง ทำให้พวกนางรู้สึกอับอาย

เย่จายซิงเบื่อจะสนพวกนางสองคนเต็มที แล้วค่อยโบกมือเบาๆให้พนักงาน “รีบเอาพวกนางออกไป จำเอาไว้ ต่อไปถ้าเป็นศิษย์สำนักเมฆแดง ไม่ต้องปล่อยให้เข้ามา”

“ทั้งสองท่าน เชิญ หอไป๋เป่าไม่ใช่สถานที่ที่พวกท่านจะมา”

อันธพาลสองคนเดินออกมาจากมุมมืด ทั้งสองคนต่างก็มีฐานบำเพ็ญมาจากแดนมหาจักรพรรดิทิพย์ เป็นโม่เสิ่นหยวนที่รู้ว่านางจะเปิดร้าน จึงส่งสองคนนี้มาคุ้มกันนางเป็นพิเศษ

เมื่อรับรู้ถึงรังสีอำมหิตของอันธพาล สองพี่น้องที่ยังอยากหาเรื่องก่อความวุ่นวาย ก็ไม่รั้งอยู่ต่อ นางสบถว่าอีกไม่กี่คำแล้วก็เดินคอตกจากไป

ผู้คนต่างคิดว่าเย่จายซิงสามารถเอาคนคุ้มกันที่แข็งแกร่งมาจากแดนจักรพรรดิทิพย์ได้ ก็ถือว่านางนั้นมีความสามารถ แม้จะเป็นสำนักเมฆแดงนางก็ไม่เอามาอยู่ในสายตา ไม่แน่ว่านางมีคนที่เก่งกาจคอยสนับสนุน ดังนั้นนางจึงถือตัวได้ขนาดนี้

เมื่อคิดได้ดังนั้น ทุกคนก็ไม่กังวลแล้ว ควักหินทิพย์มาสมัครสมาชิกอย่างสบายใจ

มีบางคนที่รวยแล้วมาซื้อโดยตรงและไม่สมัครสมาชิก เย่จายซิงก็มีวิธีรับมือเช่นกัน คนประเภทนี้ก็ได้รับกษาปณ์แก้วเช่นกัน ข้างหน้าจะมียอดเงินของบัตร ยอดเงินที่มากพอก็สามารถเป็นสมาชิกได้เหมือนกัน ให้เขาได้ถือบัตรมาซื้อของในร้านครั้งต่อไปด้วย

ด้วยวิธีนี้ พวกที่ไม่ได้สนใจจะมาซื้อยา ก็จะเกิดความประทับใจ แล้วอยากมาซื้อยากลั่นอีก ชื่อแรกที่จะนึกถึงก็คงเป็นหอไป๋เป่า

ทุกคนตั้งใจมาหาโอสถไขกระดูกเยือก หลังจากเป็นสมาชิกแล้วก็ต้องรีบซื้อยากลั่นทันที ผ่านไปแล้วครึ่งชั่วยาม โอสถไขกระดูกเยือกก็ขายไปเกือบจะหมดแล้ว หลังจากขายหมดแล้ว นางตั้งใจว่าจะไม่เอาโอสถไขกระดูกเยือกที่เหลือออกมา และพูดกับคนที่ต้องการซื้อภายหลังว่า

“วันนี้โอสถไขกระดูกเยือกขายหมดแล้ว พรุ่งนี้จะมีของกลับมาวางบนชั้นอีก สามารถกลับมาซื้อพรุ่งนี้ได้ วันนี้สามารถสมัครสมาชิกและดูสินค้าตัวอื่นที่อยากได้ไปก่อน”

หลายคนไม่ได้ออกไป เพราะสมัครสมาชิกแล้ว วันนี้ราคาจะถูก มีคนที่เก็บคำว่าราคาถูกไว้ในใจ ราวกับว่าถ้าเดินออกไปแล้วจะไม่ได้รับสิทธิพิเศษอีก

เป็นผลให้หลังจากเดินดูของ ก็พบว่าราคายาที่นี่ถูกกว่าราคาท้องตลาดนิดหน่อย ทั้งยังได้ส่วนลดและราคาก็ถูกลง

เดิมทีคนที่อยากไปซื้อยาที่อื่นอีก ก็ไม่ได้ไปไหนแล้ว

แน่นอนว่ามีคนสงสัยในคุณภาพของยา หลังจากซื้อโอสถไขกระดูกเยือกกลับมาบ้านแล้วลองกิน ถ้าให้ผลดีขึ้น ต่อไปต้องกลับมาร้านหอไป๋เป่าเพื่อซื้อยาอย่างอื่นดูบ้างแล้ว

หอชวนรื่อเป็นโรงน้ำชาที่ใหญ่ที่ชุดในเมืองเฉินตู เพราะมีข่าวลือว่าเซ่าตี้เป็นคนเปิด มีคนมากมายต่างมาที่นี่เพื่อดื่มชา นอกจากชาที่นี่จะใช้ใบชาชั้นยอดแล้ว มีอากาศที่ปลอดโปร่งทำให้มีสมาธิ ดังนั้นที่นี่จึงมีแขกเยอะตลอดเวลา

ในขณะนั้น มีสาวใช้รีบวิ่งเข้าไปในโรงน้ำชา พอมาถึงก็รีบพูดกับหนานกงเหยาอย่างตื่นเต้นว่า

“คุณหนู ข้าน้อยไปซื้อโอสถไขกระดูกเยือกมาแล้ว ทั้งยังทำสมาชิกระดับเงินให้ท่านด้วย ภายหน้าไปซื้อของที่หอไป๋เป่าจะได้ลดตั้งห้าเปอร์เซ็นต์เลยเจ้าค่ะ！”

สาวใช้วางยาไว้บนโต๊ะน้ำชา เม็ดยาเป็นสีน้ำเงินแวววาว มองดูแล้วแทบจะไม่มีสิ่งใดเจอปนเลย

หนานกงเหยาหยิบขึ้นมาดู พูดด้วยความประหลาดใจ “สมาชิกระดับเงินคืออะไรกัน？”

สาวใช้รีบอธิบาย ไม่รอให้หนานกงเหยาถาม มีหญิงชุดแดงผู้หนึ่งเดินเข้ามาในโรงน้ำชาด้วยท่าทีเย่อหยิ่ง พลางยิ้มเยาะ

“หนานกงเหยา ไม่คาดคิดว่าเจ้าจะซื้อของที่หลอกลวงนี่ ระดับล่างจริงๆ เจ้าคิดหรอว่าโอสถไขกระดูกเยือกนั้นจะใช้ได้ดีจริงๆ ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว！”

“โจวเหม้ย！”

เมื่อหนานกงเหยาเห็นคนมา นางก็พลางขมวดคิ้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ข้าจะซื้อของอะไรนั้น ไม่จำเป็นต้องให้เจ้ามาใส่ใจ ข้าก็แค่ใช้หินทิพย์เล่นก็เท่านั้น ไม่ต้องการให้เจ้ามากังวล！”