บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 173

โจวเหม้ยไม่จากไปไม่ได้ นางเข้ามาอย่างเอิกเกริก เดิมทีคิดว่าอยากจะดูหมิ่นเย่จายซิง แต่ทว่าคิดไม่ถึงว่ากลับถูกเย่จายซิงดูหมิ่นเสียยกหนึ่ง

ถ้าหากนางยังอยู่ต่อละก็ มีเพียงแต่จะถูกเย่จายซิงดูหมินต่อไป

มีองครักษ์สังเกตอย่างเน้นหนักอยู่ทางนี้ นางไม่สามารถทุบร้านค้าอะไรเช่นนั้นได้ ทำได้แค่เพียงกลับไปคิดหาวิธีจัดการกับเย่จายซิงเบื้องหลังอย่างลับๆเสียหน่อย

เดิมทีนางคิดว่าการหันหลังกลับแล้วเดินจากไปอย่างหยิ่งผยอง ตอนนั้นจะทำให้เย่จายซิงเกลียด ใครจะไปคิดว่าเย่จายซิงแม้แต่คำข่มขู่ก็ยังพูดไม่เป็นอย่างคาดไม่ถึง ทำให้นางโมโหยิ่งนัก

นางหันหน้ากลับมา จ้องมองเย่จายซิงอย่างโหดเหี้ยมแล้วกล่าว:

“เจ้าคอยดูเถอะ ตอนนี้เจ้าหัวเราะไปเถอะ ประเดี๋ยวข้าจะทำให้เจ้าหัวเราะไม่ออกอีกตลอดไป!”

พูดจบ โจวเหม้ยก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว เพื่อหลีกเลี่ยงที่นางจะได้ไม่พูดคำกวนโมโหคนอะไรออกมาอีก

ทันทีที่โจวเหม้ยจากไป มีคนมาเตือนเย่จายซิงด้วยความหวังดี:

“แม่นางเย่ โจวเหม้ยมักจะชอบสร้างความยุ่งยากให้ผู้อื่นเสมอ เจ้าล่วงเกินนางแล้ว จะต้องไม่เป็นผลดีอะไรอย่างแน่นอน ถึงอย่างไรมิสู้รีบหาโอกาสไปขอโทษนางในเร็ววัน มิเช่นนั้นเจ้าอาจจะโชคไม่ดีขึ้นมาจริงๆ”

“ถูกต้อง สำนักเมฆแดงเป็นหนึ่งในสองสำนักใหญ่ของเฉินตู ลูกศิษย์มากมายนับไม่ถ้วน หัวหน้าสำนักเองก็เก่งกาจมากเช่นกัน กลอุบายของพวกมีเขามากมาย!”

“อย่างไรเสียแม่นางเย่ก็ต้องคิดให้ละเอียดรอบคอบ”

เย่จายซิงลุกขึ้นยืน หันหน้าไปทางทุกคนแล้วยิ้ม:

“ทุกท่านไม่ต้องเป็นกังวล นับตั้งแต่ตอนที่ข้ากล่าวออกไปว่าไม่ทำการค้ากับคนของสำนักเมฆแดง ก็คิดไว้แล้วว่าจักต้องมีวันนี้ ในเมื่อทำก็ทำไปแล้ว ข้าก็จะไม่เกรงกลัว อีกทั้งพวกท่านสามารถวางใจได้ โอสถข้ายังคงขายราคาต่ำกว่าท้องตลอดเหมือนเดิม ไม่มีผลกระทบใดๆ”

“ข้าเปิดร้านทำการค้า เดิมทีไม่คิดอยากจะล่วงเกินใคร แต่ทว่าการกระทำของบางคนของสำนักเมฆแดงนั้นชั่วร้ายจริงๆ ข้าทนดูไม่ได้อีกต่อไป ไม่ยอมทำกำไรจากหินทิพย์ของพวกเขา ก็ต้องใช้การกระทำตามความเป็นจริงมาต่อต้านพวกเขา”

จริงๆแล้วมีคนเป็นห่วงว่าหอไป๋เป่าล่วงเกินสำนักเมฆแดง ต่อไปจะมีพิธีปิดร้านอย่างยิ่งใหญ่หรือไม่ ผู้คนจำนวนไม่น้อยเติมเงินบัตรสมาชิกของหอไป๋เป่า ไม่คาดหวังให้หอไป๋เป่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น ถ้าหากว่าเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ ยังไม่รู้ว่าจะสามารถถอนหินทิพย์ที่อยู่ในนั้นออกมาได้หรือไม่

แต่ทว่าเมื่อได้ยินเย่จายซิงกล่าวเช่นนี้ ต่างก็วางใจนิดหน่อย

ยิ่งกว่านั้น คำพูดประโยคสุดท้ายนี้ของนางนั้นได้เข้าไปในส่วนลึกของหัวใจของทุกคนแล้ว

ลูกศิษย์ของสำนักเมฆแดงกระทำความชั่วไว้มากมาย คนธรรมดาทั่วไปไม่กล้าล่วงเกินพวกเขา ทำได้เพียงแค่ระงับความโกรธไว้ภายในใจแล้วกลืนมันลงท้อง นางสตรีนางหนึ่งสามารถที่ลุกขึ้นยืนตั้งตัวเป็นศัตรูกับสำนักเมฆแดง เพียงแต่ความกล้าส่วนนี้ก็น่าสรรเสริญยิ่งนัก

ย่อมก็จะต้องมีคนที่ขี้ขลาดเช่นเดียวกัน เมื่อเห็นเย่จายซิงล่วงเกินโจวเหม้ยแล้ว ก็รีบเข้าไปเลือกโอสถอย่างรวดเร็ว ซื้อจนเงินในบัตรสมาชิกหมด ต่อให้หอไป๋เป่าเลิกกิจการไปแล้วก็ไม่กลัว

อีกทั้งโอสถของหอไป๋เป่าราคาถูกจริงๆ ราคาที่ตั้งไว้ก็ถูกกว่าสถานที่อื่น หลังหักส่วนลดพิเศษแล้วก็ยิ่งถูกเข้าไปอีก

คุณภาพก็ดีมากเช่นกัน โอสถที่ขายก็เป็นที่ใช้อยู่เป็นประจำทั้งนั้น ซื้อมากหน่อยถึงอย่างไรต่อไปก็ต้องได้ใช้

......

ตอนบ่าย หอชวนรื่อ

องค์หญิงหลิวอิ๋งจัดงานประชุมสนทนาเกี่ยวกับลัทธิเต๋าที่หอชวนรื่อ ได้เชื้อเชิญบรรดาลูกหลานและหญิงผู้สูงศักดิ์ตระกูลขุนนางจำนวนมากมายมาเข้าร่วม

นางยังตั้งใจส่งเทียบเชิญไปให้โจวเหม้ยเป็นพิเศษ

เดิมทีโจวเหม้ยโมโหจนทุบแจกันดอกไม้ไปหลายสิบอันแล้วก็ไม่คลายโมโห ทันทีที่ได้รับเทียบเชิญ ความโมโหก็คลายลงทันที

เนื่องจากงานเลี้ยง งานเลี้ยงน้ำชา งานประชุมสนทนาเกี่ยวกับลัทธิเต๋าต่างๆที่องค์หญิงหลิวอิ๋งจัดขึ้นก่อนหน้านี้ ต่างก็ไม่ได้เคยเชื้อเชิญนาง นางคิดอยากมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับองค์หญิงอีกสักหน่อย ได้เข้าไปในจุดสูงสุดของวงหญิงผู้สูงศักดิ์ แต่ทว่าไม่มีโอกาสนี้มาโดยตลอด

ก่อนหน้านี้นางแค่เพียงเคยพบองค์หญิงอยู่ไกลๆเพียงไม่กี่ครั้ง องค์หญิงนั่งอยู่ในตำแหน่งที่สูง สูงไกลเกินเอื้อม ดูเหมือนหงส์ที่สุกใสเป็นประกายที่สุด ยากที่จะเข้าใกล้

นึกไม่ถึงว่าวันนี้องค์หญิงจะส่งเทียบเชิญมาให้นางอย่างคาดไม่ถึง นี่หมายความว่าอย่างไร นี่หมายความว่าตนเองอยู่ในสายตาขององค์หญิงแล้ว องค์หญิงตั้งใจจะผูกมิตรกับนาง!

ความกลัดกลุ้มภายในใจถูกกำจัดไปอย่างสมบูรณ์ นางแต่งกายอย่างดีที่สุดอยู่ครู่หนึ่ง ไปหอชวนรื่อที่อยู่ในเมืองอย่างมีความสุข

เมื่อถึงหอชวนรื่อ นางพบว่าหนานกงเหยาไม่ได้รับเทียบเชิญ ผู้ที่มาคือหนานกงหลีพี่สาวของหนานกงเหยา

โจวเหม้ยอดไม่ได้ที่จะมีความลำพองใจอยู่บ้าง นางขึ้นไปสมาคมกับคนอื่นๆ

ไม่นานนัก องค์หญิงหลิวอิ๋งก็เสด็จมาถึง