บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 2

อันธพาลหอเสวียนเดินเข้ามาล้อมเย่จายซิงกับเย่ยู่หยางเอาไว้ด้วยสีหน้าโหดร้าย

เย่จายซิงกลับไม่ตื่นกลัว นางมองด้วยแววตาเกียจคร้าน ราวกับว่าคนที่กำลังจะถูกตัดมือไม่ใช่นาง

ในช่วงเวลาเพียงชั่วครู่ นางก็เริ่มเข้าใจคร่าวๆ เหตุการณ์ที่เกิดที่แผ่นดินใหญ่แล้ว

ยาถูกแบ่งออกเป็น 9 ระดับ โดยมีสีที่แตกต่างกัน โดยไล่ตั้งแต่ระดับต่ำไปจนถึงระดับสูง โดยไล่สีตั้งแต่สีส้ม เหลือง เขียว ฟ้า ม่วง ดำและทอง

แต่ในแผ่นดินใหญ่ยังไม่เคยปรากฏอาจารย์กลั่นยาขั้น8 - 9 มาก่อน ลำพังเพียงอาจารย์กลั่นยาขั้น 6 -7 ก็ถือว่าหายากและทรงคุณค่ามากแล้ว ส่วนอาจารย์กลั่นยาขั้น 5 ที่แผ่นดินใหญ่จะถูกขนานนามว่าปรมาจารย์กลั่นยา

ยาขั้น 4 สีเขียวนับว่าเป็นยาขั้นสูงในแคว้นหงส์แดงแล้วมีมูลค่าเป็นแสนตำลึง คนธรรมดาต่อให้ขายทรัพย์สินจนหมดก็ไม่เพียงพอที่จะซื้อ ส่วนยาที่ดีที่สุดของหอยาเสวียนก็จะเป็นเพียงยาขั้น 5 ที่มีไม่กี่เม็ดเท่านั้นและนับว่าเป็นของที่มีค่าสูงสุดในร้าน

ส่วนนางในชาติก่อนก็เป็นอาจารย์กลั่นยาเช่นกัน และยังเป็นอาจารย์กลั่นยาขั้นเขียว ซึ่งเทียบเท่ากับปรมาจารย์กลั่นยาขั้น 5 ของที่นี่

อาจารย์กลั่นยาที่มีฝีมือดีที่สุดในแคว้นหงส์แดงก็คือบิดาของเจ้าพระยาเซี่ย ซึ่งก็อยู่ในระดับ 5 เท่านั้น

นางบีบแหวรที่ไม่ดึงดูดสายตาบนนิ้วมือของตนด้วยท่าทางปกติ แหวนเก็บของที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษของนางก็ข้ามภพมาพร้อมกับนางด้วย ของที่อยู่ด้านในช่วยทำให้นางมีความมั่นใจมากขึ้น

นางมองไปยังเถ้าแก่หอยาเสวียน แล้วกล่าวเรียบๆ ว่า

“เจ้าบอกว่าข้าขโมยยารักษ์จิตระดับ 4 ไปเพื่อเอาใจเจ้าพระยาเซี่ย ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เจ้าพระยาเซี่ยคิ้วต่ำหนังตาตกแบบที่ข้าไม่มีทางชอบ ลำพังแค่ยาขั้น 4 ห่วยๆ พวกนี้ ต่อให้หล่นอยู่บนพื้น ข้าก็ยังขี้เกียจจะก้มเก็บ แล้วพวกเจ้าถือดีอะไร”

ทันใดนั้นใบหน้าของเจ้าพระยาเซี่ยเปลี่ยนเป็นดูไม่ได้เสียยิ่งกว่ากินแมลงวันเข้าไปเสียอีก เขาเริ่มมีความคิดอยากสังหารเย่จายซิงขึ้นมา เขากำลังสงสัยว่านางแกล้งทำเช่นนี้ไปก่อนเพื่อดึงดูดความสนใจของเขาใช่หรือไม่

เขาไม่มีทางติดกับดัก

ชางบ้านต่างพากันแอบมองดวงตาของเจ้าพระยาเซี่ย หากเย่จายซิงไม่พูดเช่นนี้คงไม่มีใครสังเกต แต่พอพูดออกมาจึงพบว่าดวงตาและคิ้วของเจ้าพระยาเซี่ยดูไม่ดีจริงๆ 

เถ้าแก่หอยาเสวียนโกรธจนตัวสั่น ทั้งพระนครหลวงแห่งนี้ ยาขั้น 4 ของร้านเขานับว่าเป็นยาที่มีคุณภาพระดับต้นๆ แล้ว แต่เย่จายซิงกลับดูถูกว่ายาของเขาเป็นยาห่วยๆ

“น้องสี่ ทำไมเจ้าถึงพูดกับเจ้าพระยาเซี่ยแบบนี้เล่า อีกอย่างยาขั้น 4 ของหอยาเสวียนคือยาที่องค์หญิงหลิงหยุนเป็นคนคิดค้น องค์หญิงหลิงหยุนนับได้ว่าเป็นอัจฉริยะด้านกลั่นยาที่อายุน้อยที่สุดในแคว้นหงส์แดงแห่งนี้ แถมยังเข้าร่วม สำนักอาจารย์กลั่นยาของเฉินตูอีกด้วย กล่าวได้ว่าเป็นบุคคลยิ่งใหญ่ เจ้าพูดเช่นนี้ถือเป็นการไม่ให้เกียรติองค์หญิงหลิงหยุน”

เย่เจียหยูขมวดคิ้วพลางกล่าวกับเย่จายซิงด้วยสีหน้าตำหนิ

“ใช่แล้ว! คุณหนูสี่เย่พูดจาหน้าไม่อาย รีบตัดมือของนางทิ้งเสีย ดูสิว่านางจะยังปากแข็งอยู่อีกหรือไม่”

“ขนาดองค์หญิงหลิงหยุน นางยังกล้ากล่าวร้าย ยัยซื่อบื้อนี่บังอาจนัก!”

องค์หญิงหลิงหยุนเป็นพี่สาวคนโตของฮ่องเต้ มีพรสวรรค์ในการกลั่นยาสูงมาก ในอนาคตมีโอกาสพัฒนาไปไกลกว่าท่านพ่อพระยา นางได้เข้าสำนักอาจารย์กลั่นยาของเฉินตูตั้งแต่อายุยังน้อย ในสายตาของประชาชนแคว้นหงส์แดงจึงถือได้ว่านางเป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจตลอดมา

ดังนั้นการที่เย่จายซิงกล่าวเช่นนี้ ถือเป็นการสร้างความโกรธแค้นให้กับชาวบ้าน

เย่จายซิงยิ้มเย้ย แม้ว่าใบหน้าของนางจะฟกช้ำ แต่ดวงตาของนางกลับเปล่งประกายราวกับดาวยามราตรีที่สุกสว่างและลึกล้ำยากจะคาดเดา นางกล่าวเสียงสูงออกมาว่า

“พวกเจ้านั่งมองฟ้าอยู่ในบ่อ ไม่มีความรู้ วิสัยทัศน์แคบ แค่ยาขั้น 4 ในมือของเขา พวกเจ้าก็คิดว่าเป็นของล้ำค่าแล้วหรือ”

นางชี้นิ้วออกไปยังยารักษ์จิตระดับ 4 เม็ดสีเขียวที่อยู่ในมือของเถ้าแก่หอยาเสวียน

ชาวบ้านโดนดูถูก ในใจของพวกเขาจึงมีแต่ความโกรธแค้น

เจ้าพระยาเซี่ยกล่าวเสียงแข็งว่า “เย่จายซิง เจ้าโอหังเกินไปแล้ว เจ้าเองก็กลั่นยาไม่เป็น และก็เป็นคนซื่อบื้อที่ไม่มีชี่ทิพย์สื่อสารกับฟ้าดิน แม้แต่ยาขั้น 1 เจ้ายังไม่มีปัญญากลั่น ยังริอาจต่อว่ายาขั้น 4ขององค์หญิงหลิงหยุนอีก เจ้าคู่ควรรึ?”

“น้องหญิง เรื่องนี้พี่รองคงช่วยอะไรเจ้าไม่ได้แล้ว เจ้าทำให้ข้าผิดหวังนัก”

เย่เจียหยูเอามือปิดหน้าไว้อย่างเป็นทุกข์ ท่าทางของนางเศร้าสลด เรียกคะแนนความสงสารจากคนได้อีกหลายคน

“ข้าบอกว่าพวกเจ้าไร้สติปัญญา พวกเจ้ายังไม่เชื่ออีก”

เย่จายซิงหัวเราะเสียงแข็ง ก่อนจะหยิบขวดยาออกมาแล้วเทยาออกมาหนึ่งเม็ด ในช่วงที่ยาถูกเทออกมานั้น คนจำนวนมากต่างหายใจเข้าไปลึก

เพราะนั่นเป็นยาขั้น 4 เม็ดสีเขียว ยาเม็ดนี้มีสีเขียวที่เปล่งประกายและโปร่งใสที่ทำให้คนดูแล้วรู้สึกกระปรี้กระเปร่า!

เมื่อยาถูกเทออกมาแล้ว กลิ่นหอมของยาหอมฟุ้งเตะจมูก เมื่อได้กลิ่นทำให้รู้สึกสดชื่นและมีชีวิตชีวา!