บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 206

“เทาเที่ย？”

เย่จายซิงรู้สึกประหลาดใจมาก

ตามที่นางคิด ตัวที่ปรากฏขึ้นในเทือกเขาชื่อยู่ คงจะเป็นอสูรเทพอย่างปี้ฟาง ไม่คาดคิดว่าจะเป็นเทาเที่ย

แม้บนโลกใบนี้จะมีอสูรเทพที่ยิ่งใหญ่อยู่สิบตัว แต่มีเพียงเจ็ดตัวเท่านั้นที่เป็นอสูรเทพที่คุ้นเคยกันอย่าง มังกรเขียว วิหคเพลิง หงส์แดงกิเลน

อสูรเทพอีกสามตัวเป็น เทาเที่ย ปี้ฟางและอิงหลง

พวกมันมีความลึกลับมากในสายตาผู้คน เพราะมีหนังสือเกี่ยวกับพวกมันน้อยมาก

ในหมู่พวกมันมี อิงหลง ที่แข็งแกร่งที่สุดทั้งลึกลับและคาดเดาไม่ได้ อสูรเทพตัวนี้สามารถทำพันธะสัญญากับมนุษย์ได้ เพราะว่ากลุ่มอิงหลง มันถือว่าเป็นเทพเจ้า

ปี้ฟางก็เหมือนกัน เมื่อครู่ที่อยู่วังใต้ดิน เย่จายซิงได้เห็นรูปแกะสลักปี้ฟางแล้ว จากการจัดวางสามารถเข้าใจได้คร่าวๆ

แต่สำหรับเทาเที่ย นอกจากนางจะรู้ว่ามันเป็นพวกชอบกินเป็นพิเศษแล้ว แต่แท้จริงแล้วลักษณะของมันเป็นยังไงนั้นไม่มีใครรู้แน่ชัด แต่ในภาพยนต์ของยุคปัจจุบันนั้น เทาเที่ยมันน่าเกลียดอย่างไม่ต้องสงสัย

ยิ่งไปกว่านั้นเทาเที่ยเป็นอสูรเทพที่ดุร้าย ฝึกยากเป็นพิเศษ ว่ากันว่ามันมีกลอุบายที่ร้ายกาจ หน้าซื่อใจเหี้ยม ในประวัติศาสตร์อันยาวนานของแผ่นดินเทียนเหย้าก็ยังไม่เคยได้ยินว่าใครจะทำพันธะสัญญากับอสูรเทพอย่างเทาเที่ยได้

เย่จายซิงดึงเปลือกไข่สีดำออกมาจากใต้เตียง มันแทบจะไม่เหลือสิ่งมีชีวิตอยู่แล้ว เปลือกไข่แตกออกเบาๆ ไม่มีอะไรล่อเลี้ยงอยู่ข้างในเลย

“เปลือกไข่นี่เหมือนจะเล็ก เทาเที่ยในวัยทารกจะตัวใหญ่แค่ไหนกันนะ？”

นางมองเปลือกไข่ในมือทั้งสองข้างและเอาเปรียบเทียบกัน

มันเหมือนกับแตงโมลูกใหญ่สองลูก

ยังไม่เท่ากับจิ้งจอกทิพย์จิ่วอิงเลย

“แท้จริงแล้ววัยทารกอย่างอสูรเทพนั้นไม่ได้ใหญ่มาก แต่ว่าพวกมันเติบโตเร็วและบางตัวใช้เวลาเติบโตแค่ไม่กี่วัน”

โม่เสิ่นยวนกล่าวกับนางอย่างอ่อนโยน

นางเงยหน้าขึ้น “เสด็จอา ท่านรู้ได้อย่างไรว่านี่คือเปลือกไข่ของเทาเที่ย？”

“มังกรเขียวบอกข้า”

โม่เสิ่นยวนหัวเราะเบาๆ มังกรเขียวหดตัวพันอยู่รอบข้อมือ มันเหมือนงูตัวเล็กๆ ถ้ามองดีๆจะรู้ว่ามันคือมังกร

เย่จายซิงชอบมังกรตัวเล็กมาก นางยื่นมือออกไป มังกรน้อยก็ถูศีรษะของมันกับฝ่ามือของนาง มุมแหลมๆบนหัวมันสะกิดโดนฝ่ามือนางเบาๆ

ความรู้สึกของเกล็ดมังกรก็พิเศษมากเช่นกัน แต่ไม่เหมือนกับเกล็ดงู เกล็ดของงูจะมีขนาดเล็กกว่า ให้ความรู้สึกชื้นมีเมือกเหนียว แต่ว่าเกล็ดของมังกรนั้นไม่มี ในทางตรงข้ามกลับให้อุณหภูมิที่อบอุ่นกับฝ่ามือ

นางชอบมาก จึงหยิบมันขึ้นมากอด

บนตัวนางมีกลิ่นอายของอสูรเทพซึ่งทำให้มังกรน้อยชอบนางมาก

โม่เสิ่นยวนอธิบายอยู่ข้างๆ

“มังกรเขียวและเทาเที่ย ต่างก็เป็นอสูรเทพ พวกเราไม่สามารถสัมผัสถึงกลิ่นอายบนเปลือกไข่สีดำได้ แต่มันจะรู้สึกได้อย่างชัดเจน มันไม่เหมือนกับอสูรเทพตัวอื่น มันคือเทาเที่ย”

ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้

ถ้าหากว่าเสี่ยวป๋ายไม่ได้ตกอยู่ในสภาพที่หลับลึก นางคงเอาเปลือกไข่เข้าไปในห้วงกาลเวลา เสี่ยวป๋ายเองก็น่าจะรับรู้ได้เช่นกัน

“งั้นพวกเราก็ไปหาสถานที่หนึ่ง แล้วใช้พู่เทพดึงดูดให้เทาเที่ยมาเถอะ”

นางนึกประหลาดใจมาก อสูรเทพอย่างเทาเที่ยจะมีหน้าตาอย่างไร

โม่เสิ่นยวนพยักหน้า

พอเตรียมจะลุกขึ้น นางก็กวาดสายตามองดูใต้เตียงอีกรอบ สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

“เสด็จอา ท่านดู อิฐก้อนนั้นมันผิดปกติหรือไม่”