บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 224

ม่านอาคมของเย่จายซิงแยกไฟออกมา ปีศาจผู้ฝึกบำเพ็ญตนนั้นถูกเพลิงพิลึกของนางเผาไม่เหลือแม้แต่ขี้เถ้าในชั่วพริบตา

นางสามารถควบคุมอุณหภูมิของเพลิงพิลึก โดยกลั้นหายใจ และไม่มีใครสังเกตเห็นเลยแม้แต่น้อย

สีของเหล้าในป่าแห่งความสุขนั้นทำให้คนหลงใหล เส้นไหมและไม้ไผ่ไม่มีที่สิ้นสุด ใครจะสนใจห้องน้ำที่สกปรกที่สุดล่ะ

เมื่อครู่ปีศาจผู้ฝึกบำเพ็ญตนนั้นเดินเข้ามาตามปกติ แม้ว่าจะได้กลิ่นเล็กน้อย และดมอีกครั้ง ได้กลิ่นเหม็นจนจมูกมีรอยย่น แสดงความรังเกียจ แล้วสวมกางเกงแล้วจากไป

เย่จายซิงผิวปากและกลับไปที่ที่นั่ง ปีศาจผู้ฝึกบำเพ็ญอีกสามตนทำงานเสร็จแล้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความพอใจ แต่เมื่อนางมาก็ยืนขึ้นและพูดว่า:

“รีบหน่อย กลับไปต้องแลกค่าตัว ถ้าช้าไปคงต้องหักค่าแรงให้ไอ้คนหมาๆ! ”

ไอ้คนหมาๆเป็นหัวหน้าองครักษ์ เขาชอบจงใจหักค่าแรงองครักษ์หินปีศาจระดับล่าง และค่าแรงที่ถูกหักก็จะเข้ากระเป๋าของเขา

เย่จายซิงเรียนรู้วิธีการพูดของเหลยถูและดุเขาด้วยเสียงต่ำๆ ตั้งใจก้าวถอยหลังเดินตามหลังพวกเขาออกจากป่าแห่งความสุขด้วยกัน

เหลยถูก็เป็นปีศาจผู้ฝึกบำเพ็ญอีกร่างหนึ่งของนาง

ในที่สุดก็ออกจากที่นั่น แต่ร่างกายยังคงมีกลิ่นของแป้งไขมันต่ำ เย่จายซิงนึกถึงที่ผ่านมาจึงรู้ว่านางคิดว่าก่อนหน้านี้นางรอบรู้มากพอสมควร แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นภาพที่วุ่นวายเช่นนี้

ต้องบอกว่าตระกูลปีศาจช่างใจกว้างเหลือเกิน เพราะว่าตระกูลปีศาจเป็นพวกไม่มีศีลธรรม ยิ่งไม่ต้องไปหวังว่าจะมีความดีอะไรทั้งนั้น

ความเห็นแก่ตัว ความโลภ ความอาฆาต เป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในกระดูกตระกูลปีศาจ

นางคาใจเล็กน้อย เมื่อนึกถึงปีศาจ ตระกูลปีศาจมาโจมตีโลกมนุษย์ พวกมันจะเผา ฆ่า และปล้นสะดมได้อย่างไร โดยปราศจากมนุษยธรรม และคนที่น่าสงสารต้องตายด้วยน้ำมือของปีศาจอีกกี่คน

หลังจากการเลือกราชาปีศาจตนใหม่สิ้นสุดลง อย่างแรกควรนำทั้งตระกูลเข้าสู่โลกมนุษย์

หากราชาปีศาจตนใหม่สิ้นพระชนม์ ตระกูลก็ไร้ผู้นำ และโลกปีศาจก็จะวุ่นวายจากภายใน ทุกสิ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนไป

เมื่อคิดถึงบางสิ่งในใจ นางไม่แสดงออกความรู้สึกบนใบหน้า นางพูดเรื่องตลกกับปีศาจผู้ฝึกบำเพ็ญตนไม่กี่ตนไปด้วยและรีบกลับไปที่โรงเตี๊ยมอย่างรวดเร็ว

เพราะการค้นหาวิญญาณ นางรู้ดีว่านางจะรับกะของใคร หลังจากกลับไปที่ห้องและเปลี่ยนชุดองครักษ์แล้วก็ออกลาดตระเวนนอกโรงเตี๊ยมพร้อมกับปีศาจผู้ฝึกบำเพ็ญตนตนอื่นๆ

ที่อาศัยอยู่ในโรงเตี๊ยมหรูหราคือปีศาจ หลัวซา ปีศาจวัยกลางคนที่เป็นมิตรกับ ราชาปีศาจตนอื่นๆ ได้ดี

ร้องเพลงในห้องของปีศาจ หลัวซา จนถึงเช้า ไม่นานหลังจากนั้น รอยเท้าก็หายไป ราวกับ ถูกสีเหล้ากลบเกลื่อนร่างของปีศาจ หลัวซาและมีการให้พวกสาวงามเตรียมตัวเข้าพระราชวัง

แน่นอนว่าเขาจะไปเข้าเฝ้าราชาปีศาจตนใหม่เป็นการส่วนตัว

เหลยถูอีกร่างหนึ่งของเย่จายซิงก็เป็นหนึ่งในองครักษ์ที่ต้องการเข้าไปในพระราชวัง ในพระราชวังมีองครักษ์ไม่มากนัก ทั้งหมดมีเพียงแค่หกคนเท่านั้น นางเลือกเขาเพราะเมื่อเข้าไปในเมือง ได้ยินมาว่าเขาจะเข้าไปในพระราชวังเพื่อไปพบราชาปีศาจตนใหม่

นางมาที่โลกปีศาจได้ไม่กี่วันก็ไม่ได้ข่าวคราวจากเสด็จอา โลกปีศาจนั้นกว้างใหญ่และมีตระกูลปีศาจมากมาย หากนางต้องการหาใครสักคนก็เหมือนงมเข็มในมหาสมุทร

ยิ่งกว่านั้นนางสงสัยว่าเสด็จอาปลอมตัวเข้าไปในวังปีศาจได้ง่ายๆ หากนางได้พบก็จะจำเขาได้อย่างแน่นอน ตราบใดที่นางแน่ใจว่าเขาจะไม่ตกอยู่ในอันตราย นางจะเชื่อฟังและออกจากวังไปรอเขา

ไม่อย่างนั้นก็ไม่ได้ข่าวคราวเขาเลย นางรู้สึกกังวลใจอยู่ตลอดเวลา

“ข้ากำลังจะเข้าไปในวังแล้ว พวกเจ้ามอบของโปรดปรานของราชาปีศาจตนใหม่ให้ข้า ตราบใดที่ราชาปีศาจตนใหม่ทรงโปรด ข้าจะให้เกียรติตระกูลของเจ้าอย่างสูงที่สุด”

เมื่อเห็นทางเข้าวังปีศาจแล้ว ปีศาจหลัวซาก็กระโดดลงจากหลังม้า และสั่งสาวงามหลายคนด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก

ราชาปีศาจตนใหม่เข้าถึงยากจนถึงทุกวันนี้ ในวังมีหญิงสาวเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ถูกเลือก หมายความว่าเขาช่างเลือกเป็นอย่างมาก หากหญิงสาวที่เขาพามาแล้วถูกเลือกโดยราชาปีศาจตนใหม่และจะเป็นที่โปรดปรานในอนาคต นางอาจจะถูกปีศาจตนใหม่เรียกรับใช้อีก

เมื่อถึงเวลาโจมตีโลกมนุษย์ เขาจะสามารถจัดสรรทรัพยากรและอาณาเขตได้มากขึ้น

ไม่นานทุกคนก็พร้อม และองครักษ์ในวังปีศาจก็เปิดประตูวัง

เย่จายซิงและปีศาจผู้ฝึกบำเพ็ญตนอีกตนหนึ่งเดินไปที่อยู่ข้างหลังของกลุ่ม เล่นบทบาทองครักษ์โดยไม่สนใจสิ่งใด

วังปีศาจเป็นสถานที่ที่มีพลังปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกปีศาจ พลังปีศาจนั้นรุนแรงมากจนรู้สึกหนาวถึงกระดูก วังปีศาจใหญ่ขนาดนี้ไม่คาดคิดเลยว่ามีสาวใช้และขันทีในวังไม่กี่คน มันดูมืดมนขึ้นเรื่อยๆ