บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 223

สาวงามที่เข้ามาในวังปีศาจทีละกลุ่มๆ ต่อสู้กันด้วยเสน่ห์ มีสไตล์เป็นของตนเอง

สาวงามนับร้อยคน แต่จักรพรรดิปีศาจกลับเก็บไว้แค่ 5-6 คนเพียงเท่านั้น

นอกจากหญิงงามคนหนึ่งที่ชื่อยู่เหอที่หน้าตางดงามไม่เหมือนใคร ส่วนผู้อื่นก็ท่าทางเหมือนกันหมด

ทำให้คนในโลกปีศาจต่างก็เกิดความสงสัย ว่าจักรพรรดิปีศาจใหม่เลือกพระชายาราวกับเป็นเรื่องใหญ่มาก ทว่าตอนหลังกลับเลือกแค่ไม่กี่คน สรุปเขาต้องการอะไรกันแน่?

แต่จักรพรรดิปีศาจกลับม่สนใจว่าคนอื่นจะว่าอย่างไร นับตั้งแต่ผู้บำเพ็ญชั้นสูงออกจากหลุมปีศาจเข้ามายังโลกมนุษย์ ก็ไม่กล่าวถึงเรื่องของโลกมนุษย์อีกเลย

หากไม่มีคำสั่งของจักรพรรดิปีศาจ ลอร์ดกษัตริย์ปีศาจบางตนไม่กล้าที่จะนำคนของตัวเองไปที่ปล้นทรัพยากรที่โลกปีศาจ กลัวว่าจักรพรรดิปีศาจจะไม่พอใจ

ตอนนี้กษัตริย์ปีศาจหลายตนในโลกปีศาจรอคำสั่งของจักรพรรดิ บุกรุกเข้าโลกมนุษย์ โดยอาศัยความแข็งแกร่งของโหมวหลิน เข้าไปแย่งชิงทรัพยากรผู้บำเพ็ญ เพื่ออำนาจในแผ่นดินที่ยิ่งใหญ่ของตนเอง

โหมวหลินในสามพันปีจะมีแค่ครั้งเดียว หากพลาดโอกาสนี้ ต่อไปดินแดนของโลกปีศาจในตระกูลปีศาจจะยิ่งแห้งแล้งขึ้นเรื่อยๆ

ตระกูลปีศาจจิตใจป่าเถื่อนมาก ต้องการยึดพื้นที่แผ่นดินเทียนเหย้าไว้ทั้งหมด แผ่นดินใหญ่นี้ไม่ต้องการตระกูลอื่น แค่เพียงตระกูลปีศาจก็เพียงพอแล้ว

หากจักรพรรดิปีศาจไม่ออกคำสั่ง กษัตริย์ปีศาจหลายตนก็คงรวบรวมทหารปีศาจตั้งนานแล้ว ตอนนี้รอเพียงคำสั่ง รอให้จักรพรรดิปีศาจเลือกพระชายาให้เสร็จโดยเร็ว

ดังนั้นในแต่ละที่ก็เริ่มรวบรวมสาวงาม แค่เพียงท่าทางสง่า ก็จะถูกส่งไปทั้งหมด

ตอนหลังได้ยินมาว่าจักรพรรดิปีศาจชอบสาวดวงตาสวย ทำให้ต่างก็ค้นหาสาวงามที่ดวงตางดงาม พวกเขาไม่เชื่อว่าทั้งโลกปีศาจจะหาหญิงที่จักรพรรดิปีศาจชอบไม่เจอ

“ตาสวยไหม”

สายตาที่เย็นชาของโม่เสิ่นยวน ร่างกายข้างๆ เหมือนจะมีหมอกมืดเย็น

ในความทรงจำของหลงเฟยหลีที่จำได้แค่น้องซิง ฉีกเป็นชิ้นๆ คงไม่พอ

ทีแรกหลงเฟยหลีจงใจวางแผน ให้เขาคิดว่าน้องซิงมีมลทิน แต่สิ่งที่น่ากลัวคือ ตอนนี้เลือกพระชายาตามรูปลักษณ์ของน้องซิงแล้ว น่าแค้นเสียจริง

โม่เสิ่นยวนถูกหลงเฟยหลีแย่งชิงน้องซิงไปครั้งที่แล้ว ก็ถือว่าเขาเป็นศัตรูที่ต้องฆ่า

น้องซิงเป็นของล้ำค่าของเขา ไม่ว่าใครก็ห้ามยุ่ง

“สั่งไปว่า ในดินแดนของข้า จะต้องรวบรวมหาสาวงามที่ดวงตางดงาม ข้าจะเอาไปมอบที่วังปีศาจด้วยตนเอง”

“ขอรับ ราชาปีศาจ！”

ลูกน้องก็รับคำสั่ง

ไม่ทันครึ่งวัน ก็สามารถรวบรวมหญิงได้นับร้อยคน

ขณะเดียวกัน เย่จายซิงก็ได้ออกจากแคว้นหมีดำ จากนั้นปลอมตัวเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญผู้ชาย จากนั้นเข้าไปนครปีศาจอีกครั้ง

ตอนนี้ที่นครปีศาจก็มีคนต่างแดนเข้ามาเป็นจำนวนมาก ไปในที่อันตรายมักจะเป็นที่ๆ ปลอดภัยที่สุด

ไม่ได้ข่าวเสด็จอามาหลายวันแล้ว นางร้อนใจมาก จากนั้นจึงทำการค้นหาช่องโหว่วนครปีศาจ

ขณะที่เข้าเมือง ข้างหน้าของนางเป็นกองทัพที่ส่งสาวงามเข้าเมืองพอดี รู้สึกจะเป็นกษัตริย์ปีศาจที่ชื่อหลัวซาอะไรนั่นนำทัพไปด้วยตนเอง ที่ค้นหาสาวงามแล้วเอามาส่ง

นางเห็นสาวงามเหล่านี้ ก็ได้ จะพูดว่าเป็นสาวงามทั้งหมดก็ไม่ใช่ บางคนก็ดูแสนจะธรรมดา ไม่คิดว่าจะถูกเลือกให้เป็นสาวงาม นางก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน

ก่อนหน้าที่จะมาแคว้นหมีดำ นางเกือบจะถูกองครักษ์นำตัวไป ในใจยากที่ชื่นชมจักรพรรดิปีศาจ

“วันนี้ก็มืดแล้ว จักรพรรดิปีศาจบอกว่าให้ส่งสาวงามเข้าวังพรุ่งนี้ วันนี้พวกเราไปหาที่ฉลองกันดีกว่า！”

“ฮี่ฮี่ วันนี้ข้าได้ยินมาว่านครปีศาจหอนางโลมหนึ่งที่ชื่อว่าไคว่โฮ๋หลินช่างน่าตื่นเต้นมาก พวกเรากว่าจะไปกัน ต้องไปลองเสียหน่อยแล้ว！”

“ได้！ไม่ได้โดนตัวสาวๆ มาหลายวันแล้ว มองเห็นแต่แตะต้องไม่ได้ คันไปหมดแล้ว วันนี้ข้าจะต้องให้สาวๆ อ้อนข้าว่าคุณชายเสียหน่อย！”

องครักษ์จำนวนหนึ่งพูดไปหัวเราะไป จากนั้นก็กล่าวถึงเรื่องสาวงามตั้งแต่หัวจรดเท้า แม้แต่ผู้หญิงบางคนที่ดูเหมือนจะชอบ หากว่าถึงตอนนั้นจักรพรรดิปีศาจไม่ชอบ พวกเขาก็จะพาไปเที่ยว

ฟังเสียงที่น่าขยะแขยงเหล่านี้ สีหน้าของเย่จายซิงก็เปลี่ยนไป

สายตาของนางก็ต่ำลงเมื่อเห็นผู้ฝึกบำเพ็ญปีศาจชายคนนั้นที่พูดเล่น จากนั้นก็ละสายตาไป

เมื่อเข้าเมือง นางก็เดินไปดูร้านค้ามากมายอย่างช้าๆ ได้ซื้อ โอสถปีศาจยันต์ปีศาจของเล่นประเภทอาวุธอื่นๆ

เมื่อถึงเวลาประมาณหนึ่ง นางก็ได้มาถึงที่ไคว่โฮ๋หลิน

ก่อนหน้าที่จะมาถึงนางได้เตรียมใจไว้แล้ว หลังจากที่เข้ามา ก็รู้สึกว่าแสบตามาก ได้กลิ่นควันเหม็น จากนั้นก็มีชายที่มาจากโลกปีศาจมากมาย

โลกของมนุษย์ค่อนข้างไม่เปิดเผย ต่อให้ทำยังไงก็ไม่ทำในที่สาธารณะ

ส่วนเย่จายซิงที่ไม่เคยเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ก็เอารีบปิดการรับรู้ทั้งหกของตนเอง เข้าไปในห้องที่เต็มไปด้วยผ้าม่าน จากนั้นก็เห็นหญิงสาวจำนวนหนึ่ง แล้วก็สุราแพงหลายไห ให้พวกนางกินเล่น

นางเอามือวางควับบนโต๊ะ จากนั้นก็มีก้อนหินปีศาจตกลงมาบนโต๊ะ

“ข้าชอบเห็นสาวงามดื่มเหล้า พวกเจ้าดื่ม ดูสิว่าใครจะกินได้งดงามมากที่สุด วันนี้ข้าจะเลือกคนนั้น！หินปีศาจไม่ใช่ปัญหา เอาเท่าไหร่มีเท่านั้น！”

สาวงามเหล่านี้มีดวงตาเป็นประกาย จากนั้นรีบหยิบแก้วในสุราแล้วดื่ม ท่าทางยั่วยวน จากนั้นก็เรียกด้วยน้ำเสียงที่ชะมดชะม้อย

เย่จายซิงทำสายตามองไปที่พวกนาง อันที่จริงแล้วค้นหาวิญญาณของผู้ฝึกบำเพ็ญปีศาจชายคนนั้นที่เจอหน้าประตูเมือง

ไม่นาน ฝั่งตรงข้ามก็ได้ยินเสียงของพวกเขาดังขึ้น และก็เห็นรองเท้าและเสื้อผ้าเหมือนกัน ไม่ได้เปลี่ยน

มุมปากนางเผยอขึ้น จากนั้นชิดด้านหลัง จากนั้นเอาผลไม้ปีศาจใส่ปากอย่างขี้เกียจ ที่นี่มีกลิ่นไอปีศาจไม่น้อยเลย กินไปไม่กี่เม็ดก็สู้ดูดเอากลิ่นไอปีศาจไม่ได้

เห็นผู้หญิงที่สวยตัวบางจ้องมองนาง สายตาก็ตกไปอยู่ที่ตัวพวกนาง จกานั้นเปิดเผยสายตาที่อ่อนโยน จากก็รินสุราให้พวกนางชัยชนะในรสหวาน

ขณะนั้นเอง ตรงข้ามก็มีผ้าม่าน ผู้บำเพ็ญปีศาจชายจับกางเกงแล้วเดินออกไป เหมือนจะไปที่ห้องน้ำ

บังเอิญ เขาก็คือคนที่เย่จายซิงเห็นว่าเป็นบำเพ็ญปีศาจมาก่อน

“ข้ามีเรื่องเร่งด่วนที่ต้องจัดการ พรุ่งนี้จะมาหาพวกเจ้า ก้อนหินปีศาจเหล่านี้ พวกเจ้าแบ่งกันเอง”

พูดจบ เย่จายซิงก็เดินออกไป จากนั้นรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำไคว่โฮ๋หลิน

ด้านในมีเสียงผิวปากของผู้บำเพ็ญปีศาจที่ดังออกมา นางเปิดประตูเข้าไปข้างใน ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้บำเพ็ญปีศาจชายตะโกนด่าออกมา ม่านอาคมขนาดเล็กที่นางทำ จากนั้นก็มีเปลวไฟในมือ ขณะที่ผู้บำเพ็ญปีศาจชายกระพริบตาก็กลายเป็นสีเทา จากนั้นก็พูดไม่ออก

วิญญาณของเขาถูกเย่จายซิงค้นหาไว้ในมือ จากนั้นรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เตรียมไว้ แล้วก็เปลี่ยนหน้าตาด้วย

ขณะที่ถอนม่านอาคมนั้น ก็มีคนนอกเดินเข้ามา

ขั้นตอนนี้ ใช้เวลาไม่ถึงหนี่งนาที

จากนั้นนางก็เดินผิวปากออกไป ท่าทางในการเดินราวกับผู้บำเพ็ญปีศาจชาย

“อืม ประหลาดนัก เมื่อครู่เหมือนข้าเห็นผู้บำเพ็ญปีศาจเข้ามา อยู่ไหนล่ะ？หรือว่าข้ามองคนผิด？”

ผู้บำเพ็ญปีศาจดื่มสุราเมาที่มองไปมองมา