บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 262

ลั่วกูหยุนรู้สึกว่าเย่เจียหรงต้องกลับมาล้างแค้นนางอย่างแน่นอน

เขาเลยต้องเตือนนางไว้ก่อน

“ขอบใจเจ้ามาก แต่เจ้าวางใจเถอะ คนที่คิดไม่ดีกลับข้าต้องมีจุดจบที่ไม่ดีเช่นกัน คนที่เสียท่าก็จะเป็นพวกที่มาหาเรื่องทั้งนั้น”

เย่จายซิงพูดอย่างมั่นใจ

ไม่ใช่เพราะเย่เจียหรงไม่อยู่ในสายตานาง แต่เป็นเพราะขอแค่ฝั่งตรงข้ามจะทำมิดีมิร้าย จะมีคนคอยจับตาอยู่ตลอดเวลา

ความรอบรู้ของเสด็จอานั้นไม่ใช่เรื่องล้อเล่น นอกจากเขาจะมีองครักษ์ลับที่เก่งกาจแล้ว ยังมีลูกน้องอีกจำนวนมาก และยังมีพ่อค้าที่อยู่ภายใต้สหการค้าผานหลงอีกจำนวนหนึ่ง และผู้ที่เก่งกล้าในแผ่นดินใหญ่นี้ต่างอยู่ภายใต้อำนาจของเขา

และสำนักใหญ่ต่างๆ ในตระกูลขุนนางก็ยังมีคนของเขา รวมถึงคนในสำนักเมฆแดงด้วย

ไม่ต้องคอยติดตามใกล้ชิดมาก แค่ลองถามก็สามารถรู้เรื่องเย่เจียหรงว่าไปที่ไหนทำอะไรไปบ้าง

ไม่เพียงแค่นั้น แค่นางลองเดาก็สามารถเดาออก เย่เจียหรงไม่มีปัญญาทำอะไร? นางได้แต่อาศัยคนอื่นอยู่ตลอดเวลา

ตัวนางได้ทำผิดต่อสำนักเมฆแดงทั้งสำนัก ไม่ต้องไปเกรงกลัวว่าเย่เจียหรงจะร่วมมือกับคนอื่นเพื่อมาทำร้ายนาง?

“มันก็ใช่ คนที่คิดงัดข้อกับเจ้าไม่มีผู้ใดที่มีจุดจบที่ดี”

ลั่วกูหยุนนึกถึงโจวเหม้ยและองค์หญิงหลิวอิ๋ง

โจวเหม้ยนั้นเรียกได้ว่าดวงซวย ถูกส่งเข้าไปทรมานแสนสาหัสคุกในราชสำนัก ถูกโบ้ยตีจนแทบจะหมดลมหายใจ ต้องใช้เวลาพักฟื้นนานกว่าจะหายดี

ส่วนองค์หญิงหลิวอิ๋ง โอกาสที่จะได้ครอบครองอสูรเทพก็ถูกเย่จายซิงนั้นแย่งไป

แน่นอน โอกาสนั้นจะเป็นของคนที่แข็งแกร่งกว่า และคนที่มีวาสนากว่า

ถ้าจะโทษก็ต้องโทษองค์หญิงหลิวอิ๋งที่ไม่มีวาสนากับอสูรเทพ

“ข้าได้เพิ่มโอรสไขกระดูกเยือกเข้าไปแล้ว ยังมียาอะไรที่ข้าต้องกลั่นเพิ่ม?”

เย่จายซิงหันหน้าไปพูดเรื่องอื่นแทน

นางไม่อยากเสียเวลาเพียงเพราะเย่เจียหรงคนเดียว

รีบกลับไปกลั่นยาน่าจะดีกว่า

“ยาที่เจ้ากลั่นออกมานั้นประสิทธิภาพดีกว่าของตระกูลลั่วของข้าเสียอีก ขอแค่เป็นยาที่เจ้ากลั่นเองกับมือ ต้องขายดีอย่างแน่นอน เจ้ากลั่นตามใจเจ้าได้เลย สามารถขายได้หมด ออ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ยันต์ทิพย์ของเจ้าขายออกไปหมดแล้ว ถ้าเจ้าพอมีแรงก็วาดเพิ่มมาอีกหน่อย”

ลั่วกูหยุนพูด

“ในที่สุดก็มีคนตาถึง? ยันต์ทิพย์ของข้าอาจดูแล้วธรรมดา แต่อานุภาพนั้นยิ่งใหญ่ทีเดียว”

นางพูดขึ้น

“ถูกต้อง อานุภาพแรงกล้ามาก เดิมเป็นยันต์ทิพย์ที่อยู่ในมุมอับไม่มีลูกค้าถามหา ข้าเอาออกมาขายหนึ่งแถมหนึ่ง วันนั้นมีลูกค้าคนหนึ่งซื้อกลับไป ได้ยินมาว่าตอนลูกค้าไปประลองวิทยายุทธ ยันต์ทิพย์นั้นช่วยต่อสู้จนชนะโดยไม่คาดคิด หลังจากนั้น ยันต์ทิพย์นั้นก็มีชื่อขึ้นมาทันที”

ซื้อหนึ่งแถมหนึ่ง……

ดีเลย ยอมขาดทุนซื้อหนึ่งแถมหนึ่งช่วยสร้างชื่อเสียงขึ้นมาก่อน

นางวาดยันต์นั้นสบายกว่าการกลั่นยา กลั่นยาหนึ่งเตาต้องใช้เวลาหลายชั่วยาม วาดยันต์หนึ่งผืนใช้ฝีมือก็เฉพาะนาทีที่ลงหมึกเท่านั้น

นางชำนาญการวาดยันต์ในสมัย เพียงแต่ว่าพลังนางนั้นบอบบางเกินไป อิทธิฤทธิ์ของยันต์นั้นช่วยส่งเสริมสุขภาพให้แข็งแรง

“งั้นข้าวาดเยอะหน่อย พรุ่งนี้ให้เจ้าไปขายก่อนสองร้อยแผ่น”

“ดีเลย”

ลั่วกูหยุนเผอเรอพยักหน้า ทันใดนั้นเขาลืมตาโต “เจ้าว่าเท่าไหร่นะ? สองร้อยหรือยี่สิบใบ? หูข้าตึงไปหรือว่าเจ้าพูดผิดไป?”

“ข้าพูดว่าสองร้อยใบ พรุ่งนี้ข้าจะให้เจ้าวางขาย เจ้าต้องช่วยข้าขายเยอะๆ ถ้าข้าไม่มีธุระอย่างอื่น ข้าจะวาดยันต์ทิพย์สองร้อยใบให้เจ้าขายทุกวัน เจ้าขายถูกหน่อยก็ได้พวกข้าเน้นขายเยอะกำไรน้อยหน่อยไม่เป็นไร”

เย่จายซิงยิ้มพูดอย่างมีความสุข

สองร้อยใบถือว่าเป็นตัวเลขที่น้อยนิด ถ้านางเข้าไปในห้วงกาลเวลาและใช้เวลากับมันให้นานขึ้น ในหนึ่งวันสามารถวาดได้ถึงสองพันใบ เพียงแต่ไม่จำเป็นที่ต้องเสียเวลากับยันต์ทิพย์มากเกินไป ทำงานหาเงินเป็นเรื่องสำคัญ แต่กำลังกายก็ต้องสำคัญยิ่งกว่า

ลั่วกูหยวนนั้นตกตะลึง เด็กในหอยาต่างได้ยินสิ่งที่นางพูด ต่างมีสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ