บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 261

“น้องสี่ ข้าได้ยินว่าเจ้าจะเป็นชายารองของเซ่าตี้ ยินดีกับเจ้าด้วยนะ วันมะรืนข้ามาแล้วหนึ่งครั้งแต่ไม่พบเจ้า วันนี้ข้าตั้งใจมาหาเจ้าเห็นเจ้าสบายดี พี่ก็สบายใจ”

วันนี้เย่เจียหรงมาที่หอยาไป๋เป่าพร้อมกับของขวัญหลายชิ้น ท่าทีนางดูอ่อนโยนเป็นมิตร

คนที่ไม่รู้อาจคิดว่าเย่จายซิงกับเย่เจียหรงนั้นเป็นคนในครอบครัวที่รักใคร่กัน

เย่จายซิงหัวเราะเยาะขึ้นมา:

“พี่ใหญ่ ท่านส่งคนสะกดรอยตามข้ารึ หลายวันมานี้ข้าไม่ได้อยู่ในห้องโถง วันนี้เพิ่งออกมาท่านก็เข้ามาพอดี ช่างพอเหมาะพอดียิ่งนัก”

หอยาไป๋เป่านั้นห้ามไม่ให้คนของสำนักเมฆแดงนั้นเข้ามา เย่เจียหรงก็เป็นศิษย์สำนักเมฆแดงที่ไม่มีสิทธิ์เข้ามาเช่นกัน

นางคาดว่าเย่เจียหรงรู้ว่านางอยู่ในห้องโถงจึงเข้ามาหอยา และรอจนกว่านางไปยืนอยู่ที่หน้าประตูถึงเดินเข้ามา นางกลัวจะถูกไล่ออกไปก่อน

“น้องสี่ เจ้าพูดอะไรกัน พี่ตั้งใจจะมาหาเจ้าและถือโอกาสมาแสดงความยินดีที่เจ้าได้เป็นชายารองของเซ่าตี้ เจ้าอย่าคิดเป็นอื่นเลยข้าไม่มีความหมายอื่น”

สีหน้าเย่เจียหรงไม่ได้เปลี่ยนไป ฟังดูน้ำเสียงนั้นมีความลำบากใจเล็กน้อย

นางพูดว่า:

“น้องสาว เจ้ารู้ว่าอ๋องเซ่อเจิ้งกับเซ่าตี้เป็นคนเดียวกันนานแล้วใช่ไหม ทำไมเจ้าถึงปิดบังข้ามาตลอดหละ?”

ตอนนางพูดประโยคนี้ออกมา เย่จายซิงเห็นแววตาที่ซ่อนความโกรธไว้อย่างชัดเจน

ชิ!

เย่เจียหรงคงจะรู้สึกเสียดายโอกาสที่ไม่สามารถสานสัมพันธ์กับเซ่าตี้ได้ ดังนั้นจึงโกรธเย่จายซิงที่ ไม่ได้บอกนางเรื่องฐานะที่แท้จริงของเสด็จอา

กับนาง

นางยิ้มอย่างเหน็บแนม

“เจ้าอยากพูดอะไรกันแน่ อย่าอ้อมค้อมเลยดีกว่า”

สีหน้าของเย่เจียหรงนั้นอึ้งไปสักครู่ เย่จายซิงนั้นไม่เคยเล่นตามเกม ทำให้นางนั้นบันดาลโทสะเหลือเกิน

เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เย่เจียหรงก็ไม่อยากถ่วงเวลาไปอีก นางได้ส่งเสียงผ่านจิตให้เย่จายซิงว่า：

“น้องสี่ เจ้าอยู่เฉินตูโดยไม่มีใครเกื้อหนุน เพียงความรักของเซ่าตี้ไม่ทำให้เจ้าสำเร็จได้หรอก ต่อไปยังมีอุปสรรคมากมายที่ต้องเผชิญ ข้าเป็นครอบครัวเดียวกับเจ้า ข้าเต็มใจที่จะช่วยเจ้านะ”

นางไม่กล้าพูดเรื่องนี้ออกจากปากต่อหน้าคนอื่นๆ เพราะยังต้องรักษาศักดิ์ศรีของตัวเองอยู่

นางทำให้เย่จายซิงรู้สึกตลก

แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่นางจะเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา แทนภาพลักษณ์อันดีงามที่นางพยายามสร้างขึ้นมา

นางพยายามถามถึงแม้จะรู้สึกยุ่มย่ามใจก็ตาม

“ออ? งั้นเจ้าบอกข้ามาซิ ว่าเจ้าจะช่วยข้าอย่างไร?”

เย่เจียหรงคิดว่านางเกรงกลัวขึ้นมา พูดอย่างอ่อนโยนว่า:

“น้องสี่ ให้ข้าเป็นนางกำนัลของเจ้าในวันที่เจ้าร่วมหอลงโรง สำนักเมฆแดงเป็นที่พักพิงของข้า ถึงเวลานั้นสำนักเมฆแดงก็คงไม่ถือโทษเอาความเจ้าแล้ว และข้าจะช่วยเจ้าสู้กับหญิงอื่น เจ้าจะได้ขึ้นเป็นพระชายาเซ่าตี้! เจ้าเป็นน้องสาวคนเดียวของข้า ทั้งหมดนี้ข้าก็ทำเพื่อเจ้านะ ”

เย่จายซิงยืนตะลึงในความหน้าด้านของเย่เจียหรง

พูดตามจริง ฉู่ยุ่นเอ๋อร์ที่มาเมื่อวานหน้าก็ด้านพอแล้ว เย่เจียหรงก็เช่นเดียวกัน

ยังมีหน้าพูดแบบนี้ออกมาอีก

นางรู้มาตลอดว่าเย่เจียหรงนั้นหัวสูง นางมักจะถ่ายทอดความคิดการหาคู่ให้น้องสาว โดยให้เข้าหาเฉพาะขุนนางตระกูลใหญ่ เป็นเพราะเช่นนี้ชื่อเสียงของเย่เจียหยูจึงได้ฉาวโฉ่เช่นนี้

นางได้ยินมาว่าวันที่ศาลตัดสินคดี เย่เจียหยูนั้นชื่อสียงเสียหายป่นปี้ ผู้คนต่างรุมตะโกนทำร้าย เย่เจียหรงเลยตัดขาดความเป็นพี่น้องกับเย่เจียหยูตั้งแต่วันนั้น นางพูดว่านางไม่มีน้องสาวแบบเย่เจียหยู นางได้ตัดความสัมพันธ์นั้นขาดสะบั้น

นี่เป็นสาเหตุที่เย่เจียหรงพูดว่ามีจายซิงเป็นน้องสาวคนเดียวเท่านั้น

มันช่างน่าอนาถใจจริง