บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 28

การคัดค้านของนางโจว ทำให้สีหน้าของท่านรองเย่และนางเสิ่นไม่สบอารมณ์

เย่เจียหยูกำผ้าเช็ดหน้าแน่น ก้มหน้าลงเพื่อซ่อนเร้นความขุ่นเคืองของนาง

"วันนี้ต้องเปิดคลังสมบัติให้ได้ หากท่านแม่ไม่ฟื้นขึ้นมา ข้าคือคนตัดสินใจเรื่องทุกอย่างของตระกูลเย่ สตรีเช่นเจ้าไม่มีสิทธิ์พูด！”

ท่านรองเย่พูดเสียงเยือกเย็น

สำหรับเพลิงพิลึกในงานประมูลผานหลง เขาต้องได้มาครอบครองให้ได้ ต้องได้เพลิงพิลึก ให้น้องหยูเข้าสู่นักกลั่นยาขั้นสองโดยเร็ว

รอนางกลายเป็นนักกลั่นยาขั้นสอง แล้วให้ลูกสาวสคนโตน้องหรงหาเส้นสายในเฉินตู ส่งน้องหยูเข้าไปในศูนย์สำนักนักกลั่นยาของเฉินตู

เมื่อถึงเวลา ลูกสาวทั้งสองคนลืมตาอ้าปากได้ สร้างความรุ่งโรจน์ให้กับวงศ์ตระกูล

"พี่รองพูดเกินไปแล้ว อะไรคือการบอกว่าข้าเป็นเพียงสตรีคนหนึ่ง ข้าเป็นฮูหยินที่ท่านสามเย่ตบแต่งอย่างถูกต้อง เหตุใดข้าจึงไม่มีสิทธิ์พูด?"

นางโจวก็ไม่ใช่คนอ่อนแอแต่อย่างใด นางไม่ยอมให้ผู้อื่นบงการนาง นางขวางอยู่ตรงหน้าเตียงฮูหยินเฒ่า ไม่ยอมให้คนของบ้านรองได้กุญแจไป

"พี่สะใภ้สาม ท่านพ่อไม่ได้หมายความเช่นนี้ ท่านเพียงเป็นห่วงสุขภาพของท่านย่า ดังนั้นจึงพูดไม่คิด ท่านอย่าเก็บมาใส่ใจ สิ่งสำคัญในตอนนี้ เชิญทหมอมาดูอาการก่อนค่อยว่ากันเถอะ"

เย่เจียหยูทำสีหน้าอ่อนโยนแล้วพูดกับนางโจว

นางต้องจัดการนางโจวก่อน หลังจากนั้นค่อยคิดหาวิธี หากท่านย่ายังคงไม่ฟื้น เช่นนั้นต้องขโมยกุญแจมาจากท่านย่าแล้ว

นางโจวหัวเราะเยือกเย็น

เพียงครู่หนึ่งหมอก็มาถึง

หลังจากจับชีพจรให้ฮูหยินเฒ่าแล้ว หมอขมวดคิ้วเป็นปมแล้วส่ายหน้า：

"ไม่น่าจะเป็นเช่นนี้ ฮูหยินเฒ่าปกติดีทุกอย่าง เหตุใดเวลานี้จึงยังไม่ฟื้น ข้ารักษาไม่ได้จริงๆ เช่นนี้แล้วกัน หมอเทวดาลั่วแห่งเฉินตูอยู่ที่โรงเตี๊ยมเถิงหยุนตรงข้ามกับจวนอ๋องเซ่อเจิ้ง พวกท่านเชิญหมอเทวดามาดูอาการดีหรือไม่"

"แต่ว่าหมอเทวดาลั่วเป็นคนสันโดษ ไม่รักษาให้ทุกคน หากไม่อาจเชิญมารักษาจะทำเช่นไร?"

เย่เจียหยูพูดด้วยความกังวล

หมอเทวดาลั่วเลื่องชื่อ แม้เขาจะยังหนุ่มมาก แต่วิชาการแพทย์ของเขานั้นเหนือชั้น ทั้งยังเป็นปรมาจารย์ใหญ่ในศูนย์สำนักนักกลั่นยา เป็นคนมีพรสวรรค์

แต่เขารักษาคนโดยขึ้นอยู่กับสภาพจิตใจเท่านั้น คนทั่วไปยากจะทำให้เขาไหวติงได้

"ทำได้เพียงลองดูเท่านั้น ชีพจรของฮูหยินเฒ่าปกติ ร่างกายก็ไม่มีสิ่งใดเสียหาย ยิ่งไม่เหมือนคนถูกวางยาพิษ บางทีหมอเทวดาลั่วอาจจะดูออกก็ได้"

หมอสะพายกล่องยาแล้วเดินออกไป

ท่านรองเย่พูดด้วยความโมโห： "ช่างเป็นหมอที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ จ่ายค่ารักษาไปสูญเปล่า！”

"ท่านพ่อ ท่านอย่าโมโห ข้าไปเชิญหมอเทวดาลั่วด้วยตนเอง ข้าเชื่อว่าหมอเทวดาลั่วจะเห็นแก่ความกตัญญูของน้องหยู ยอมมารักษาท่านย่าเจ้าค่ะ"

เย่เจียหยูพูดเสียงอ่อนโยน

ภายในใจของนางมีอีกความคิดหนึ่ง ได้ยินว่าหมอเทวดาลั่วคือนายน้อยของตระกูลลั่วซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งเฉินตู

เฉินตู คือพระนครของแคว้นเทพมังกร ทั้งยังเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในแผ่นดินเทียนเหย้า มีผู้มากความสามาถมากมาย อยากจะไปที่นั่น

ส่วนแคว้นหงส์แดง เป็นเพียงหนึ่งในแคว้นของแคว้นเทพมังกรเท่านั้น

ตระกูลใหญ่ทั้งสี่ตระกูลของเฉินตูสืบทอดกันมากว่าพันปี มากอำนาจ เทียบกับแคว้นเล็กๆ แล้วไม่รู้ว่าแข็งแกร่งกว่าเพียงใด

แม้แต่ฝ่าบาทของแคว้นหงส์แดงยามพบเจอเจ้าบ้านสี่ตระกูลใหญ่ของเฉินตู ล้วนต้องนอบน้อม สี่ตระกูลใหญ่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้แล้ว

ดังนั้นเย่เจียหยูอยากจะฉวยโอกาสนี้ ผูกมิตรกับหมอเทวดาลั่ว

หากหมอเทวดาลั่วพ่ายแพ้ให้กับใต้กระโปรงของนาง หากวันหนึ่งนางกลายเป็นฮูหยินน้อยของตระกูลลั่ว เช่นนั้นอ๋องเซ่อเจิ้งจวินหยวนจะเป็นตัวอะไร ยามพบเจอนาง ต้องคุกเข่าให้นาง！

เมื่อคิดถึงตรงนี้ นางหัวใจเต้นแรงยิ่งนัก

เห็นชัดว่านางเสิ่นก็คิดถึงข้อนี้เช่นเดียวกัน พูดด้วยดวงตาทอประกาย： "น้องหยูกตัญญูที่สุด รีบไปเถอะ อย่าลืมเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย！”